“İnsanların
kendi ellerinin kazandığı dolayısıyla, karada ve denizde fesad ortaya çıktı.
Umulur ki, dönerler diye (Allah) onlara yaptıklarının bir kısmını kendilerine
tattırmaktadır” (Rûm 41).
Kur’ân’ın, dolayısıyla dînin koruyucusu
Allah’tır. Allah’ın koruduğu bir şeyin, insanların etkilerinin sonucu olarak
çökmesi, yıkılması ve yok olması mümkün değildir. Fakat insanların yaptıkları
şeylerin bir sonucu olarak, Allah’ın dînine bağlı olanların bir çöküşe düşmesi söz-konusu
olabilir ki târih boyunca bu bir-çok kez yaşanmıştır. Günümüzde de müslümanlar
adâlet, ahlâk ve merhâmet olarak bir çöküş içindedirler ki bu çöküşün
nedenlerinden biri de modern-bilimdir. Şu farkı burada ortaya koymamız gerekir
ki, “doğal-bilim” ile “modern-bilim” farklıdır ve modern-bilim Allahsız olduğu
için bir çöküşe neden olabilirken doğal-bilimin böyle bir riski olmaz.
Modern-bilimin
ilerlemesi de ne kadar gerçektir tartışılır. Kanımca 2. Dünyâ Savaşı’ndan sonra
yeni bilimsel buluşlar yapılmamış ve sâdece mevcut buluşlar ve onların ürünleri
geliştirilmiştir. Yâni bilimin ilerlemesi de sonsuz değildir ve zâten
madde-merkezli olduğu için ve maddenin bir sınırı olduğundan dolayı modern-bilimin
de mecbûren bir sınırı olacaktır ve bilim belli bir noktadan sonra değişikler
yapsa da ilerlemeyecektir. Vardığı son noktada karşısına aşamayacağı ve
yaklaşamayacağı bir alan çıkacağı için dîne zarar vermesi ve onu yok etmesi
gibi bir durum hiç-bir zaman söz-konusu olmayacaktır. Bilimin dîni yok etmeye çapı
da gücü de yetmez.
Lâkin modern
müslümanlar; Dünyâ’nın ahlâkî, sosyâl, âilevî, ilmî, insânî, tıbbî, ekolojik
vs. çöküntülerine rağmen, -görece- ekonomik, maddî ve bilimsel ilerlemeyi,
“İslâm’ın ilerlemesi” zannediyorlar ve “İslâm ilerledi” zannediyorlar. Oysa
İslâm “kâmil” olduğu işçin onun ilerlemesinden yada gerilemesinden söz
edilemez. İlerleyen yada gerileyenler dîne bağlı olanlar olur.
Birilerinin; “Buhâri ve Müslim çökerse din
çöker” dediği gibi, “modern-bilim ilerlediğinde din çöker” sözü boş laftan öte
bir şey değildir. İslâm’a bir şey olmaz ama insanlar-müslümanlar değişir.
İnsanların-müslümanların değişmesi ve bozulması hattâ çökmesi mümkündür ve buna
sebep olacak olan bir-çok şeyden biri de modern-bilim olabilir. Çünkü modern
insanların ve müslümanların “maddî-mânevî bağışıklık sistemleri (takvâları)”
zayıfladı ve çökmeye yüz tuttu. Zîrâ sistemi yönetenler şeytan, nefs ve
tâğutlardır. Bu yüzden Allahsız sistemlerin dümene geçmesiyle “gemi”nin
savrulması ve batması çok olasıdır:
“O, iş-başına
geçti mi yeryüzünde bozgunculuk çıkarmaya, ekini ve nesli helâk etmeye çaba
harcar. Allah ise, bozgunculuğu sevmez” (Bakara 205).
Modern-bilimde
“boşlukların Tanrı’sı” diye bir ifâde vardır. Buna göre bilimsel her yeni adım,
“Tanrı’yı ve dîni yok etmeye” başlar. Bilim ilerledikçe boşlukları doldurur ve
bilimin doldurduğu boşluklardan Tanrı ve din çekile-çekile sonunda Tanrı’ya ve
dîne hiç-bir alan kalmaz ve böylece Tanrı da din de yok olmuş olur. Fakat böyle
bir şeyin olması mümkün değildir. Çünkü hem kâinâtın bir mahremi vardır ve o
mahremin delinmesi mümkün değildir, hem de modern-bilimin çapı da gücü de
her-şeyi açıklamaya ve her alanı doldurmaya yetmez. Zâten modern-bilimin
Dünyâ-dışı verilerinin, sonuçlarının ve teorilerinin %90’ı yanlış ve %9’u
eksikken, Dünyâ-içi verilerinin, sonuçlarının ve teorilerinin %60’ı yanlış ve
%30’u eksiktir. Modern-bilim aslında büyük bir balondur ve insanların çoğunun
zannettiği gibi, her-şeyi bilip-açıklaması gibi bir surum söz-konusu değildir.
Bakmayın siz onların “şunu yaptık bunu yaptık” falan demelerine. Daha
beğenmediğiniz romatizmayı bile şifâ anlamın da tedâvi edemiyorlar hattâ
ilerlemesini bile durduramıyorlar, kaldı ki koca kâinâtı bilip-açıklayabilsinler
ve Tanrıyı ve dîni kâinattan kovsunlar.
