“İşte-böyle;
şüphesiz Allah, O, Hak’tır ve şüphesiz O’nun dışında taptıkları (tanrılar) ise,
bâtıldır. Şüphesiz Allah yücedir, büyüktür” (Lokman 30).
Bir şey kesindir yada değişebilir olandır.
Üçüncü bir şık yoktur. Üçüncü bir şık olarak hak ile bâtılı karıştırmaya
kalktığınızda o şey bâtıl olur ve geriye
yine hak ve bâtıl kalır. Kesin olan Allah’tan gelen, değişebilir olan ise
beşerî olandır. Değişebilir olanın “değişir” olmasının nedeni kesin olmayıp da
tahmine dayanmasından dolayıdır. Tahmine dayananlar, “kesin ve değişmez bilgi
yoktur” diyerek kesinlikten uzak dururlar.
Peki insanlar niçin kesin olan varken tahminî
ve değişebilir olana yöneliyorlar?. Çünkü kesin olan “kesin” olduğu için
değişmezdir ve değişmez olanın değişmez bedelleri ve yükümlülükleri vardır.
Tahminî ve değişebilir olan ise insana bir yük yüklemez ve tahminî olanın bedeli
olmaz. Çünkü tahminî olan nede olsa değişkendir ve değişken olanın değişmez
bedelleri olmaz. Çünkü zâten değişebilir olan tahminlere dayanmaktadır.
Düşünce ikiye ayrılır; 1-Akıl-merkezli
düşünce; 2-Vahiy-merkezli düşünce. Akıl, vahiy-merkezli olunca düşünce de meşrû
olur. Aksi-hâlde akıl nefis-merkezli olur ki bu aklın ürettiği düşünce hiç-bir
zaman kesin ve net olamaz. Kesin ve net olmayan düşünce ise tahminlere dayanır.
Netliğin ve kesinliğin olmadığı yerde, şeytan ve uşakları halay çeker.
Allah’tan gelen bilgi tabî ki de
kesin ve net bilgi,dir. Böyle olması aynı-zamanda ilâhî bilginin en üstün bilgi
olması demektir. Allah yarım-yamalak, eksik-gedik ve geçici bilgi verecek
değildir. Lâkin hikmet gereğince verilen bilgiler “temel”dir ve insanın bu
temel bilgilere uygun olarak en doğruya ulaşması beklenir. Zâten en doğruya
ulaşmanın başka da bir yolu yoktur. Bu yüzden Allah’tan uzak olan bilgi türü
bâzı doğrulara ulaşsa da kesin ve net olana ulaşamaz ve sonunda tahminler
modern-bilim olup çıkar.
Modern-bilim zımnen; “kesinlik diye
bir şey yoktur, kesin bilgiye ulaşılamaz” demektedir. Çünkü modern-bilim kesin
bilgiye ulaşmayı da istemez. Zîrâ kesin olmayandan geçinmektedir. Üstelik kesin
ve net bilgiyi veren Allah’tan ve dinden uzaktır. Bundan dolayı kesin bilgiye
istese de ulaşamaz.
Modernizm bir kesinsizlik ve tahmin
uygarlığıdır. Başta modern-bilim olmak üzere modern olanın hiç-bir netliği ve
kesinliği yoktur. Her-şey görecelidir ve zâten Einstein’in görecelik teorileri
de el üstünde tutulur bu nedenle. Modernizm kesin olmama durumunu çok iyi
kullanmıştır-kullanıyor ve bu sâyede Dünyâ’ya hükmedebiliyor. Çünkü insanları
kesin olandan uzaklaştırmıştır-uzaklaştırıyor ve kendi sözde kesinliğini ortaya
koyuyor ve hattâ dayatıyor. Oysa modern-bilimin Dünyâ-dışı verilerin %90’ı, Dünyâ-içi
verilerinin ise %60’ı net ve kesin değildir ve tahminlerden öteye
gitmemektedir. Zâten verilerin sürekli olarak güncellenmesinin nedeni budur
Modern-bilimde “yanlışlanabilirlik” diye bir ilke bile vardır. İnsanın vardığı
sonuçlar yanlışlanabilir elbette ama bu bir ilke hâline getiriliyorsa o zaman
modern-bilime niye güvenelim ki!.
Uzayda
gördüğümüz ve uzaklığı 4.10 ışık-yılı uzaklıktan fazla olan gökcisimlerinin
varlığı kesin değildir ve sâdece tahmin yürütülmektedir. Kâinâtın bir sonu ve
sınırı olduğu-olmadığı kesin değildir. Zamânın, mekânın, uzaklıkları ve hatta çok ünlü ve yaygın olan teoriler
bile kesin değildir ve kesin gibi görülen teorilerin bir-çoğu tahmine
dayanmaktadır. Meselâ “bilmem kaç milyon km. uzaklıktaki bir gezegende su
bulundu” sözleri masa-başı tahminlerden başkası değildir ki, bu tahminler zâten
hemen çürüyüverir. Çünkü bunu bilebilmek mümkün değildir. Zîrâ Güneş Sistemi
içindekiler hâriç uzak gezegenlerin teleskopla bile görülebilmesi mümkün değildir.
Çünkü gezegenler ışık-kaynağı değildirler. Bir ışık-kaynağının çevresinde dönen
bir gezegenin varlığı, yıldızının önünden geçerken oluşturduğu karaltıya
bakarak anlaşılır. Bu karaltıya bakarak bir şeyin anlaşılması mümkün olmadığı
için masa-başında bâzı tahminler yürütülebilir ancak. Modern-bilimin verileri
genelde tahmine dayanır. Modern-bilimin bir din hâline gelmesi, tahminlerin
dinleşmesidir.
Modernite bir “deney uygarlığı”dır. Fakat
deney, “deneyim” kadar sağlam ve kesin bilgi vermez. Bu nedenle de insana zarar
verecek sonuçlar açığa çıkar.
Maddî bilgi sınırlı bir bilgidir. Çünkü
maddenin bir sınırı vardır. Bu nedenle sınırlı olan maddî bilgiyle kesin bir
yargıya varılamaz. Vahyî bilgi ise Sınırsız’dan gelen bilgidir. Kesinlik ve
netlik içerir, tahmine yer yoktur.
Teoman
Duralı şöyle der: “Bilim felsefesi uyarınca, yalnızca bir-takım tahminler
yürütmekten öte iş göremeyiz. İnsanlar, olacakları bilen tanrılardan tahmin
yürütmek sûretiyle farklı olurken, olanları algılayan hayvandan ise, anlamak
sûretiyle ayrılırlar”.
Âhiret bilinci ve “cennet hedefi” ile
yaşamayanlar, sürekli olarak modern hayâtın üst seviyesi için hayâl kurarlar.
Bu aslında şeytan, nefs ve tâğutun dürtmesinin bir sonucudur. Fakat insan madde
ile aslâ mutmain olmaz. Zîrâ insan salt maddeden ibâret değildir. Madde “kesin
tatmin edici” olmadığı için bu tatminsizlik ve eksiklik yine sürekli olarak
madde ile desteklenmek ve tamponlanmak zorunda bırakır insanı. Böylece hayat
“tatminsizliği tamponlamak”la ziyân olur gider. Çünkü kâlpler ancak Allah’ın
zikri-Kur’ân ile tatmin olur.
İslâm’ın mesajı tüm zamanlar ve mekânlar için
net ve kesindir. Fakat müslümanların çoğu bu mesajı, “zamânın telâkkisi”ne
uyarlamaya çalışıyor ve herkes tahminî bir şeyler söylüyor yada tahminleri
tekrarlıyor. Temel ilkelerde ve kesin ve net olan şeylerde bile tahminlere
dayanarak sapkınlıklar ortaya çıkıyor. Meselâ Peygamberimiz, müşriklerin; “bir
sene biz senin ilahlarına tapalım, bir sene de sen bizim ilahlarımıza tap”
şeklindeki hak-bâtıl karışımı bir dîne kesin bir dille “lâ” demişti. Modern
müslümanlar ise, hak dînin yerine, tahminlere ve kesinsizliğe dayanan hak-bâtıl
karışımı bir dîni (İslâm-lâik/seküler/demokrasi) baş-tâcı yapıyorlar. Çünkü
modern insanı kesin ve net olan değil, tahminî olan daha çok heyecanlandırıyor
ve tatmin ediyor. Çünkü modern sistem, hakîkate, kesinliğe ve netliğe dayanana
değil, algıya ve kabûl edilene dayanana destek veriyor.
Bir şey hakkında kesin ve iknâ edici bir
delil yoksa, o şey inancın konusu hâline gelir, artık o şeye inanırsınız yada
inanmazsınız.
Amel ve
eylemle sınanmamış düşüncelerin “kesin doğruluğuna” güvenilemez. Bir düşüncenin
ve fikrin doğruluğu sahada belli olur.
Allah râzı olduğundan başka hiç-bir şey kesin
değildir ve tahminlere dayanır.
“İtaat ve
mâruf (güzel) sözdü. Fakat iş, kesinlik ve kararlılık gerektirdiği zaman, şâyet
Allah’a sadâkat gösterselerdi, şüphesiz onlar için daha hayırlı olurdu” (Muhammed 21).
Üçüncü
bir seçenek olmadığı için ya kesin ve net olan ilâhî bilgiye dayanırsınız yada
mecbûren tahminlere sığınmak zorunda kalırsınız.
En doğrusunu sâdece Allah bilir.
Hârûn Görmüş
Hazîran 2024
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder