İsim
|
Resul (Elçi)
|
İmam (Lider)
|
Kitap
|
Halk
|
Şeriat (Tanrısal
yasa)
|
|
Peygamber |
|
|
10
Suhuf
|
|
|
|
Peygamber |
|
|
30
Suhuf
|
|
|
|
Peygamber |
Elçi |
|
|
Nuh'un
halkı
|
Şeriat |
|
|
Elçi |
|
|
|
||
|
Elçi |
|
|
|
||
Peygamber |
Elçi |
İmam |
10
Suhuf
|
İbrahim'in
halkı
|
Şeriat |
|
Peygamber |
Elçi |
|
|
Sodom
ve Gomera
|
|
|
Peygamber |
Elçi |
|
|
|
|
|
Peygamber |
|
İmam |
|
|
||
Peygamber |
|
İmam |
|
|
||
Peygamber |
|
|
|
|
||
Peygamber |
|
|
|
|
|
|
|
Elçi |
|
|
|
||
Peygamber |
Elçi |
|
Musa'nın
kitapları (Tevrat)
|
Şeriat |
||
Peygamber |
|
|
|
|
||
Peygamber
|
|
|
|
|
||
Peygamber |
|
|
|
|||
Peygamber |
|
|
|
|
||
Peygamber |
Elçi |
|
|
İsrailoğullarından
Ba’l kavmi
|
|
|
Peygamber |
|
|
|
İsrailoğullarından
Ba’l kavmi
|
|
|
Peygamber |
Elçi |
|
|
Ninova
halkı
|
|
|
Peygamber |
|
|
|
|
||
Peygamber |
|
|
|
|
||
Peygamber |
Elçi |
|
İncil (Gospel)
|
Şeriat |
||
Peygamber |
Elçi |
|
Tüm
insanlık
|
Şeriat |
(Not: Peygamber listesi gönderiliş
sırasına göre; her peygamberin kıssasının geçtiği âyetler ise nüzûl sırasına
göre sıralanmıştır. Âyetler Ali Bulaç mealinden alınmıştır. Nüzûl sırası
Mustafa İslamoğlu tertibine göre yapılmıştır).
1-Hz. Âdem
44-Tâ-hâ
115- Andolsun, biz bundan önce Adem'e ahid vermiştik, fakat o,
unuttu. Biz onda bir kararlılık bulmadık.
116- Hani biz meleklere: 'Adem'e secde edin' demiştik, İblis'in
dışında (diğerleri) secde etmişlerdi, o, ayak diremişti.
117- Bunun üzerine dedik ki: 'Ey Adem, bu gerçekten sana ve eşine
düşmandır; sakın sizi cennetten sürüp çıkarmasın, sonra mutsuz olursun.'
118- Şüphesiz, senin acıkmaman ve çıplak kalmaman orda (cennette
kalmana bağlı)dır.'
119- Ve gerçekten sen burada susamayacaksın ve (yakıcı sıcakta)
yanmayacaksın da.'
120- Sonunda şeytan ona vesvese verdi; dedi ki: 'Sana sonsuzluk
ağacını ve yok olmayacak bir mülkü haber vereyim mi?'
121- Böylece ikisi ondan yediler, hemen ardından ayıp yerleri
kendilerine açılıverdi, üzerlerini cennet yapraklarından yamayıp-örtmeye başladılar. Adem, Rabbine
karşı gelmiş oldu da şaşırıp-kaldı.
122- Sonra Rabbi onu seçti, tevbesini kabul etti ve doğru yola
iletti.
123- Dedi ki: 'Kiminiz kiminize düşman olarak, hepiniz oradan inin.
Artık size benden bir yol gösterici gelecektir; kim benim hidayetime uyarsa
artık o şaşırıp sapmaz ve mutsuz olmaz.'
56-A’raf
11- Andolsun, biz sizi yarattık, sonra size suret (biçim-şekil) verdik, sonra meleklere:
'Adem'e secde edin' dedik. Onlar da İblis'in dışında secde ettiler; o, secde
edenlerden olmadı.
12- (Allah) Dedi: 'Sana emrettiğimde, seni secde etmekten alıkoyan
neydi?' (İblis) Dedi ki: 'Ben ondan hayırlıyım; beni ateşten yarattın, onu ise
çamurdan yarattın.'
13- (Allah:) 'Öyleyse oradan in, orada büyüklenmen senin (hakkın)
olmaz. Hemen çık. Gerçekten sen, küçük düşenlerdensin.'
14- O da: '(İnsanların) dirilecekleri güne kadar beni gözle(yip
ertele.)' dedi.
15- (Allah:) 'Sen gözlenip-ertelenenlerdensin'
dedi.
16- Dedi ki: 'Madem öyle, beni azdırdığından dolayı onlar(ı
insanları saptırmak) için mutlaka senin dosdoğru yolunda (pusu kurup)
oturacağım.'
17- 'Sonra muhakkak onlara önlerinden, arkalarından, sağlarından ve
sollarından sokulacağım. Çoğunu şükredici bulmayacaksın.'
18- (Allah) Dedi: 'Kınanıp alçaltılmış ve kovulmuş olarak oradan
çık. Andolsun, onlardan kim seni izlerse, cehennemi sizlerle dolduracağım.'4
19- Ve ey Adem, sen ve eşin cennete yerleş. İkiniz dilediğiniz
yerden yiyin; ama şu ağaca yaklaşmayın. Yoksa zalimlerden olursunuz.
20- Şeytan, kendilerinden 'örtülüp gizlenen çirkin yerlerini' açığa
çıkarmak için onlara vesvese verdi ve dedi ki: 'Rabbinizin size bu ağacı
yasaklaması, yalnızca, sizin iki melek olmamanız veya ebedi yaşayanlardan
kılınmamanız içindir.'
21- Ve: 'Gerçekten ben size öğüt verenlerdenim' diye yemin de etti.
22- Böylece onları aldatarak düşürdü. Ağacı tattıkları anda, ayıp
yerleri kendilerine beliriverdi ve üzerlerini cennet yapraklarından örtmeye
başladılar. (O zaman) Rableri kendilerine seslendi: 'Ben sizi bu ağaçtan
menetmemiş miydim? Ve şeytanın sizin gerçekten apaçık düşmanınız olduğunu
söylememiş miydim?'
23- Dediler ki: 'Rabbimiz, biz nefislerimize zulmettik, eğer bizi
bağışlamazsan ve esirgemezsen, gerçekten hüsrana uğrayanlardan olacağız.'
24- (Allah) Dedi ki: 'Kiminiz kiminize düşman olarak inin.
Yeryüzünde belli bir vakte kadar sizin için bir yerleşim ve meta (geçim)
vardır.'
25- Dedi ki: 'Orada yaşayacak, orada ölecek ve oradan
çıkarılacaksınız.'
62-Kehf
50- Hani meleklere: 'Adem'e secde edin' demiştik; İblis'in dışında
(diğerleri) secde etmişlerdi. O cinlerdendi, böylelikle Rabbinin emrinden
dışarı çıkmıştı. Bu durumda Beni bırakıp onu ve soyunu veliler mi
edineceksiniz? Oysa onlar sizin düşmanlarınızdır. (Bu,) Zalimler için ne kadar
kötü bir (tercih) değiştirmedir.
94-Bakara
30- Hani Rabbin, Meleklere: 'Muhakkak ben, yeryüzünde bir halife
var edeceğim' demişti. Onlar da: 'Biz seni şükrünle yüceltir ve (sürekli)
takdis ederken, orada bozgunculuk çıkaracak ve kan dökecek birini mi var
edeceksin?' dediler. (Allah:) 'Şüphesiz sizin bilmediğinizi ben bilirim' dedi.
31- Ve Adem'e isimlerin hepsini öğretti. Sonra onları meleklere
yöneltip: 'Eğer doğru sözlüyseniz, bunları bana isimleriyle haber verin' dedi.
32- Dediler ki: 'Sen yücesin, bize öğrettiğinden başka bizim hiçbir
bilgimiz yok. Gerçekten sen, her şeyi bilen, hüküm ve hikmet sahibi olansın.'
33- (Allah:) 'Ey Adem, bunları onlara isimleriyle haber ver' dedi.
O, bunları onlara isimleriyle haber verince, dedi ki: 'Size demedim mi,
göklerin ve yerin gaybını gerçekten ben bilirim, gizli tuttuklarınızı ve açığa
vurduklarınızı da ben bilirim.'
34- Ve meleklere: 'Adem’e secde edin' dedik. İblis hariç (hepsi)
secde ettiler. O ise, diretti ve kibirlendi, (böylece) kafirlerden oldu.
35- Ve dedik ki: 'Ey Adem, sen ve eşin cennette yerleş. İkiniz de
ondan, neresinden dilerseniz, bol bol yiyin; ama şu ağaca yaklaşmayın, yoksa
zalimlerden olursunuz.'
36- Fakat Şeytan, oradan ikisinin ayağını kaydırdı ve böylece
onları içinde bulundukları (durum)dan çıkardı. Biz de: 'Kiminiz kiminize düşman
olarak inin, sizin için yeryüzünde belli bir vakte kadar bir yerleşim ve meta
vardır' dedik.
37- Derken Adem, Rabbinden (birtakım) kelimeler aldı. Bunun üzerine
(Allah da) tevbesini kabul etti. Şüphesiz O, tevbeleri kabul edendir,
esirgeyendir.
38- Dedik ki: 'Oradan hepiniz inin. Bundan sonra size benden bir
hidayet geldiğinde, kim benim hidayetime uyarsa, onlara korku yoktur ve onlar
mahzun olmayacaklardır.'
39- 'İnkâr edip ayetlerimizi yalanlayanlar ise; onlar, ateşin
halkıdırlar ve orada süresiz kalacaklardır.'
2-Hz. İdris
43-Meryem
56- Kitap'ta İdris'i de zikret. Çünkü o, doğru olan bir
peygamberdi.
57- Biz onu yüce bir mekan (makam)a yükseltmiştik.
79-Enbiyâ
85- İsmail, İdris ve Zü'l-Kifl,
hepsi sabredenlerdendi.
86- Onları rahmetimize soktuk, şüphesiz onlar salih kimselerdi.
3-Hz. Nûh
51-Şuârâ
105- Nuh kavmi de gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
106- Hani onlara kardeşleri Nuh: 'Sakınmaz mısınız?' demişti.
107- 'Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.'
108- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
109- 'Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim
yalnızca alemlerin Rabbine aittir.'
110- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.’’
111- Dediler ki: 'Sana, sıradan aşağılık insanlar uymuşken inanır
mıyız?'
112- Dedi ki: 'Onların yapmakta oldukları hakkında benim bilgim
yoktur.'
113- 'Onların hesabı yalnızca Rabbime aittir, eğer şuurundaysanız
(anlarsınız.)'
114- 'Ve ben mü'min olanları kovacak değilim.'
115- 'Ben, yalnızca apaçık bir uyarıcıyım.'
116- Dediler ki: 'Eğer (bu söylediklerine) bir son vermeyecek
olursan, gerçekten taşa tutulup kovulacaksın.'
117- Dedi ki: 'Rabbim, şüphesiz kavmim beni yalanladı.'
118- 'Bundan böyle, benimle onların arasını açık bir hükümle ayır
ve beni ve benimle birlikte olan mü'minleri kurtar.'
119- Bunun üzerine, onu ve onunla birlikte olanları (insan ve
hayvanlarla) yüklü gemi içinde kurtardık.
120- Sonra bunun ardından geride kalanları suda-boğduk.
54-Kamer
9- Kendilerinden önce Nuh kavmi de yalanlamıştı; böylece kulumuz
(Nuh)u yalanladılar ve: 'Delidir' dediler. O 'baskı altına alınıp
engellenmişti.'
10- Sonunda Rabbine dua etti: 'Gerçekten ben, yenik düşmüş
durumdayım. Artık Sen (bu kafir toplumdan) intikam al.'
11- Biz de 'bardaktan boşanırcasına akan' bir su ile göğün
kapılarını açtık.
12- Yeri de 'coşkun kaynaklar' halinde fışkırttık. Derken su,
takdir edilmiş bir işe karşı (hükmümüzü gerçekleştirmek üzere) birleşti.
13- Ve onu da tahtalar ve çiviler(le inşa edilmiş gemi) üzerinde
taşıdık;
14- Gözlerimiz önünde akıp-gitmekteydi.
(Kendisi ve getirdikleri) İnkâr edilmiş-nankörlük
edilmiş olan (Nuh)a bir mükafaat olmak üzere.
15- Andolsun, Biz bunu bir ayet olarak bıraktık. Fakat öğüt alıp-düşünen var mı?
56-A’raf
59- Andolsun biz Nuh'u kendi kavmine (halkına bir elçi olarak)
gönderdik. Dedi ki: 'Ey kavmim, Allah'a kulluk edin, sizin O'ndan başka
ilahınız yoktur. Doğrusu ben, sizin için büyük bir günün azabından
korkmaktayım.'
60- Kavmimin önde gelenleri: 'Gerçekte biz seni açıkça bir 'şaşırmışlık
ve sapmışlık' içinde görüyoruz' dediler.
61- O: “Ey kavmim, bende bir ‘şaşırmışlık ve sapmışlık’ yoktur; ama
ben alemlerin Rabbinden bir elçiyim.” dedi.
62- 'Size Rabbimin risaletini tebliğ ediyorum. (Ayrıca) Size öğüt
veriyor ve sizin bilmediklerinizi ben Allah'tan biliyorum.
63- 'Sakınıp rahmete kavuşmanız için, içinizden sizi uyarıp
korkutacak bir adam aracılığı ile bir zikir (Kitap) gelmesine mi şaştınız?'
64- Onu yalanladılar. Biz de onu ve
gemide onunla birlikte olanları kurtardık, ayetlerimizi yalan sayanları suda-boğduk. Çünkü onlar kör bir kavimdi
64-Nûh
1- Şüphesiz, biz Nuh'u; 'Kavmini, onlara acı bir azab gelmeden
evvel uyar' diye kendi kavmine (peygamber olarak) gönderdik.
2- O da dedi ki: 'Ey Kavmim, gerçek şu ki, ben size (gönderilmiş)
apaçık bir uyarıcıyım.'
3- 'Allah'a kulluk edin, O'ndan korkun ve bana itaat edin.'
4- 'Ki günahlarınızı bağışlasın ve sizi adı konulmuş bir ecele
kadar ertelesin. Elbette Allah'ın eceli geldiği zaman, o ertelenmez. Bir bilmiş
olsaydınız.'
5- Dedi ki: 'Rabbim, gerçekten kavmimi gece ve gündüz davet edip-durdum.'
6- 'Fakat davet etmem, bir kaçıştan başkasını arttırmadı.'
7- 'Doğrusu ben, onları bağışlaman için her davet edişimde,
parmaklarını kulaklarına tıkadılar, örtülerini başlarına çektiler ve büyüklük
tasladıkça büyüklük gösterip-direttiler.'
8- 'Sonra onları açıktan açığa davet ettim.'
9- 'Daha sonra (davamı) onlara açıkça ilan ettim ve kendilerine
gizli gizli yollarla yanaşmak istedim.'
10- 'Bundan böyle' dedim. 'Rabbinizden bağışlanma (mağfiret)
dileyin; çünkü gerçekten O, çok bağışlayandır.
11- '(Öyle yapın ki,) Üzerinize gökten sağanak (bol miktarda
yağmur) yağdırsın.'
12- 'Size mallar ve çocuklarla yardımda
bulunsun. Size (ürün yüklü) bağlar-bahçeler
versin, ırmaklar versin.'
21- Nuh: 'Rabbim, gerçekten onlar bana isyan ettiler; mal ve
çocukları kendisine ziyandan başka bir şeyi arttırmayan kimselere uydular.'
22- 'Ve büyük büyük hileli-düzenler
kurdular.'
23- 'Ve dediler ki: Kendi ilahlarınızı bırakmayın; bırakmayın ne
Vedd'i, ne Suva'ı, ne Yeğus'u, ne Ye'uk'u ve ne de Nesr'i.'
24- 'Böylece onlar, çoğu kimseyi şaşırtıp-saptırdılar. Sen de o zalimlere sapıklıktan başkasını arttırma.'
25- Bunlar, hataları dolayısıyla suda boğuldular, sonra ateşe
sokuldular. O zaman da Allah'ın dışında hiç bir yardımcı bulamadılar.
26- Nuh 'Rabbim, yeryüzünde kafirlerden yurt edinen hiç kimseyi
bırakma' dedi.
27- 'Çünkü Sen onları bırakacak olursan, Senin kullarını şaşırtıp-saptırırlar ve onlar, kötülükte sınırı
aşan (facir'den) kafirden başkasını doğurmazlar.'
28- 'Rabbim, beni, annemi, babamı,
mü'min olarak evime gireni, iman eden erkekleri ve iman eden kadınları bağışla.
Zalimlere yıkımdan başkasını arttırma.'
66-Sâffât
75- Andolsun, Nuh bize (dua edip) seslenmişti de, ne güzel icabet
etmiştik.
76- Onu ve ailesini, o büyük üzüntüden kurtarmıştık.
77- Ve onun zürriyetini, (dünyada) onları da baki kıldık.
78- Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim)
bıraktık.
79- Alemler içinde selam olsun Nuh’a.
80- Gerçekten biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
81- Şüphesiz o, bizim mü’min olan kullarımızdandı.
82- Sonra diğerlerini suda boğduk.
69-Yûnus
71- Onlara Nuh'un haberini oku. Hani kavmine demişti ki: 'Ey kavmim,
benim makamım ve Allah'ın ayetleriyle hatırlatmalarım eğer size ağır geliyorsa
ben, şüphesiz Allah'a tevekkül etmişim. Artık siz ortaklarınızla toplanıp
yapacağınız işi karara bağlayın da işiniz size örtülü kalmasın (veya tasa
konusu olmasın), sonra hakkımdaki hükmünüzü -bana süre tanımaksızın-
verin.
72- Eğer yüz çevirecek olursanız, ben sizden bir karşılık
istemedim. Benim ecrim, yalnızca Allah'a aittir. Ve ben, müslümanlardan olmakla
emrolundum.
73- Fakat onu yalanladılar; biz de onu ve gemide onunla birlikte
olanları kurtardık ve onları halifeler kıldık. Ayetlerimizi yalanlayanları da
suda boğduk. Uyarılanların nasıl bir sonuca uğratıldıklarına bir bak.
70-Hûd
25- Andolsun, biz Nuh'u kavmine gönderdik. (Onlara:) 'Ben sizin
için ancak apaçık bir uyarıp-korkutucuyum.'
26- 'Allah'tan başkasına kulluk etmeyin. Ben size (gelecek olan)
acı bir günün azabından korkarım' (dedi).
27- Kavminden, ileri gelen inkârcılar: 'Biz seni yalnızca bizim
gibi bir beşerden başkası görmüyoruz; sana, sığ görüşlü olan en
aşağılıklarımızdan başkasının uyduğunu görmüyoruz ve sizin bize bir
üstünlüğünüzü de görmüyoruz. Aksine, sizi yalancılar sanıyoruz' dedi.
28- Dedi ki: 'Ey Kavmim, görüşünüz nedir söyleyin? Eğer ben
Rabbimden apaçık bir belge üzerinde isem ve Rabbim bana kendi katından bir
rahmet vermiş de (bu,) sizin gözlerinizden saklı tutulmuşsa? Siz bunu
istemiyorken biz sizi buna zorlayacak mıyız?'
29- 'Ey Kavmim, ben sizden buna karşılık bir mal istemiyorum. Benim
ecrim, yalnızca Allah'a aittir. Ben iman edenleri kovacak değilim. Onlar
gerçekten Rablerine kavuşacaklar. Ancak ben sizi, cahillik etmekte olan bir
kavim görüyorum.
30- 'Ey kavmim, ben onları kovarsam, Allah'tan (gelecek azaba
karşı) bana kim yardım edecek? Hiç düşünmez misiniz?'
31- 'Ben size Allah'ın hazineleri yanımdadır demiyorum, gaybı da
bilmiyorum. Melek olduğumu söylemiyorum ve gözlerinizin aşağılık gördüklerine,
Allah kesin olarak bir hayır vermez de demiyorum. Nefislerinde olanı Allah daha
iyi bilir. Bu durumda (bunun aksini yaparsam) gerçekten o zaman zalimlerdenim
(demek)dir.'
32- 'Ey Nuh,“ dediler “bizimle çekişip-durdun, bu çekişmede ileri de gittin. Eğer doğru söylüyorsan, bize
vaadettiğini getir (görelim.)'
33- Dedi ki: 'Eğer dilerse, onu size Allah getirir ve siz (O'nu)
aciz bırakacak değilsiniz.'
34- 'Eğer Allah sizi azdırmayı dilemişse, ben size öğüt vermek
istesem de, öğüdümün size yararı olmaz. O sizin Rabbinizdir ve O'na
döndürüleceksiniz.'
36- Nuh'a vahyedildi: 'Gerçekten iman edenlerin dışında, kesin
olarak kimse inanmayacak. Şu halde onların yaptıklarından dolayı üzülme.'
37- 'Gözetimimiz altında ve vahyimizle gemiyi imal et. Zulmedenler
konusunda bana hitapta bulunma. Çünkü onlar suda- boğulacaklardır.'
38- Gemiyi yapıyordu. Kavminin ileri gelenleri kendisine her
uğradığında onunla alay ediyordu. O: 'Eğer bizimle alay ederseniz, alay
ettiğiniz gibi biz de sizlerle alay edeceğiz' dedi.
39- 'Artık, ilerde bileceksiniz. Aşağılatıcı azab kime gelecek ve
sürekli azab kimin üstüne çökecek.'
40- Sonunda emrimiz geldiğinde ve tandır feveran ettiği zaman,
dedik ki: 'Her birinden ikişer çift (hayvan) ile aleyhlerinde söz geçmiş
olanlar dışında, aileni ve iman edenleri ona yükle.' Zaten onunla birlikte çok
azından başkası iman etmemişti.
41- Dedi ki: 'Ona binin. Onun yüzmesi de, demir atması (durması) da
Allah'ın adıyladır. Şüphesiz benim Rabbim bağışlayandır, esirgeyendir.'
42- (Gemi) Onlarla dağlar gibi dalga(lar) içinde yüzüyorken Nuh,
bir kenara çekilmiş olan oğluna seslendi: 'Ey oğlum, bizimle birlikte bin ve
kâfirlerle birlikte olma.'
43- (Oğlu) Dedi ki: 'Ben bir dağa sığınacağım, o beni sudan korur.'
Dedi ki: 'Bugün Allah'ın emrinden, esirgeyen olan (Allah)dan başka bir koruyucu
yoktur.' Ve ikisinin arasına dalga girdi, böylece o da boğulanlardan oldu.
44- Denildi ki: 'Ey yer, suyunu yut ve ey gök, sen de tut.' Su
çekildi, iş bitiriliverdi, (gemi de) Cudi (dağı) üstünde durdu ve zalimler
topluluğuna da: 'Uzak olsunlar' denildi.
45- Nuh, Rabbine seslendi. Dedi ki: 'Rabbim, şüphesiz benim oğlum
ailemdendir ve senin va'din de doğrusu haktır. Sen hakimlerin hakimisin.'
46- Dedi ki: 'Ey Nuh, kesinlikle o senin ailenden değildir. Çünkü
o, salih olmayan bir iş (yapmıştır). Öyleyse hakkında bilgin olmayan şeyi
benden isteme. Gerçekten cahillerden olmayasın diye sana öğüt veriyorum.'
47- Dedi ki: 'Rabbim, bilgim olmayan şeyi Senden istemekten Sana
sığınırım. Ve eğer beni bağışlamaz ve beni esirgemezsen, hüsrana uğrayanlardan
olurum.'
48- 'Ey Nuh' denildi. 'Sana ve seninle birlikte olan ümmetler
üzerine bizden selam ve bereketlerle (gemiden) in. (Sizden türeyecek diğer
kâfir) Ümmetleri de yararlandıracağız, sonra onlara bizden acı bir azab
dokunacaktır.'
79-Enbiyâ
76- Nuh da; daha önce çağrıda bulunduğu zaman, biz onun çağrısına
cevap verdik, onu ve ailesini büyük bir üzüntüden kurtardık.
77- Ve ayetlerimizi yalanlayan kavimden 'ona yardım edip-öcünü aldık'. Şüphesiz onlar, kötü bir
kavimdi, biz de onların tümünü suya batırıp boğduk.
80-Mü’minûn
23- Andolsun, Nuh'u kendi kavmine (elçi olarak) gönderdik. Böylece
kavmine dedi ki: 'Ey Kavmim, Allah'a kulluk edin. Onun dışında sizin başka
ilahınız yoktur, yine de sakınmayacak mısınız?'
24- Bunun üzerine, kavminden inkâra sapmış önde gelenler dediler
ki: 'Bu, sizin benzeriniz olan bir beşerden başkası değildir. Size karşı
üstünlük elde etmek istiyor. Eğer Allah (öne sürdüklerini) dilemiş olsaydı,
muhakkak melekler indirirdi. Hem biz geçmiş atalarımızdan bunu işitmiş
değiliz.'
25- 'O, kendisinde delilik bulunan bir adamdan başkası değildir,
onu belli bir süre gözetleyin.'
26- 'Rabbim' dedi (Nuh). 'Beni yalanlamalarına karşılık, bana
yardım et.'
27- Böylelikle biz ona: 'Gözetimimiz altında ve vahyimizle gemi
yap. Nitekim emrimiz gelip de tandır kızışınca, onun içine her (tür hayvandan)
ikişer çift ile, içlerinden aleyhlerine söz geçmiş (azab gerekmiş) onlar
dışında olan aileni de alıp koy; zulmedenler konusunda bana muhatap olma, çünkü
onlar boğulacaklardır' diye vahyettik.
28- 'Böylece sen, beraberinde olanlarla gemiye bindiğinde o zaman
de ki: 'Bizi o zulmeden kavimden kurtaran Allah'a hamdolsun.'
29- Ve de ki: 'Rabbim, beni kutlu bir konakta indir, sen
konuklayanların en hayırlısısın.'
89-Ankebût
14- Andolsun, biz Nuh'u kendi kavmine (elçi olarak) gönderdik,
içlerinde elli yılı eksik olmak üzere bin sene yaşadı. Sonunda onlar zulme
devam ederlerken tufan kendilerini yakalayıverdi.
15- Böylece onu ve gemi halkını kurtardık ve bunu alemlere bir ayet
(kendisinden ders çıkarılacak bir olay) kılmış olduk.
4-Hz. Hûd
51-Şuârâ
123- Ad (kavmi) de gönderilen (elçi)leri yalanladı.
124- Hani onlara kardeşleri Hud: 'Sakınmaz mısınız?' demişti.
125- 'Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.'
126- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
127- 'Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim
yalnızca alemlerin Rabbine aittir.'
128- 'Siz, her yüksekçe yere bir anıt inşa edip (yararsız bir
şeyle) oyalanıp eğleniyor musunuz?'
129- 'Ölümsüz kılınmak umuduyla sanat yapıları mı ediniyorsunuz?'
130- 'Tutup yakaladığınız zaman da zorbalar gibi mi
yakalıyorsunuz?'
131- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
132- 'Bildiğiniz şeylerle size yardım edenden korkup-sakının.'
133- 'Size hayvanlar, çocuklar (vererek) yardım etti.'
134- 'Bahçeler ve pınarlar da.'
135- 'Doğrusu, ben sizin için büyük bir günün azabından
korkuyorum.'
136- Dediler ki: 'Bizim için farketmez; öğüt versen de, öğüt
verenlerden olmasan da.'
137- 'Bu, geçmiştekilerin 'geleneksel tutumundan başkası değildir.'
138- 'Biz azab görecek değiliz.'
139- Böylelikle onu yalanladılar, biz de onları yıkıma uğrattık.
Gerçekten, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
56-A’raf
65- Ad (halkına da) kardeşleri Hud'u (bir elçi olarak
gönderdik.Hud, kavmine:) 'Ey kavmim, Allah'a kulluk edin, sizin O'ndan başka
ilahınız yoktur. Hala korkup-sakınmayacak
mısınız?' dedi.
66- Kavminin önde gelenlerinden inkâr edenler dediler ki: 'Gerçekte
biz seni 'aklî bir yetersizlik' içinde görüyoruz ve doğrusu biz senin
yalancılardan olduğunu sanıyoruz.'
67- (Hud:) 'Ey kavmim' dedi. 'Bende 'akıl yetersizliği' yoktur; ama
ben gerçekten alemlerin Rabbinden bir elçiyim' dedi.
68- 'Size Rabbimin risaletini tebliğ ediyorum. Ben sizin için
güvenilir bir öğütçüyüm.'
69- 'Sizi uyarmak için aranızdan bir adam aracılığıyla Rabbinizden
size bir zikr'in gelmesine mi şaşırdınız? (Allah'ın) Nuh kavminden sonra sizi
halifeler kıldığını ve sizin yaratılışta gelişiminizi arttırdığını (veya üstün
kıldığını) hatırlayın. Öyleyse Allah'ın nimetlerini hatırlayın, ki kurtuluş
bulasınız.'
70- Dediler ki: 'Sen bize yalnızca Allah'a kulluk etmemiz ve
atalarımızın tapmakta olduklarını bırakmamız için mi geldin? Eğer gerçekten
doğru isen, bize vadettiğin şeyi getir, bakalım.'
71- 'Andolsun' dedi. 'Rabbinizden üzerinize iğrenç bir azab ve
gazab gerekli kılındı. Allah'ın kendileri hakkında hiç bir delil indirmediği ve
sizin ile babalarınızın isimlendirdiği (düzüp uydurduğu) birtakım isimler
(düzme tanrılar ve kurallar) adına mı benimle mücadele ediyorsunuz? Öyleyse
bekleyedurun; şüphesiz, ben de sizlerle birlikte bekleyenlerdenim.'
72- Böylece onu ve onunla birlikte olanları katımızdan bir rahmet
ile kurtardık. Ayetlerimizi yalan sayarak inanmamış olanların kökünü kuruttuk.
70-Hûd
50- Ad (halkına da) kardeşleri Hud'u (gönderdik). Dedi ki: 'Ey
kavmim, Allah'a ibadet edin, sizin O'ndan başka ilahınız yoktur. Siz yalan
olarak (tanrılar) düzenlerden başkası değilsiniz.
51- Ey kavmim, ben bunun karşılığında sizden hiç bir ücret
istemiyorum. Benim ücretim, beni yaratandan başkasına ait değildir. Akıl
erdirmeyecek misiniz?
52- Ey kavmim, Rabbinizden bağışlanma dileyin, sonra O'na tevbe
edin. Üstünüze gökten sağanak (yağmurlar, bol nimetler) yağdırsın ve gücünüze güç
katsın. Suçlu-günahkarlar olarak yüz
çevirmeyin.'
53- 'Ey Hud' dediler. 'Sen bize apaçık bir belge (mucize) ile
gelmiş değilsin ve biz de senin sözünle ilahlarımızı terketmeyiz. Sana iman
edecek de değiliz.'
54- 'Biz: 'Bazı ilahlarımız seni çok kötü çarpmıştır' (demekten)
başka bir şey söylemeyiz.' Dedi ki: 'Allah'ı şahid tutarım, siz de şahid olun
ki, gerçekten ben, sizin şirk koştuklarınızdan uzağım.'
55- 'O'nun dışındaki (tanrılardan). Artık siz bana, toplu olarak
dilediğiniz tuzağı kurun, sonra bana süre tanımayın.'
56- 'Ben gerçekten, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a
tevekkül ettim. O'nun, alnından yakalayıp-denetlemediği
hiç bir canlı yoktur. Muhakkak benim Rabbim, dosdoğru bir yol üzerinedir
(dosdoğru yolda olanı korumaktadır.)'
57- 'Buna rağmen yüz çevirirseniz, artık size kendisiyle
gönderildiğim şeyi tebliğ ettim. Rabbim de sizden başka bir kavmi yerinize
geçirir. Siz O'na hiç bir şeyle zarar veremezsiniz. Doğrusu benim Rabbim, her
şeyi gözetleyip-koruyandır.'
58- Emrimiz geldiği zaman, tarafımızdan bir rahmet ile Hud'u ve
onunla birlikte iman edenleri kurtardık. Onları şiddetli-ağır bir azabtan kurtardık.
59- İşte Ad (halkı): Rablerinin ayetlerini tanımayıp reddettiler.
O'nun elçilerine isyan ettiler ve her inatçı zorbanın emri ardınca yürüdüler.
86-Ahkâf
21- Ad'ın kardeşini hatırla; onun önünden ve ardından nice
uyarıcılar gelip geçmişti; hani o, Ahkaf'taki kavmini: 'Allah'tan başkasına
kulluk etmeyin, gerçekten ben, sizin için büyük bir günün azabından korkarım'
diye uyarmıştı.
22- Dediler ki: 'Sen, bizi ilahlarımızdan çevirmek için mi bize
geldin? Şu halde eğer doğru söylüyorsan, tehdit ettiğin şeyi, bize getir.'
23- Dedi ki: 'İlim ancak Allah katındadır. Ben size gönderildiğim
şeyi tebliğ ediyorum; ancak sizi cahillik eden bir kavim olarak görüyorum.'
24- Derken, onu (azabı) vadilerine doğru yönelerek gelen bir bulut
şeklinde gördükleri zaman, 'Bu bize yağmur yağdıracak bir buluttur' dediler.
Hayır, o kendisi için acele ettiğiniz şeydir. Bir rüzgar; onda acı bir azab
vardır.
25- Rabbinin emriyle her şeyi yerle bir eder. Böylece
meskenlerinden başka, hiç bir şey(leri) görünemez duruma düştüler. İşte biz
suçlu-günahkar bir kavmi böyle
cezalandırırız.
26- Andolsun, onları sizleri kendisinde yerleşik kılmadığımız
yerlerde (size vermediğimiz güç ve iktidar imkanlarıyla) yerleşik kıldık ve
onlara işitme, görme (duygularını) ve gönüller verdik. Ancak ne işitme, ne
görme (duyuları) ve ne gönülleri kendilerine herhangi bir şey sağlamadı. Çünkü
onlar, Allah'ın ayetlerini inkar ediyorlardı. Alay konusu edindikleri şey,
onları sarıp-kuşattı.
5-Hz. Sâlih
51-Şuârâ
141- Semud (kavmi) de, gönderilen (elçi)leri yalanladı.
142- Hani onlara kardeşleri Salih: 'Sakınmaz mısınız? demişti.
143- 'Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.'
144- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
145- 'Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim
yalnızca alemlerin Rabbine aittir.“
146- 'Siz burada güvenlik içinde mi bırakılacaksınız?'
147- 'Bahçelerin ve pınarların içinde,'
148- 'Ekinler ve yumuşak tomurcuklu göz alıcı hurmalıklar
arasında?'
149- 'Dağlardan ustalıkla zevkli evler yontuyorsunuz.'
150- 'Artık Allah'tan sakının ve bana itaat edin.'
151- 'Ve ölçüsüzce davrananların emrine itaat etmeyin.'
152- 'Ki onlar, yeryüzünde bozgunculuk çıkarıyor ve dirlik-düzenlik kurmuyorlar (ıslah
etmiyorlar).'
153- Dediler ki: 'Sen ancak büyülenmişlerdensin.'
154- 'Sen yalnızca benzerimiz olan bir beşerden başkası değilsin;
eğer doğru söylüyorsan, bu durumda bir ayet (mucize) getir-görelim.'
155- Dedi ki: 'İşte, bu bir dişi devedir; su içme hakkı (bir gün)
onun, belli bir günün su içme hakkı da sizindir.'
156- 'Ona bir kötülükle dokunmayın, sonra büyük bir günün azabı
sizi yakalar.
157- 'Sonunda onu (yine de) kestiler, ancak pişman oldular.'
158- Böylece azab onları yakaladı. Gerçekten, bunda bir ayet
vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
53-Neml
45- Andolsun, biz Semud (kavmine) kardeşleri Salih'i: 'Yalnızca
Allah'a kulluk edin' diye (demek üzere) gönderdik. Bir de ne görsün, onlar
birbirlerine düşman kesilmiş iki gruptur.
46- 'Ey kavmim” dedi, “neden iyilikten önce kötülük konusunda acele
ediyorsunuz? Allah'tan bağışlanma dilemeniz gerekmez mi? Umulur ki
esirgenirsiniz.'
47- Dediler ki: 'Senin ve seninle birlikte olanlar yüzünden
uğursuzluğa uğradık.' Dedi ki: 'Sizin uğursuzluğunuz (başınıza gelenler) Allah
katında (yazılı)dır. Hayır, siz denenmekte olan bir kavimsiniz.'
48- Şehirde dokuzlu bir çete vardı, yeryüzünde bozgun çıkarıyorlar
ve dirlik-düzenlik bırakmıyorlardı.
49- Aralarında Allah adına and içerek, dediler ki: 'Gece mutlaka
ona ve ailesine bir baskın düzenleyelim, sonra velisine: Ailesinin yok oluşuna
biz şahid olmadık, gerçekten doğruyu söylüyoruz, diyelim.'
50- Onlar hileli bir düzen kurdu. Biz de (onların hilesine karşı)
farkında olmadıkları bir düzen kurduk.
51- Artık onların kurdukları hileli-düzenin uğradığı sona bir bak; biz, onları ve kavimlerini topluca
yerle bir ettik.
52- İşte, zulmetmeleri dolayısıyla enkaza dönüşmüş ıpıssız evleri.
Şüphesiz bilen bir kavim için bunda bir ayet vardır.
54-Kamer
23- Semud (kavmi) de uyarıları yalanladı.
24- Dediler ki: 'Bizden biri olan bir beşere mi uyacağız? Bu durumda
gerçekten biz bir sapıklık (delalet) ve çılgınlık içinde kalmış oluruz.'
25- 'Zikr (vahy) içimizden ona mı bırakıldı? Hayır, o çok yalan
söyleyen, kendini beğenmiş bir şımarıktır.'
26- Onlar yarın, kimin çok yalan söyleyen, kendini beğenmiş bir
şımarık olduğunu bilip-öğreneceklerdir.
27- Gerçek şu ki Biz, bir fitne (imtihan ve deneme konusu) olarak o
dişi deveyi kendilerine göndereniz. Şu halde sen onları gözleyip-bekle ve sabret.
28- 'Ve onlara, suyun aralarında kesin olarak pay edildiğini haber
ver. Su alış sırası (kiminse, o) hazır bulunsun.'
29- Derken arkadaşlarını çağırdılar, o da bıçağını kapıp 'hayvanı
ayağından biçip yere devirdi.'
30- Şu halde Benim azabım ve uyarmam nasılmış?
31- Çünkü Biz onların üzerine bir tek çığlık gönderdik. Böylece
onlar, ağıldaki çalı-çırpı olan kuru
ot gibi oluverdiler.
56-A’raf
73- Semud (halkına da) kardeşleri Salih'i (elçi olarak gönderdik.
Salih:) 'Ey kavmim, Allah'a kulluk edin, sizin O'ndan başka ilahınız yoktur.
Size Rabbinizden apaçık bir belge (mucize) gelmiştir: Allah'ın bu dişi devesi
size bir belgedir; onu salıverin de Allah'ın arzında otlasın, ona bir kötülükle
dokunmayın, sonra sizi acı bir azab yakalar' dedi.
74- '(Allah'ın) Ad (kavminden) sonra sizi halifeler kıldığını ve
sizi yeryüzünde (güç ve servetle) yerleştirdiğini hatırlayın. Ki onun
düzlüklerinde köşkler kuruyor, dağlardan evler yontuyordunuz. Şu halde Allah'ın
nimetlerini hatırlayın, yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın.'
75- Kavminin önde gelenlerinden büyüklük taslayanlar
(müstekbirler), içlerinden iman edip de onlarca zayıf bırakılanlara
(müstaz'aflara) dediler ki: 'Salih'in gerçekten Rabbi tarafından gönderildiğini
biliyor musunuz?' Onlar: 'Biz gerçekten onunla gönderilene inananlarız.'
dediler.
76- Büyüklük taslayanlar (müstekbirler şöyle) dedi: 'Biz de,
gerçekten sizin inandığınızı tanımayanlarız.'
77- Böylelikle dişi deveyi öldürdüler ve Rablerinin emrine karşı
çıkıp (Salih'e şöyle) dediler: 'Ey Salih, eğer gerçekten gönderilenlerden (bir peygamber)
isen, vaadettiğin şeyi getir, bakalım.'
78- Bunun üzerine onları dayanılmaz bir sarsıntı tuttu da kendi
yurtlarında diz üstü çöke kaldılar.
79- O da onlardan yüz çevirdi ve (şöyle) dedi: 'Ey kavmim, andolsun
size Rabbimin risaletini tebliğ ettim ve size öğüt verdim. Ama siz, öğüt
verenleri sevmiyorsunuz.'
70-Hûd
61- Semud (halkına da) kardeşleri Salih'i (elçi gönderdik). Dedi
ki: 'Ey kavmim, Allah'a ibadet edin, sizin O'ndan başka ilahınız yoktur. O sizi
yerden (topraktan) yarattı ve onda ömür sürenler kıldı. Öyleyse O'ndan
bağışlanma dileyin, sonra O'na tevbe edin. Şüphesiz benim Rabbim, yakın
olandır, (duaları) kabul edendir.'
62- Dediler ki: 'Ey Salih, bundan önce sen içimizde kendisinden
(iyilikler ve yararlılıklar) umulan biriydin. Atalarımızın taptığı şeylere
tapmaktan sen bizi engelleyecek misin? Doğrusu biz, senin bizi davet ettiğin
şeyden kuşku verici bir tereddüt içindeyiz.'
63- Dedi ki: 'Ey kavmim, görüşünüz nedir söyler misiniz? Eğer ben
Rabbimden apaçık bir belge üzerindeysem ve bana tarafından bir rahmet vermişse,
bu durumda O'na isyan edecek olursam Allah'a karşı bana kim yardım edecektir?
Şu halde kaybımı arttırmaktan başka bana (hiç bir yarar) sağlamayacaksınız.'
64- 'Ey kavmim, size işte bir ayet olarak Allah'ın devesi; onu
serbest bırakın, Allah'ın arzında yesin. Ona kötülük (vermek niyeti)yle
dokunmayın. Yoksa sizi yakın bir azab sarıverir.'
65- Fakat onu öldürdüler. (Salih) Dedi ki: 'Yurdunuzda üç gün daha
yararlanın. Bu, yalanlanmayacak bir vaaddir.'
66- Emrimiz geldiği zaman, tarafımızdan bir rahmetle Salih'i ve
onunla birlikte iman edenleri o günün aşağılatıcı azabından kurtardık. Doğrusu
senin Rabbin, güçlü olandır, aziz olandır.
67- O zulmedenleri dayanılmaz bir ses sarıverdi de kendi
yurtlarında dizüstü çökmüş olarak sabahladılar.
68- Sanki orada hiç refah içinde yaşamamışlar gibi. Haberiniz
olsun; Semud (halkı) gerçekten Rablerine (karşı) inkâr etmişlerdi. Haberiniz
olsun; Semud (halkına Allah'ın rahmetinden) uzaklık (verildi.)
6-Hz. İbrâhim
43-Meryem
41-Kitap'ta İbrahim'i de zikret. Gerçekten o, doğruyu-söyleyen bir
peygamberdi.
42-Hani babasına demişti: 'Babacığım, işitmeyen, görmeyen ve seni
herhangi bir şeyden bağımsızlaştırmayan şeylere niye tapıyorsun?
43-'Babacığım, gerçek şu ki, bana, sana gelmeyen bir ilim geldi.
Artık bana tabi ol, seni düzgün bir yola ulaştırayım.'
44-'Babacığım, şeytana kulluk etme, kuşkusuz şeytan, Rahman (olan
Allah)a başkaldırandır.'
45-'Babacığım, gerçekten ben, sana Rahman tarafından bir azabın
dokunacağından korkuyorum, o zaman şeytanın velisi olursun.'
46-(Babası) Demişti ki: 'İbrahim, sen benim ilahlarımdan yüz mü
çeviriyorsun? Eğer (bu tutumuna) bir son vermeyecek olursan, andolsun, seni
taşa tutarım; uzun bir süre benden uzaklaş, (bir yerlere) git.'
47-(İbrahim:) 'Selam üzerine olsun, senin için Rabbimden bağışlanma
dileyeceğim, çünkü, O, bana pek lütufkardır' dedi.
48-'Sizden ve Allah'tan başka taptıklarınızdan kopup-ayrılıyorum ve
Rabbime dua ediyorum. Umulur ki, Rabbime dua etmekle mutsuz olmayacağım.'
49-Böylelikle, onlardan ve Allah'tan başka taptıklarından
kopup-ayrılınca ona İshak'ı ve (oğlu) Yakup'u armağan ettik ve her birini
peygamber kıldık.
50-Onlara rahmetimizden armağan(lar) bağışladık ve onlar için yüce
bir doğruluk dili verdik.
51-Şuârâ
69- Onlara İbrahim'in haberini de aktar-oku:
70- Hani, babasına ve kavmine: 'Siz neye kulluk ediyorsunuz?'
demişti.
71- Demişlerdi ki: 'Putlara tapıyoruz, bunun için sürekli onların
önünde bel büküp eğiliyoruz.'
72- Dedi ki: 'Peki, dua ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?'
73- 'Ya da size bir yararları veya zararları dokunuyor mu?'
74- 'Hayır' dediler. 'Biz atalarımızı böyle yaparlarken bulduk.'
75- (İbrahim) Dedi ki: 'Şimdi, neye tapmakta olduğunuzu gördünüz
mü?'
76- 'Hem siz, hem de eski atalarınız?'
77- 'İşte bunlar, gerçekten benim düşmanımdır; yalnızca alemlerin
Rabbi hariç'
78- 'Ki beni yaratan ve bana hidayet veren O'dur;'
79- 'Bana yediren ve içiren O'dur;'
80- 'Hastalandığım zaman bana şifa veren O'dur;'
81- 'Beni öldürecek, sonra diriltecek olan da O'dur,'
82- 'Din (ceza) günü hatalarımı bağışlayacağını umduğum da O'dur;'
83- 'Rabbim, bana hüküm (ve hikmet) bağışla ve beni salih olanlara
kat;'
84- 'Sonra gelecekler arasında bana bir doğruluk dili (lisan-ı sıdk) ver.'
85- 'Beni nimetlerle-donatılmış
cennetin mirasçılarından kıl,'
86- 'Babamı da bağışla, çünkü o şaşırıp sapanlardandır.'
87- 'Ve beni (insanların) diriltilecekleri gün küçük düşürme,'
55-Sâd
45- Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim'i, İshak'ı ve
Yakub'u da hatırla.
46- Gerçekten biz onları, katıksızca (ahiretteki asıl) yurdu
düşünüp-anan ihlas sahipleri kıldık.
47- Ve gerçekten onlar, Bizim katımızda seçkinlerden ve hayırlı
olanlardandır.
65-İbrâhim
35- Hani İbrahim şöyle demişti: 'Rabbim bu şehri güvenli kıl, beni
ve çocuklarımı putlara kulluk etmekten uzak tut.'
36- 'Rabbim, gerçekten onlar insanlardan birçoğunu şaşırtıp-saptırdı. Bundan böyle kim bana
uyarsa, artık o bendendir, kim bana isyan ederse elbette Sen, bağışlayansın,
esirgeyensin.'
37- 'Rabbimiz, gerçekten ben, çocuklarımdan bir kısmını Beyt-i Haram yanında ekini olmayan bir
vadiye yerleştirdim; Rabbimiz, dosdoğru namazı kılsınlar diye (öyle yaptım),
böylelikle Sen, insanların bir kısmının kalblerini onlara ilgi duyar kıl ve
onları birtakım ürünlerden rızıklandır. Umulur ki şükrederler.'
38- 'Rabbimiz, şüphesiz Sen, bizim saklı tuttuklarımızı da, açığa
vurduklarımızı da bilirsin. Yerde ve gökte hiç bir şey Allah'a gizli kalmaz.'
39- 'Hamd, Allah'a aittir ki, O, bana ihtiyarlığa rağmen İsmail'i
ve İshak'ı armağan etti. Şüphesiz Rabbim, gerçekten duayı işitendir.'
40- 'Rabbim, beni namazı(nda) sürekli kıl, soyumdan olanları da.
Rabbimiz, duamı kabul buyur.'
41- 'Rabbimiz, hesabın yapılacağı gün, beni, anne-babamı ve mü'minleri bağışla'
66-Sâffât
83- Doğrusu İbrahim de onun (soyunun) bir kolundandır.
84- Hani o, Rabbine arınmış (selim) bir kalp ile gelmişti.
85- Hani babasına ve kavmine demişti ki: “Sizler neye
tapıyorsunuz?”
86- “Birtakım uydurma yalanlar için mi Allah’tan başka ilahlar
istiyorsunuz?”
87- “Alemlerin Rabbi hakkındaki zannınız nedir?”
88- Sonra yıldızlara bir göz attı.
89- “Ben, doğrusu hastayım” dedi.
90- Böylelikle arkalarını çevirip ondan kaçmaya başladılar.
91- Bunun üzerine onların ilahlarına sokulup: “Yemek yemiyor
musunuz?” dedi.
92- “Size ne oluyor ki konuşmuyorsunuz?”
93- Derken onların üstüne yürüyüp sağ eliyle bir darbe indirdi.
94- Çok geçmeden (halkı) birbirine girmiş durumda kendisine yönelip
geldiler.
95- Dedi ki: “Yontmakta olduğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?”
96- “Oysa sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır.”
97- Dediler ki: “Onun için (yüksekçe) bir bina inşa edin de onu
çılgınca yanan ateşin içine atın.”
98- Böylelikle ona bir tuzak hazırlamak istediler. Oysa biz, onları
alçaltılmışlar kıldık.
99- (İbrahim) Dedi ki: “Şüphesiz ben, Rabbime gidiciyim; O, beni
hidayete erdirecektir.”
100- “Rabbim, bana salihlerden (olan bir çocuk) armağan et.”
101- Biz de onu halim bir çocukla müjdeledik.
102- Böylece (çocuk) yanında koşabilecek çağa erişince (İbrahim
ona): “Oğlum” dedi. “Gerçekten ben seni rüyamda boğazlıyorken gördüm. Bir bak,
sen ne düşünüyorsun.” (Oğlu İsmail) Dedi ki: “Babacığım, emrolunduğun şeyi yap.
İnşaallah, beni sabredenlerden bulacaksın.”
103- Sonunda ikisi de (Allah’ın emrine ve takdirine) teslim olup
(babası, İsmail’i kurban etmek için) onu alnı üzerine yatırdı.
104- Biz ona: “Ey İbrahim” diye seslendik.
105- “Gerçekten sen, rüyayı doğruladın. Şüphesiz biz, ihsanda
bulunanları böyle ödüllendiririz.”
106- Doğrusu bu, apaçık bir imtihandı.
107- Ve ona büyük bir kurbanı fidye olarak verdik.
108- Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim)
bıraktık.
109- İbrahim’e selam olsun.
110- Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
111- Şüphesiz o, bizim mü’min olan kullarımızdandır.
112- Biz ona, salihlerden bir peygamber olarak İshak’ı da
müjdeledik.
113- Ona ve İshak’a bereketler verdik. İkisinin soyundan, ihsanda
bulunan (muhsin olan) da var, açıkça kendi nefsine zulmeden de.
70-Hûd
69- Andolsun, elçilerimiz İbrahim'e müjde ile geldikleri zaman;
'Selam' dediler. O da: 'Selam' dedi (ve) hemen gecikmeden kızartılmış bir
buzağı getirdi.
70- Ellerinin ona uzanmadığını görünce (İbrahim durumdan)
hoşlanmadı ve içine bir tür korku düştü. 'Korkma“ dediler, “biz Lut kavmine
gönderildik.'
71- Karısı ayaktaydı, bunun üzerine güldü. Biz ona İshak'ı,
İshak'ın arkasından da Yakub'u müjdeledik.
72- 'Vay bana' dedi (kadın). 'Ben kocamış bir kadın iken ve şu
kocam da bir ihtiyar iken doğuracak mıyım? Gerçekten bu şaşırtıcı bir şey!..'
73- Dediler ki: 'Allah'ın emrine mi şaşıyorsun? Allah'ın rahmeti ve
bereketleri sizin üzerinizdedir, ey ev halkı şüphesiz O, övülmeye layık
olandır, Mecid'tir.'
74- İbrahim'den korku gittiği ve ona müjde geldiği zaman, Lut kavmi
konusunda bizimle çekişip-tartışmalara
giriyor(du).
75- Doğrusu İbrahim, yumuşak huylu, duygulu ve gönülden (Allah'a)
yönelen biriydi.
76- 'Ey İbrahim, bundan vazgeç. Çünkü gerçek şu ki, Rabbinin emri
gelmiştir ve gerçekten onlara geri çevrilmeyecek bir azab gelmiştir.'
72-Hicr
51- Onlara İbrahim'in konuklarından haber ver.
52- Yanına girdiklerinde 'Selam' demişlerdi. O da: 'Biz sizden
korkuyoruz' demişti.
53- Dediler ki: 'Korkma biz sana bilgin bir çocuk müjdeliyoruz.'
54- Dedi ki: 'Bana ihtiyarlık gelip-çökmüşken mi müjdeliyorsunuz? Beni ne ile müjdeliyorsunuz?'
55- Dediler ki: 'Seni gerçekle müjdeledik; öyleyse umut kesenlerden
olma.'
56- Dedi ki: “Sapıklar dışında Rabbinin rahmetinden kim umut
keser?”
57- Dedi ki: 'Ey elçiler, (bunun dışında, diğer) işiniz ne?'
58- Dediler ki: 'Gerçekte biz, suçlu-günahkar olan bir topluluğa gönderildik.'
59- 'Ancak Lut ailesi hariçtir; biz onların tümünü muhakkak
kurtaracağız.'
60- 'Ama karısını (kurtaracaklarımız) dışında tuttuk, o, geride
kalanlardandır.'
73-En-âm
74- Hani İbrahim, babası Azer'e (şöyle) demişti: 'Sen putları
ilahlar mı ediniyorsun? Doğrusu, ben seni ve kavmini apaçık bir sapıklık içinde
görüyorum.'
75- Böylece İbrahim'e, -kesin
bilgiyle inananlardan olması için-
göklerin ve yerin melekûtunu gösteriyorduk.