Bilim
artık her-şeye bir açıklama yapıyor ve bu nedenle de “dîne ve Allah’a gerek
yoktur” düşüncesi var. Evet bilim her-şeye bir açıklama yapıyor ama bu açıklamalar
eksik ve yanlış açıklamalardır. Çünkü varlığın Yaratıcısını hesâba katmadan
yapılan gözlem, araştırma ve çalışmalar eksik ve yanlış olmaya mahkûmdur. Ana-teması yanlış olan bir
şeyin, ne kadar çok olursa-olsun tüm bildikleri ve söyledikleri boşa çıkar. Bu
aynen; içinde milyonlarca e-kitap barındıran bir bilgisayarın, bir virüs
yüzünden çökerek, tüm kitapların silinmesi gibidir. Düşüncede tutarlı gibi gözüken nice önermeler
ve teoriler vardır ki, pratiğe döküldüğünde kısa sürede çöküp moloz hâline
gelir. Modern-bilimi, sağlamasını yapmadığı ve yapamayacağı düşünce ve
teorilerle insanları bilim ile aldatmaktadır.
Bilim çok ileri gidince din değil ama din inancı
zayıflayıp bitebilir. Çünkü modern-bilim de şeytan, nefs ve tâğutlar tarafından
ölümüne desteklenen “dîne karşı bir din”dir. Böyle olduğu için, bilim
ilerledikçe dîni bitirecekse o zaman “kendini bitirecek” demektir. Zîrâ
dediğimiz gibi, modern-bilim de bir din’dir.
Doğal-bilim ile din birbirine ters düşmez ve iş-birliği
yapabilirler, bunda sorun yok, fakat modern-bilim i le dînin iş-birliği yapması
mümkün değildir ve “din ile bilim birbirlerini tamamlar” demek tam bir
cehâlettir. Çünkü modern-bilim Allah’ı yok saymakta, hesâba katmamakta ve hattâ
yok etmeye çalışmaktadır. Allah katındaki tek hak din olan İslâm ‘da Hakka yine
ancak hak yoldan gitmek vardır ve bu kurala göre modern-bilim ile dînin el-ele
hakka gitmesi diye bir şey mümkün değildir, söz-konusu bile olmaz. Hak ile
bâtılın bir-arada olması bile düşünülemez. Çünkü bir-araya geldiklerinde, -hak
pislik kabûl etmeyeceği için- bâtıl hakkı kirletmeye başlatır yada yolunu
saptırmak ister. Zâten hak hakkıyla ortaya konulduğunda bâtıl yok olur gider. Çoğu
ateistler de modern-bilim ile dînin bir-arada olabileceğini kabûl etmezler.
Onlar dîni yetersiz, bilimin ise yetkin görürler ve bilimin ortaya çıkmasını da
dînin yetersizliğine bağlarlar.
Tabi hakkâniyetli olanlar da vardır ve şöyle derler:
“Bilimin, iyi” veyâ “kötü” olarak tanımlayamayacağı tartışmalı yerlerde felsefe
ve teolojiye ihtiyaç duyduğu kabûl edilmelidir. Modern-bilimin yetersiz olduğu
alanlar buralardır ki arkadaşlık, sanat veyâ yaşamımızdaki başka değerler bilim
dışında olan hususlardır. Bertrand Russell bunu şöyle ifâde etmektedir; “bilimin
değerler konusunda söyleyeceği hiç-bir şey yoktur, “sevmek nefret etmekten daha
iyidir” yada “iyilik zorbalıktan daha çok istenir” gibi önermeleri tanıtlayamaz”.
Dîne “dogma” diyenler modern-bilimin de bir dogma
olduğunu görmüyorlar yada görmek istemiyorlar. Şu da var ki modern-bilimde
kesinlik ve netlik yoktur ve tam-aksine yanlışlanabilirlik vardır.
Modern-bilimin verileri kısa zaman sonra yanlışlanır. Bugün bilim, geçmişte yine
bilim tarafından söylenen bâzı şeylerin öyle olmadığını ortaya koymaktadır. Bu
durum, bilimin bugün söylediklerinden bâzılarının gelecekte yanılabileceğine ve
değişebileceğine işâret etmektedir. Hattâ modern-bilimin “kayan kum üzerinde
durduğu” ve yine günümüzde hiç-bir bilginin eskiden kabûl edildiği gibi kesinlik
arz etmediği, aksine bilimsel bilginin her zaman çürütülmeye ve reddedilmeye açık
olduğu söylenmektedir. Bu-bağlamda en kapsayıcı eleştirileri yapan Karl Popper,
olguları açıklama iddiâsında olan ve kendisini epistemik statüye sâhip kabûl
eden ancak yanlışlanabilir olmaya kapalı “bilimsellik” iddiası taşıyan
öğretileri “sahte bilim” olarak isimlendirmektedir. Modern-bilimin verilerinin
kısa zaman sonra çökmesi kaçınılmazdır ve bu modern-bilimin kaderidir. Çünkü
dediğimiz gibi, modern-bilim Allahsızdır ve tüm Allahsızlıklar gibi çökmeye
mahkûm ve mecburdur.
İlâhi-merkezli olmayan her-şey
çökecektir, çökmeye mahkûmdur. Hak karşısında hiç-bir bâtıl dayanamaz ve çöker
gider.
Allah, dinsizlik ve İslâmsızlık nedeniyle
çökmeye başlayan insanlara-müslümanlara bâzı uyarılar yaparak ve cezâlar
vererek insanların kendilerine gelmelerini istemektedir:
“İnsanların kendi ellerinin kazandığı dolayısıyla, karada ve denizde
fesad ortaya çıktı. Umulur ki, dönerler diye (Allah) yaptıklarının bir kısmını
kendilerine tattırmaktadır” (Rûm 41).
En doğrusunu sâdece Allah bilir.
Hârûn Görmüş
Temmuz
2024
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder