“Ey îman
edenler, yahudi ve hristiyanları (gazâba uğrayanları ve sapmışları) dostlar
(veliler) edinmeyin; onlar bir-birlerinin dostudurlar. Sizden onları kim dost
edinirse, kuşkusuz onlardandır. Şüphesiz Allah, zâlimler topluluğuna hidâyet
vermez” (Mâide 51).
Birini dost edinmek, onun zihniyetini dost edinmek, o
zihniyeti benimsemek demektir. Allah, İslâm/vahiy-merkezli olmayan zihniyetleri
dost edinmeyi yasaklar. Zîrâ o zihniyet, zulmün çıkış noktasıdır ve
zulüm-merkezli düşünür ve çalışır. Zâten kendi zihniyetleri gibi bir zihniyet
edinmedikçe yâni “onlar gibi olmadıkça” sizi aslâ dost edinmezler. “Onlar gibi
olmak” demek ise, onlar gibi düşünmek, onlar gibi kânun yapmak, onlar gibi
yiyip içip giyinmek, onlar gibi konuşmak ve davranmaktır. Yâni onların yoluna-dînine
girmek demektir. Fakat böyle olduğunda artık onlar gibi zâlim olmak da normâl
görülmeye başlayacaktır.
Modern uygarlığın geçtiği yoldan müslümanların da
geçmesi gerektiği, yâni müslüman muhayyilenin modern paradigmayı taklit etmesi
(oksidentalizm) gerektiği söylemleri var. Eğer müslümanlar böyle yaparlarsa,
bir zaman sonra; batı’nın birilerini sömürdüğü gibi müslümanlar da birilerini
sömürmeye başlarlar. Bu sömürme “öldürerek sömürme” şeklinde de olacaktır. Bu durumun
İslâm’ın özüyle uyuşması söz-konusu bile olamaz. Batı’nın kalkındığı şartlarda
kalkınmak şerefsizliktir çünkü. Allah bunu yasaklıyor ve Kur’ân’da bizi şu
şekilde uyarıyor:
“Sen
onların dinlerine uymadıkça, yahudi ve hristiyanlar senden kesinlikle hoşnut
olmazlar. De ki: ‘Şüphesiz doğru yol, Allah’ın (gösterdiği) yoludur’. Eğer sana
gelen bunca ilimden sonra onların hevâ (istek ve arzu)larına uyacak olursan,
senin için Allah’tan ne bir dost vardır, ne de bir yardımcı” (Bakara 120).
Modern paradigma nedir ve ürecileri kimlerdir?. Modern
paradigma, İngiliz-İsrâil merkezli paradigmadır. İngiliz-İsrâil kafasına göre,
onların nefislerine göre düşünmek ve edip-eylemek demektir. Bu paradigma
günümüzde neredeyse tüm Dünyâ’nın paradigması olmuştur. Herkes artık nefis-merkezli
bu paradigmaya göre düşünüyor ve edip-eylemeye çalışıyor. Hattâ bu paradigmaya
uymak için bir yarış hâlindeler. Öyle ki; artık başka yeni düşünceler de
üretemiyorlar. Dünyâsını bu paradigma merkezinde en iyi şekilde mâmur etmek
isteyen inançsızlar belki kendilerince haklı olabilirler. Zîrâ onlar “tek dünyâlı”
olmalarından yâni âhireti hem hesâba katmayan hem de ona inanmayan ve sâdece
dünyâ hayâtına-yaşantısına kilitlenmiş olduklarından dolayı, kendilerini hazzın
en zirvesine taşıyacak bir paradigmanın peşine takılmaları mantıklı. Fakat
dediğimiz gibi, ilkeli değil. Zâten onların bir imtihan anlayışı, değer, duruş
ve ilkeleri yoktur ve bir çeşit hayvâniyet yaşamak istemektedirler ve yaşamaktadırlar.
İlginç olan ve insanı umutsuzluğa sevk eden ve hattâ utanç verici olan şey ise,
başta müslümanlar olmak üzere Dünyâ’ya adâlet yönünde bir şekil vermesi gereken
insanların da hızlı bir şekilde bu paradigmaya eklemlenmeye başladıklarıdır.
Paradigma, bir düşünme ve yapıp-etme şeklidir. Thomas
Kuhn paradigmayı şöyle açıklar:
“Paradigma, belli bir zaman-dilimi içinde bir grubun yada topluluğun
düşünme biçimi ve davranışlarını belirleyen bir dünyâ-görüşü, bir algı
dayanağı, bir izlenceler bütünü, bir model, bir perspektiftir”.
Bahsettiğimiz bu
modern batı paradigması; laik, seküler, kapitâlist, neo-liberâlist, hazcı,
konformist, modernist, bireyci, hümanist, emperyalist, şerefsiz, tağutist bir
paradigmadır. Bu paradigma, şeytanın telkin ettiği ve dayattığı, uşaklarının da
ne pahasına olursa-olsun uygulamaya soktuğu/sokmaya çalıştığı bir paradigmadır.
Bu paradigma, teorilerini, ideolojilerini ve kültürünü tüm Dünyâ’ya dayatıyor
ve herkesin bu paradigmayı benimsemesini istiyor. Bu uğurda savaşlar yapıyor ve
çeşitli fizîki ve psikolojik şiddete başvuruyor. Zâten şu-anda savaştığı
ülkeler, o paradigmayı kabûl etmeyerek karşı çıkan İslâm ülkeleridir. Zîrâ
İslâm’ın bu paradigmayı kabûl etmesi söz-konusu bile değildir.
Hangi teorinin/düşüncenin kabûl edileceği,
medeniyetin hangi medeniyet olduğuyla alâkalıdır. Batı medeniyeti başka, İslâm medeniyeti
ise başka sonuçlar-paradigmalar üretir. Her paradigma kendine-özgü bir
toplumsal/kültürel/bilimsel/siyâsal yapı üretir. Mevcut modern paradigma ise,
diğer tüm paradigmaları boğarak, sâdece kendi paradigmasını Dünyâ’ya hâkim
kılmak istemektedir. Tabî ki tüm insanları köleleştirerek.
Evet; artık müslümanlar ve hattâ bu
paradigma tarafından köleleştirilen mazlumlar bile bu paradigmaya meftûn olmaya
başlamış ve şeytan-merkezli, tağut-kontrôllü bu paradigmaya kul-köle olmaktadırlar.
Tecâvüzcüsüne aşık olan kadın gibi. (Stockholm sendromu). İnsanlara ve hattâ
hayvanlara, bitkilere, taşa-toprağa bile zulmeden bu paradigmaya bu kadar
kapılmak, insanların bilinçlerini çıkarıp çöpe attığının bir kanıtıdır. Mutlak
bir teslîmiyetin göstergesidir. Artık onlar “kendileri” değiller, paradigmayı
üretenlerin bir çeşit makineleri, cihazları yâni kuklaları olmuşlardır.
Günümüzde yaşanan mültecî krizinin sebebi, modern paradigmayı üretenlerin yaptığı
çeşitli çirkeflikler-zulümler yüzünden olmasına rağmen, insanların mülteci
durumuna düşerek bu uğurda her türlü sıkıntıya katlanmaları ve hattâ mallarını
ve canlarını bu yolda hebâ edebilmeleri ve kendilerini böyle kötü duruma düşürenlerin
kucağına atlamaları anlaşılacak gibi değildir. İngiliz-İsrâil-ABD merkezli batı
paradigması Dünyâ’yı bir zulüm diyârına çevirmesine rağmen, bu paradigma ile mücâdele
edileceğine, yenilgiyi baş-tâcı yapıp onlar gibi yaşamak için onların olduğu
diyarlara gitmek istiyorlar. Bunu müslümanların da yapması, hem çâresizliğin boyutunu
gösteriyor, hem de dirâyetsizliğin. “Küfredilmesi” gerekenlere ekmek dilenmeye
gitmek, müslümanların ve mazlumların dirâyetsizliğini göstermektedir. Artık bir
kurtuluş ümîdi yok, bir isyân yok, bir devlet düşüncesi ise ütopik olarak görülüyor.
Ömer Yılmaz:
“Batı, üç yüz yıldan fazladır müslümanların ensesinde boza pişirirken, batılı
felsefelerin taşıyıcıları, tutunduğumuz son dalı da kesmeye çalışıyorlar.
Onların hatırına Dimyat’a pirince giderken evdeki bulgurdan olamayız. İslâm’ın varlığa,
insana, hayâta, topluma, târihe bakışı farklıdır, bir başka deyişle İslâm, her
açıdan farklı bir paradigma üzerine kuruludur; aklı-başında her müslüman için
bu böyledir. Bu açıdan İslâm’ı devletten-siyâsetten, daha geniş plânda hayâtın
herhangi bir alanından soyutlamaya yönelik yaklaşımlar, müslüman toplumlar için
zararlıdır. Bu yaklaşımla güdülen amaç, yapmak, onarmak, ıslah etmek değil;
yıkmak, bozmak, fesat çıkarmaktır. Târih boyunca devlet sâhibi ola-gelmiş
bulunan müslümanlar devlet fikrinden vazgeçmeyecektir. Sorun devletin İslâm’i
bir bakış-açısı temelinde şekillenen farklı bir felsefî yaklaşımla modern
devletten ayrı nasıl inşâ edileceği, nasıl olacağı, nasıl sınırlanacağıdır” der.
Diğer taraftan, durumları görece iyi
olan İslâm ülkeleri (daha doğrusu müslüman ülkeler) de bu paradigmaya
göbeklerinden ve gönüllerinden bağlanarak eklemlenmişlerdir ve bu bağın
kopmaması için kendilerini yırtıyorlar. Hem de icâbında şereflerini de ayaklar
altına alarak. Onların ellerinde birer kukla olmuşlar. Her-şeyi onlar
belirliyor; neyi nasıl yiyeceğimizi, içeceğimizi, giyeceğimizi, konuşacağımızı,
düşüneceğimizi, davranacağımızı. Onların kânunları yürürlükte zâten.
Allah, onların kânunlarını reddetmeyi emretmesine rağmen, müslümanlar olarak o
kânunları baş-tâcı yapıyoruz ve o kânunlardan hiç-bir ödün de vermiyoruz. Bunu “inançlı”
olduğunu iddiâ edenler de yapıyor. Belki de günümüzde en çok da onlar yapıyor:
“Sana
indirilene ve senden önce indirilene gerçekten inandıklarını öne sürenleri
görmedin mi?. Bunlar, tağut’un önünde muhâkeme olmayı istemektedirler; oysa
onu reddetmekle emrolunmuşlardır. Şeytan onları uzak bir sapıklıkla
sapıtmak ister” (Nîsâ 60).
Ebu Hureyre radıyallâhu anh anlatıyor: “Resûlullah
aleyhissalatu vesselâm buyurdular ki: “Sizler, kendinizden önce gelen
ümmetlerin sünnetine kulacı-kulacına, arşını-arşınına ve karışı-karışına muhakkak
tıpa-tıp uyacaksınız. Hattâ onlar, daracık bir keler deliğine girseler, oraya
siz de gireceksiniz”. Oradakiler, “Ey Allah’ın Resûlü!. (Onlar) yahudiler ve
hristiyanlar mı?” diye sordular. Aleyhissalâtu vesselâm: “Bunlar değilse kimler
olur?” buyurdular” (Kütüb-ü Sitte 7162).
Müslümanların dînî çalışmaları da artık bu batı
paradigmasının düşüncelerine, ideolojilerine, yapısına bir meşrûiyet kazandırma
çalışmalarına döndü. Bu şeytâni paradigmanın üretmiş olduğu lânet ideolojilere
Kur’ân’dan bir dayanak bulma yarışı var. Modern bilimin nesnesi hâline de getiriliyor
İslâm ve Kur’ân. İslâm ve Kur’ân, şeytanın-tağutların sosyâl hayâtına ve siyâsetine
cevap yetiştirme yada onay verme dîni değildir. O, kendi sosyâl alanını, siyâsetini
kültürünü düşüncesini vs. kurar. Onun bir devlet-medeniyet potansiyeli vardır
ve bu potansiyel yeniden açığa çıkarılıp hayâta hâkim olmayı beklemektedir. İslâm
dînini, Kur’ân’ı bu lânet paradigmanın nesnesi, mühürdârı hâline getirmek ağır
bir şerefsizliktir. Eğer bu şeytâni paradigmaya karşı İslâm’i bir paradigma
geliştiremiyorsanız, yada en azından eleştirip îtirâz etmiyorsanız çeklin ve
defolun gidin yoldan, parazit yapmayın. İslâm’ı, Kur’ân’ı, sünneti maskaraya çevirmeyin.
Onu şamar-oğlanı yapmayın. İslâm hayattan koparılıp sâdece zihinsel orgazmların
bir nesnesi hâline getirildi. İslâm salt bir inanç-sistemi değildir sâdece. Hayâtın
her alanı için söyleyecek sözü olan, bir bilgi-bilinç-eylem-devlet-medeniyet
potansiyelidir. Hem de bu, adâlet/hak/hakîkat-merkezli olan bir sistemdir. Çıkar
ve nefis-merkezli bir sistem değildir modern paradigma gibi.
Bassam Tibi, “bir müslümanın iyi müslüman mı, kötü müslüman
mı olduğunu soran Amerikalı bir komutana, ‘iyi müslümanı’ şu şekilde anlatmış:
“Karşına aldığın bir müslüman’a “İslâm nedir” diye sorduğunda eğer ‘İslâm bir
inanç sistemidir’ diyorsa iyi bir müslüman’dır. Yok eğer İslâm bir ‘yönetim
sistemidir’ diyorsa o İslâmcıdır, dolayısıyla zararlıdır”.
İşte durum bu noktaya kadar gelmiştir. Batı’yı ve
batı paradigmasını memnûn etmek için söylenen şerefsizce bir sözdür bu.
Paradigmanın kulu-kölesi, hattâ iti-köpeği olmak budur işte!.
Yıkmadan yapmakla/tâdilatla da bu iş olmaz. Çürük
temelin üstüne sağlam binâ kurulamaz. Bir-zaman sonra çatırdamaya başlar çünkü.
Bu yüzden ilk-önce mevcut paradigmanın yıkılması, sonra da İslâm’i hakîkatin ve
düzenin hayâtın tam ortasında kurulması gerekir. Çürük bir temel üzerine ancak “gecekondu”
yapılır ki, bu virâneyi yıkmak için “kepçe”nin ne zaman geleceği de belli olmaz.
Dîni-İslâm’ı sâdece namaz-oruç-hac-zekat-kurban
zanneden bir ümmet oluşmuş durumda. Sanki İslâm-Kur’ân, sosyâl ve siyâsal
alanla ilgili hiç-bir şey söylemiyormuş gibi, sanki hiç ahlâktan bahsetmiyormuş
gibi bir davranış gösteriyor müslümanlar. Kendileri gerçekten bunlardan
haberdar olmadıkları gibi, çıkar-merkezli Dünyâ’nın bir gereği olarak lîderler
de bu durumu sürdürecek politikalar ve uygulamalar yapıyorlar. Medya ve sermâyedarlar
da buna destek oluyor. Zâten ideolojiler ve modern paradigma, İslâm’ı bu
şekilde yıkmanın peşinde.
Ey müslümanlar ve mazlumlar!. Size ne oluyor?. Nasıl
bir yenilmişlik psikolojisi bu?. Görmüyor musunuz?, bu paradigma sizi her
yönden kuşatmış olarak sömürüyor. Her şeyinizi sömürüyor: Aklınızı-kâlbinizi-vicdânınızı-merhâmetinizi-emeğinizi-haysiyetinizi-şerefinizi
vs. vs. Buna bir “dur” demeyecek misiniz?. Bu şerefsiz paradigmadan faydalanmayıverseniz
ne olacak?. Mecbur musunuz?. Yada bu mutlak bir mecbûriyet mi?. Bizi bu
paradigmaya kilitleyen her şeyden vazgeçme ilkesi kazanmak şarttır. Bizi bu
paradigmaya kul-köle eden düşüncelere, sözlere, ürünlere, hocalara, dînî ve
siyâsi lîderlere bir “Lâ” çekelim. Aklınızı onlardan geri alın. İslâm’ın,
Kur’ân’ın insana sunduğu “kerim öfke”lere sâhip olun. Bu “kerim öfke”ye sâhip
olmazsanız, İslâm’a karşı utanç verici öfkelere kapılırsınız. Bu paradigma,
insanı modern paradigmaya kul-köle ederken, İslâm’a düşman ediyor, hak ve
hakîkate, adâlet ve eşitliğe, iyiliğe ve huzûra düşman ediyor. Gerçekten
göremiyor musunuz Dünyâ’nın perişân hâlini?. Acıları-feryatları-ölümleri-zulümleri-açlığı-susuzluğu..
Gittiğiniz yol bir “kurtuluş yolu” değil. Sonu hem Dünyâ’da hem de âhirette
hüsranla bitecek yoldur bu. Bakın Allah size başka bir seçenek sunuyor:
“Hiç
şüphesiz Allah, mü’minlerden -karşılığında onlara mutlakâ cenneti vermek üzere-
canlarını ve mallarını satın almıştır. Onlar Allah yolunda savaşırlar,
öldürürler ve öldürülürler; (bu,) Tevrat’ta, İncil’de ve Kur’ân’da O’nun
üzerine gerçek olan bir vaaddir. Allah’tan daha çok ahdine vefâ gösterecek olan
kimdir?. Şu hâlde yaptığınız bu alış-verişten dolayı sevinip-müjdeleşiniz. İşte
‘büyük kurtuluş ve mutluluk’ budur” (Tevbe 111).
Bu gidiş, gidiş değil ey müslümanlar!. Fe eyne
tezhebün?. Hâl böyle iken nereye gidiyorsunuz?.
En doğrusunu sâdece Allah bilir.
Hârûn Görmüş
Hazîran
2016
Bu gidiş, gidiş değil ey Müslümanların alimleri!
YanıtlaSilBu gidişe dur diyebilmek için şu fikri açılımı yapıp insanlığa servis etmek gerekir.
***
Asıl olan. vakanın eşyadaki özellikleri ile olan ilişkileridir.
http://namenstraat8bredahollanda.blogspot.nl/2016/01/asl-nedir1-kok-esas-temel-kaide-asl.html?spref=fb
***
Bu gün 2017 bilim ve teknolojinin açığa vurduğu şeyleri 1400 sene evvel Muhammed sas vahiy alarak bir çok şeyi ayet olarak açıklamıştır.
http://namenstr8bredaholland.blogspot.nl/2017/03/bu-gun-2017-bilim-ve-teknolojinin-acga.html