76- Gece, üstünü örtüp bürüyünce bir yıldız görmüş ve demişti ki:
'Bu benim rabbimdir.' Fakat (yıldız) kayboluverince: 'Ben kaybolup-gidenleri sevmem' demişti.
77- Ardından ay'ı, (etrafa aydınlık saçarak) doğar görünce: 'Bu
benim rabbim' demiş, fakat o da kayboluverince: 'Andolsun' demişti, 'Eğer
Rabbim beni doğru yola erdirmezse gerçekten sapmışlar topluluğundan olurum.'
78- Sonra güneşi (etrafa ışıklar saçarak) doğar görünce: 'İşte bu
benim rabbim, bu en büyük' demişti. Ama o da kayboluverince, kavmine demişti
ki: 'Ey kavmim, doğrusu ben sizin şirk koşmakta olduklarınızdan uzağım.'
79- 'Gerçek şu ki, ben bir muvahhid olarak yüzümü gökleri ve yeri
yaratana çevirdim. Ve ben müşriklerden değilim.'
80- Kavmi onunla çekişip-tartışmaya
girdi. Dedi ki: 'O beni doğru yola erdirmişken, benimle Allah konusunda çekişip-tartışmaya mı girişiyorsunuz? Sizin
O'na şirk koştuklarınızdan ben korkmuyorum, ancak Allah'ın benim hakkımda bir
şey dilemesi başka. Rabbim, ilim bakımından her şeyi kuşatmıştır. Yine de öğüt
alıp-düşünmeyecek misiniz?'
81- 'Hem siz, Onun haklarında hiç bir delil indirmediği şeyleri
Allah’a ortak koşmaktan korkmazken, ben nasıl sizin şirk koştuklarınızdan
korkarım? Şu halde 'güvenlik içinde olmak bakımından' iki taraftan hangisi daha
hak sahibidir? Eğer bilebilirseniz.'
82- İman edenler ve imanlarını zulümle karıştırmayanlar, işte
güvenlik onlar içindir ve onlar hidayete ermişlerdir.
74-Nâhl
120- Gerçek şu ki, İbrahim (tek başına) bir ümmetti; Allah'a
gönülden yönelip itaat eden bir muvahhiddi ve o müşriklerden değildi.
121- O'nun nimetlerine şükrediciydi. (Allah) Onu seçti ve doğru
yola iletti.
122- Ve biz ona dünyada bir güzellik verdik; şüphesiz o, ahirette
de salih olanlardandır.
123- Sonra sana vahyettik: 'Hanif
(muvahhid) olan İbrahim'in dinine uy. O, müşriklerden değildi.'
79-Enbiyâ
51- Andolsun, bundan önce İbrahim'e rüşdünü vermiştik ve biz onu
(doğruyu seçme yeteneğinde olduğunu) bilenlerdik.
52- Hani babasına ve kavmine demişti ki: 'Sizin, önlerinde bel
büküp eğilmekte olduğunuz bu temsili heykeller nedir?
53- 'Biz atalarımızı bunlara tapıyor bulduk' dediler.
54- Dedi ki: 'Andolsun, siz ve atalarınız apaçık bir sapıklık
içindesiniz.'
55- 'Sen bize gerçeği mi getirdin, yoksa (bizimle) oyun
oynayanlardan mısın?'
56- 'Hayır' dedi. 'Sizin Rabbiniz göklerin ve yerin Rabbidir,
onları kendisi yaratmıştır ve ben de buna şehadet edenlerdenim.'
57- 'Andolsun Allah'a, arkanızı dönüp gittikten sonra, ben sizin
putlarınıza muhakkak bir tuzak kuracağım.'
58- Böylece o, yalnızca büyükleri hariç olmak üzere onları
paramparça etti; belki ona başvururlar diye.
59- 'Bunu ilahlarımıza kim yaptı? Şüphesiz o, zalimlerden biridir'
dediler.
60- 'Kendisine İbrahim denilen bir gencin bunları diline doladığını
işittik' dediler.
61- Dediler ki: 'Öyleyse, onu insanların gözü önüne getirin ki ona
(nasıl bir ceza vereceğimize) şahid olsunlar.'
62- Dediler ki: 'Ey İbrahim, bunu ilahlarımıza sen mi yaptın?'
63- 'Hayır' dedi. 'Bu yapmıştır, bu onların büyükleridir; eğer
konuşabiliyorlarsa, onlara sorun.'
64- Bunun üzerine kendi vicdanlarına başvurdular da; 'Gerçek şu ki,
zalim olanlar sizlersiniz (biziz)' dediler.
65- Sonra, yine tepeleri üstüne ters döndüler: 'Andolsun, bunların
konuşamayacaklarını sen de bilirsin.'
66- Dedi ki: 'O halde, Allah'ı bırakıp da sizlere yararı olmayan ve
zararı dokunmayan şeylere mi tapıyorsunuz?'
67- 'Yuh size ve Allah'tan başka taptıklarınıza. Siz yine de
akıllanmayacak mısınız?'
68- Dediler ki: 'Eğer (bir şey) yapacaksanız, onu yakın ve
ilahlarınıza yardımda bulunun.'
69- Biz de dedik ki: 'Ey ateş, İbrahim'e karşı soğuk ve esenlik
ol.'
70- Ona bir düzen (tuzak) kurmak istediler, fakat biz onları daha
çok hüsrana uğrayanlar kıldık.
71- Onu ve Lut'u kurtarıp içinde, alemler (insanlık) için
bereketler kıldığımız yere (ülkeye) çıkardık.
72- Ona İshak'ı armağan ettik, üstüne de Yakub'u; her birini
salihler kıldık.
73- Ve onları, kendi emrimizle hidayete yönelten önderler kıldık ve
onlara hayrı kapsayan-fiilleri,
namaz kılmayı ve zekat vermeyi vahyettik. Onlar bize ibadet edenlerdi.
83-Zuhrûf
26- Hani İbrahim babasına ve kendi kavmine demişti ki: 'Şüphesiz
ben, sizin taptıklarınızdan uzağım.'
27- '(Ancak) Beni yaratan başka. İşte O beni hidayete yöneltip-iletecektir.'
28- Ve bunu (bu tevhid inancını) belki
(insanlar Allah'a) dönerler diye ardında (kendi soyunda) kalıcı bir kelime
olarak kıldı-bıraktı.
87-Zâriyât
24- Sana İbrahim'in ağırlanan konuklarının haberi geldi mi?
25- Hani, yanına girdiklerinde: 'Selam' demişlerdi. O da: 'Selam'
demişti. '(Haklarında bilgim olmayan) Yabancı bir topluluk.'
26- Hemen (onlara) sezdirmeden ailesine gidip, çok geçmeden semiz
bir buzağı ile (geri) geldi.
27- Derken onlara yaklaştırıp (ikram etti); 'Yemez misiniz?' dedi.
28- (Onlar yemeyince) Bunun üzerine içine bir tür korku düştü.
'Korkma' dediler ve ona bilgin bir erkek çocuk müjdesini verdiler.
29- Böylece karısı çığlıklar kopararak geldi ve yüzüne vurarak:
'Kısır, yaşlı bir kadın (mı doğum yapacakmış)? dedi.
30- Dediler ki: 'Öyle. (Bunu) Senin Rabbin buyurdu. Çünkü O, hüküm
ve hikmet sahibidir, bilendir.'
31- (İbrahim) dedi ki: 'Şu halde sizin asıl isteğiniz nedir, ey
elçiler?'
32- 'Doğrusu biz, suçlu-günahkar
bir kavme gönderildik' dediler.
33- 'Üzerlerine çamurdan (iyice sertleşip kaskatı kesilmiş) taşlar
yağdırmak için.'
34- '(Ki bu taşların her biri,) Rabbinin katında ölçüyü aşanlar
için (herkese ayrı ayrı) işaretlenmiştir.'
35- Bu arada, mü'minlerden orada kim varsa çıkardık.
36- Ne var ki, orada müslümanlardan olan bir evden başkasını
bulmadık.
37- Ve orada, acı bir azabtan korkanlar için bir ayet bıraktık.
89-Ankebût
16- İbrahim de; hani kavmine demişti ki: 'Allah'a kulluk edin ve
O'ndan sakının, eğer bilirseniz bu sizin için daha hayırlıdır.'
17- 'Siz yalnızca Allah'tan başka
birtakım putlara tapıyor ve bir takım yalanlar uyduruyorsunuz. Gerçek şu ki,
sizin Allah'tan başka taptıklarınız, size rızık vermeye güç yetiremezler;
öyleyse rızkı Allah'ın katında arayın, O'na kulluk edin ve O'na şükredin. Siz
O'na döndürüleceksiniz.'
24- Bunun üzerine kavminin (İbrahim'e) cevabı yalnızca: 'Onu
öldürün ya da yakın' demek oldu. Böylece Allah onu ateşten kurtardı. Şüphesiz
bunda, iman eden bir kavim için ayetler vardır.
25- (İbrahim) Dedi ki: 'Siz gerçekten, Allah'ı bırakıp dünya
hayatında aranızda bir sevgi-bağı
olarak putları (ilahlar) edindiniz. Sonra kıyamet günü, kiminiz kiminizi inkar
edip-tanımayacak ve kiminiz kiminize
lanet edeceksiniz. Barınma yeriniz ateştir ve hiç bir yardımcınız yoktur.'
26- Bunun üzerine Lut ona iman etti ve dedi ki: 'Gerçekten ben, Rabbime
hicret edeceğim. Çünkü şüphesiz O, güçlü ve üstün olandır, hüküm ve hikmet
sahibidir.'
27- Biz ona İshak'ı ve Yakub'u armağan ettik ve onun soyunda
(seçtiklerimize) peygamberliği ve kitabı (vahy ihsanı) kıldık, ecrini de
dünyada verdik. Şüphesiz o, ahirette salih olanlardandır.
31- Bizim elçilerimiz İbrahim'e bir müjde ile geldikleri zaman,
dediler ki: 'Gerçek şu ki, bu ülkenin halkını yıkıma uğratacağız. Çünkü onun
halkı zalim oldular.”
32- Dedi ki: 'Onun içinde Lut da vardır.' Dediler ki: 'Onun içinde
kimin olduğunu biz daha iyi biliriz. Kendi karısı dışında, onu ve ailesini
muhakkak kurtaracağız. O (karısı) arkada kalacak olanlardandır.'
91-Hacc
26- Hani biz İbrahim'e Evin (Kabe'nin) yerini belirtip
hazırladığımız zaman (şöyle emretmiştik:) 'Bana hiç bir şeyi ortak koşma, tavaf
edenler, kıyam edenler, rükua ve sücuda varanlar için Evimi tertemiz tut.'
27- 'İnsanlar içinde haccı duyur; gerek
yaya, gerek uzak yollardan (derin vadilerden) gelen yorgun düşmüş develer
üstünde sana gelsinler.'
94-Bakara
124- Hani Rabbi, İbrahim'i birtakım kelimelerle denemişti. O da
(istenenleri) tam olarak yerine getirmişti. (O zaman Allah İbrahim'e): 'Seni
şüphesiz insanlara imam kılacağım' dedi. (İbrahim) 'Ya soyumdan olanlar?'
deyince (Allah:) 'Zalimler benim ahdime erişemez' dedi.
125- Hani Evi (Ka'be’yi) insanlar için bir toplanma ve güvenlik
yeri kılmıştık. 'İbrahim'in makamını namaz yeri edinin', İbrahim ve İsmail'e
de, 'Evimi, tavaf edenler, itikafa çekilenler ve rüku ve secde edenler için
temizleyin' diye ahid verdik.
126- Hani İbrahim: 'Rabbim, bu şehri bir güvenlik yeri kıl ve
halkından Allah'a ve ahiret gününe inananları ürünlerle rızıklandır' demişti de
(Allah: “Sadece inananları değil) inkâr edeni de az bir süre yararlandırır,
sonra onu ateşin azabına uğratırım; ne kötü bir dönüştür o' demişti.
127- İbrahim, İsmail'le birlikte Evin (Ka'be'nin) sütunlarını
yükselttiğinde (ikisi şöyle dua etmişti): 'Rabbimiz bizden (bunu) kabul et.
Şüphesiz, Sen işiten ve bilensin';
128- 'Rabbimiz, ikimizi sana teslim olmuş (müslümanlar) kıl ve
soyumuzdan sana teslim olmuş (müslüman) bir ümmet (ver). Bize ibadet
yöntemlerini (yer veya ilkelerini) göster ve tevbemizi kabul et. Şüphesiz, Sen
tevbeleri kabul eden ve esirgeyensin.'
129- 'Rabbimiz, içlerinden onlara bir elçi gönder, onlara
ayetlerini okusun, kitabı ve hikmeti öğretsin ve onları arındırsın. Şüphesiz,
Sen güçlü ve üstün olansın, hüküm ve hikmet sahibisin.'
130- Kendi nefsini aşağılık kılandan başka, İbrahim'in dininden kim
yüz çevirir? Andolsun, biz onu dünyada seçtik, gerçekten ahirette de O
salihlerdendir.
131- Rabbi ona: 'Teslim ol' dediğinde (O:) 'Alemlerin Rabbine
teslim oldum' demişti.
258- Allah, kendisine mülk verdi, diye Rabbi konusunda İbrahim'le
tartışmaya gireni görmedin mi? Hani İbrahim: 'Benim Rabbim diriltir ve öldürür'
demişti; o da: 'Ben de öldürür ve diriltirim' demişti. (O zaman) İbrahim:
'Şüphe yok, Allah güneşi doğudan getirir, (hadi) sen de onu batıdan getir'
deyince, o inkârcı böylece afallayıp kalmıştı. Allah, zalimler topluluğunu
hidayete erdirmez.
260- Hani İbrahim: 'Rabbim, bana ölüleri nasıl dirilttiğini göster'
demişti. (Allah ona:) 'İnanmıyor musun?' deyince, 'Hayır (inandım), ancak
kalbimin tatmin olması için' dedi. 'Öyleyse, dört kuş tut. Onları kendine alıştır,
sonra onları (parçalayıp) her bir parçasını bir dağın üzerine bırak, sonra da
onları çağır. Sana koşarak gelirler. Bil ki, şüphesiz Allah, üstün ve güçlü
olandır, hüküm ve hikmet sahibidir.'
98-Âl-i
İmrân
65- 'Ey Kitap ehli, İbrahim konusunda ne diye tartışıp
duruyorsunuz? Tevrat da, İncil de ancak ondan sonra indirilmiştir. Yine de akıl
erdirmeyecek misiniz?'
66- İşte sizler böylesiniz; (diyelim ki) hakkında bilginiz olan
şeyde tartıştınız, ama hiç bilginiz olmayan bir konuda ne diye tartışıp
duruyorsunuz? Oysa Allah bilir, sizler bilmezsiniz.
67- İbrahim, ne yahudi idi, ne hıristiyandı: ancak, O hanif
(muvahhid) bir müslümandı, müşriklerden de değildi.
68- Doğrusu, insanların İbrahim'e en yakın olanı, ona uyanlar ve bu
peygamber ile iman edenlerdir. Allah, mü'minlerin velisidir.
95- De ki: 'Allah doğru söyledi. Öyleyse Allah'ı bir tanıyan
(Hanif)ler olarak İbrahim'in dinine uyun. O, müşriklerden değildi.
106-Nîsâ
125- İyilik yaparak kendini Allah'a teslim eden ve hanif (tevhidi)
olan İbrahim'in dinine uyandan daha güzel din'li kimdir? Allah, İbrahim'i dost
edinmiştir.
109-Mümtehine
4- İbrahim ve onunla birlikte olanlarda sizin için güzel bir örnek
vardır. Hani kendi kavimlerine demişlerdi ki: 'Biz, sizlerden ve Allah'ın
dışında taptıklarınızdan gerçekten uzağız. Sizi (artık) tanımayıp-inkar ettik. Sizinle aramızda, Allah'a
bir olarak iman edinceye kadar ebedi bir düşmanlık ve bir kin baş
göstermiştir.' Ancak İbrahim'in babasına: 'Sana bağışlanma dileyeceğim, ama
Allah'tan gelecek herhangi bir şeye karşı senin için gücüm yetmez.' demesi
hariç. 'Ey Rabbimiz, biz sana tevekkül ettik ve 'içten sana yöneldik.' Dönüş
sanadır.'
5- 'Rabbimiz, inkâr edenler için bizi fitne (deneme konusu) kılma
ve bizi bağışla Rabbimiz. Şüphesiz Sen, üstün ve güçlüsün, hüküm ve hikmet
sahibisin.'
6- Andolsun, onlarda sizin için, Allah'ı ve ahiret gününü umud
edenlere güzel bir örnek vardır. Kim yüz çevirecek olursa, artık şüphesiz
Allah, Ğaniy (hiç bir şeye ihtiyacı olmayan), Hamid (övülmeye layık olan)dır.
114-Tevbe
114- İbrahim'in babası için bağışlanma dilemesi, yalnızca ona
verdiği bir söz dolayısıyla idi. Kendisine, onun gerçekten Allah'a düşman
olduğu açıklanınca ondan uzaklaştı. Doğrusu İbrahim, çok duygulu, yumuşak
huyluydu.
7-Hz. Lût
51-Şuârâ
160- Lut (kavmi) de, gönderilen (elçi)leri yalanladı.
161- Hani onlara kardeşleri Lut: 'Sakınmaz mısınız?' demişti.
162- 'Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.'
163- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
164- 'Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim
yalnızca alemlerin Rabbine aittir.'
165- 'Siz insanlardan (cinsel arzuyla) erkeklere mi gidiyorsunuz?
166- 'Rabbinizin sizler için yaratmış bulunduğu eşlerinizi
bırakıyorsunuz. Hayır, siz sınırı çiğneyen bir kavimsiniz.'
167- Dediler ki: 'Ey Lut, eğer (bu söylediklerine) bir son
vermeyecek olursan, gerçekten (buradan) sürülüp çıkarılanlardan olacaksın.'
168- Dedi ki: 'Gerçekten ben, sizin bu yaptığınıza öfke ile karşı
olanlardanım.'
169- 'Rabbim, beni ve ailemi bunların yaptıklarından kurtar.'
170- Bunun üzerine onu ve bütün ailesini kurtardık.
171- Yalnızca geri kalanlar içinde bir kocakarı hariç.
172- Sonra geride kalanları yerle bir ettik.
173- Ve üzerlerine bir yağmur yağdırdık; uyarılıp-korkutulanların yağmuru ne kötü.
174- Gerçekten, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş
değildirler.
53-Neml
54- Lut da; hani kavmine demişti ki: 'Siz, açıkça gördüğünüz halde,
yine de o çirkin utanmazlığı yapacak mısınız?'
55- 'Siz gerçekten, kadınları bırakıp şehvetle erkeklere mi
yaklaşıyorsunuz? Hayır, siz (yaptığı şeyi) bilmeyen bir kavimsiniz.'
56- Kavminin cevabı: 'Lut ailesini şehrinizden sürüp çıkarın. Temiz
kalmak isteyen insanlarmış' demekten başka olmadı.
57- Biz de, onu ve ailesini kurtardık, yalnızca karısı hariç; onu
geride (azab içinde kalanlar arasında) takdir ettik.
58- Ve üzerlerine bir yağmur yağdırdık. Uyarılanların yağmuru ne
kötüdür.
54-Kamer
33- Lut kavmi de uyarıları yalanladı.
34- Biz de onların üzerine taş yağdıran bir kasırga gönderdik.
Yalnız Lut ailesini (bu azabtan ayrı tuttuk;) onları seher vakti kurtardık;
35- Tarafımızdan bir nimet olarak. İşte Biz, şükredenleri böyle
ödüllendiririz.
36- Oysa andolsun, zorlu yakalamamıza karşı onları uyarmıştı. Fakat
onlar, bu uyarıları kuşkuyla karşılayıp-yalanlamakta
direttiler.
37- Andolsun onlar, onun konuklarından da murad almak için baskı
yaptılar. Biz de onların gözlerini silip kör ettik. 'İşte azabımı ve uyarmamı
tadın.'
38- Andolsun onları bir sabah vakti erkenden, üzerlerinde kararını
kılmış bir azab yakalayıp-bastırıverdi.
56-A’raf
80- Hani Lut kavmine şöyle demişti: 'Sizden önce alemlerden hiç
kimsenin yapmadığı hayasız-çirkinliği
mi yapıyorsunuz?
81- 'Gerçekten siz kadınları bırakıp şehvetle erkeklere
yaklaşıyorsunuz. Doğrusu siz, ölçüyü aşan (azgın) bir kavimsiniz.'
82- Kavminin cevabı: 'Bunları yurdunuzdan sürüp çıkarın, çünkü
bunlar çokça temizlenen insanlarmış!' demekten başka olmadı.
83- Bunun üzerine biz, karısı dışında onu ve ailesini kurtardık; o
(karısı) ise (helake uğrayanlar arasında) geride kalanlardandı.
84- Ve onların üzerine bir (azab) sağanağı yağdırdık. Suçlu-günahkarların uğradıkları sona bir bak
işte.
66-Sâffât
133- Gerçekten Lût da gönderilmiş (elçi)lerdendi.
134- Hani biz onu ve ailesini topluca kurtarmıştık.
135- Geride bırakılanlar arasında bir yaşlı kadın dışında.
136- Sonra geride kalanları yerle bir ettik.
70-Hûd
77- Elçilerimiz Lut'a geldiği zaman, onlardan dolayı kaygılandı,
göğsünü bir sıkıntı bastı ve: 'Bu, zorlu bir gün' dedi.
78- Kavmi ona doğru koşarak geldi; onlar daha önceden kötülükler
işlemekteydiler. 'Ey kavmim' dedi. 'İşte benim kızlarım, bunlar sizler için
daha temizdir. Artık Allah'tan korkun ve beni misafirim önünde küçük
düşürmeyin. İçinizde hiç aklı başında olan (reşid) bir adam yok mu?'
79- Dediler ki: 'Andolsun, senin kızlarında bizim haktan bir
şeyimiz (ilgimiz ve arzumuz) olmadığını sen de bilmişsindir. Bizim ne
istediğimizi gerçekte sen biliyorsun.'
80- Dedi ki: 'Size yetecek gücüm olsaydı veya sağlam bir yere
sığınabilseydim.'
81- (Elçiler) Dediler ki: 'Ey Lut, biz Rabbinin elçileriyiz. Onlar
sana kesin olarak ulaşamazlar. Gecenin bir parçasında ailenle birlikte yürü
(yola çık). Sakın, hiç biriniz dönüp arkasına bakmasın; fakat karın başka.
Çünkü onlara isabet edecek olan (azap), ona da isabet edecektir. Onlara
va'dolunan (azab) sabah vaktidir. Sabah yakın değil mi?'
82- Böylece emrimiz geldiği zaman, üstünü altına çevirdik ve
üzerlerine balçıktan pişirilmiş, istif edilmiş taşlar yağdırdık;
83- Rabbinin katında 'belli bir biçime sokulmuş, damgalanmış'
olarak. Bunlar zalimlerden uzak değildir.
72-Hicr
61- Böylelikle elçiler Lut ailesine geldiklerinde,
62- (Lut) Dedi ki: 'Sizler gerçekten tanınmamış bir topluluksunuz.'
63- 'Hayır' dediler. 'Biz sana, onların hakkında kuşkuya
kapıldıkları şeyle geldik.'
64- 'Sana gerçeği getirdik, biz şüphesiz doğru söyleyenleriz.'
65- 'Hemen aileni gecenin bir bölümünde yola çıkar, sen de onların
ardından git ve sizden hiç kimse arkasına bakmasın; emrolunduğunuz yere gidin.'
66- Ve onlara şu emri verdik: 'Sabaha çıkarlarken onların arkası
mutlaka kesilecektir.'
67- Şehir halkı birbirlerine müjdeler vererek geldi.
68- (Lut onlara) 'Bunlar misafirimdir, beni utandırıp-dillere düşürmeyin' dedi.
69- 'Allah'tan korkup-sakının
ve beni küçük düşürmeyin.'
70- Dediler ki: 'Biz seni 'herkes(in işin)e karışmaktan'
alıkoymamış mıydık?'
71- Dedi ki: 'Eğer yapmak-istiyorsanız,
işte bunlar, benim kızlarım.'
72- Ömrüne andolsun ki, onlar, sarhoşlukları içinde kör-sersemdiler.
73- Derken, tan yerinin ağarma vaktine girdiklerinde onları (o
korkunç ve dayanılmaz) çığlık yakalayıverdi.
74- Anında (yurtlarının) üstünü altına çevirdik ve üzerlerine
balçıktan pişirilmiş taş yağdırdık.
75- Elbette bunda 'derin kavrayışa sahip olanlar' için gerçekten
ayetler vardır.
76- O (şehir de) gerçekten bir yol üstünde (hâlâ) durmaktadır.
77- Elbette, bunda iman edenler için gerçekten ayetler vardır.
79-Enbiyâ
74- Lut'a da hüküm ve ilim verdik ve onu çirkin işler yapmakta olan
şehirden kurtardık. Şüphesiz onlar, bozulmaya uğrayan kötü bir kavimdi.
75- Onu rahmetimize soktuk, çünkü o, salihlerdendi.
89-Ankebût
28- Lut da; hani kavmine demişti: 'Siz gerçekten, sizden önce
alemlerden hiç kimsenin yapmadığı 'çirkin bir utanmazlığı' yapıyorsunuz.'
29- 'Siz, (yine de) erkeklere yaklaşacak, yol kesecek ve bir araya
gelişlerinizde çirkinlikler yapacak mısınız?' Bunun üzerine kavminin cevabı
yalnızca: 'Eğer doğru söylüyor isen, bize Allah'ın azabını getir' demek oldu.
30- Dedi ki: 'Rabbim, fesat çıkaran
(bu) kavme karşı bana yardım et.
33- Elçilerimiz Lut'a geldikleri zaman o, bunlar dolayısıyla
kötüleşti ve içi daraldı. Dediler ki: 'Korkma ve üzülme. Karın dışında, seni ve
aileni muhakak kurtaracağız. O ise, arkada kalacaktır.'
34- 'Şüphesiz biz, fasıklık yapmalarından dolayı, bu ülke halkının
üstüne gökten iğrenç bir azab indireceğiz.'
35- Andolsun, biz akledebilecek bir kavim için orada apaçık bir
ayet bırakmışızdır.
8-Hz. İsmâil
43-Meryem
54-Kitap'ta İsmail'i de zikret. Çünkü o, va'dinde doğruydu ve
gönderilmiş (Resul) bir peygamberdi.
55-Halkına, namazı ve zekatı emrediyordu ve o, Rabbi katında
kendisinden razı olunan (bir insan)dı.
55-Sâd
48- İsmail'i, Elyesa'ı ve Zülkifl'i de hatırla. Hepsi de hayırlı
olanlardandır.
79-Enbiyâ
85- İsmail, İdris ve Zü'l-Kifl,
hepsi sabredenlerdendi.
86- Onları rahmetimize soktuk, şüphesiz onlar salih kimselerdi.
9-Hz. İshak
55-Sâd
45- Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim'i, İshak'ı ve
Yakub'u da hatırla.
46- Gerçekten biz onları, katıksızca (ahiretteki asıl) yurdu
düşünüp-anan ihlas sahipleri kıldık.
47- Ve gerçekten onlar, Bizim katımızda seçkinlerden ve hayırlı
olanlardandır.
10-Hz. Yâkub
55-Sâd
45- Güç ve basiret sahibi olan kullarımız İbrahim'i, İshak'ı ve
Yakub'u da hatırla.
46- Gerçekten biz onları, katıksızca (ahiretteki asıl) yurdu
düşünüp-anan ihlas sahipleri kıldık.
47- Ve gerçekten onlar, Bizim katımızda seçkinlerden ve hayırlı
olanlardandır.
94-Bakara
132- Bunu İbrahim, oğullarına vasiyet etti, Yakup da: 'Oğullarım,
şüphesiz Allah sizlere bu dini seçti, siz de ancak müslüman olarak can verin'
(diye benzer bir vasiyette bulundu.)
133- Yoksa siz, Yakub'un ölüm anında, orada şahidler miydiniz? O,
oğullarına: 'Benden sonra kime ibadet edeceksiniz?' dediğinde, 'Senin ilahına
ve ataların İbrahim, İsmail ve İshak'ın ilahı olan tek bir ilaha ibadet
edeceğiz; bizler ona teslim olduk' demişlerdi.
134- Onlar bir ümmetti; gelip geçti. Onların kazandıkları
kendilerinin, sizin kazandıklarınız sizindir. Siz, onların yaptıklarından
sorumlu değilsiniz.
11-Hz. Yûsuf
71-Yûsuf
4- Hani Yusuf babasına: 'Babacığım, gerçekten ben (rüyamda) onbir
yıldız, güneşi ve ayı gördüm; bana secde etmektelerken gördüm' demişti.
5- (Babası) Demişti ki: 'Oğlum, rüyanı kardeşlerine anlatma, yoksa
sana bir tuzak kurarlar. Çünkü şeytan, insan için apaçık bir düşmandır.'
6- 'Böylece Rabbin seni seçkin kılacak, sözlerin yorumundan (kaynaklanan
bir bilgiyi) sana öğretecek ve daha önce ataların İbrahim ve İshak'a (nimetini)
tamamladığı gibi senin ve Yakub ailesinin üzerindeki nimetini tamamlayacaktır.
Elbette Rabbin, bilendir, hüküm ve hikmet sahibidir.'
7- Andolsun, Yusuf ve kardeşlerinde soranlar için ayetler
(ibretler) vardır.
8- Onlar şöyle demişti: 'Yusuf ve kardeşi babamıza bizden daha
sevgilidir; oysa ki biz, birbirini pekiştiren (tutan) bir topluluğuz. Gerçekte
babamız, açıkça bir şaşkınlık içindedir.'
9- 'Öldürün Yusuf'u veya onu bir yere atıp-bırakın ki babanızın yüzü yalnızca size (dönük) kalsın. Ondan
sonra da salih bir topluluk olursunuz.'
10- İçlerinden bir sözcü dedi ki: 'Eğer (mutlaka bir şey)
yapacaksanız, öldürmeyin Yusuf'u, onu kuyunun derinliklerine bırakıverin de bir
yolcu kafilesi alsın.'
11- (Bu karara vardıktan sonra) 'Ey Babamız,' dediler. 'Sana ne
oluyor, Yusuf'a karşı bize güvenmiyorsun? Oysa gerçekte biz, onun iyiliğini
isteyenleriz.'
12- 'Onu yarın bizimle gönder, gönlünce gezsin, oynasın. Elbette
biz onu koruyup-gözetiriz.'
13- Dedi ki: 'Sizin onu götürmeniz gerçekten beni üzer ve siz ondan
habersiz iken onu kurdun yemesinden korkuyorum.'
14- Dediler ki: 'Andolsun, biz, birbirini kollayan bir topluluk
iken, kurt onu yerse, bu durumda şüphesiz kayba uğrayan (aciz) kimseler
oluruz.'
15- Nitekim onu götürdükleri ve kuyunun derinliklerine birlikte
atmaya davrandıkları zaman, biz ona (şöyle) vahyettik: 'Andolsun, sen onlara
kendileri, farkında değilken bu yaptıklarını haber vereceksin.'
16- Akşam üstü babalarına ağlar vaziyette geldiler.
17- Dediler ki: 'Ey Babamız, gerçek şu ki, biz gittik,
yarışıyorduk. Yusuf'u da yiyeceklerimizin (veya eşyamızın) yanında bırakmıştık.
Fakat onu kurt yemiş. Ne var ki biz doğruyu söylesek bile sen bize inanacak
değilsin.'
18- Ve üzerine yalandan kan (sürülmüş) olan gömleğini getirdiler.
'Hayır' dedi. Nefsiniz, sizi yanıltıp (böyle) bir işe sürüklemiş. Bundan sonra
(bana düşen) güzel bir sabırdır. Sizin bu düzüp-uydurduklarınıza karşı (kendisinden) yardım istenecek olan
Allah'tır.'
19- Bir yolcu-kafilesi
geldi, sucularını (kuyuya su almak için) gönderdiler. O da kovasını sarkıttı.
'Hey müjde... Bu bir çocuk.' dedi. Ve onu (kuyudan çıkarıp) 'ticaret konusu bir
mal' olarak sakladılar. Oysa Allah, yapmakta olduklarını bilendi.
20- Onu ucuz bir fiyata, sayısı belli (birkaç) dirheme sattılar.
Onu pek önemsemediler.
21- Onu satın alan bir Mısır'lı (aziz,) karısına: 'Onun yerini
üstün tut (ona güzel bak), umulur ki bize bir yararı dokunur ya da onu evlat
ediniriz' dedi. Böylelikle biz, Yusuf'u yeryüzünde (Mısır'da) yerleşik kıldık.
Ona sözlerin yorumundan (olan bir bilgiyi) öğrettik. Allah, emrinde galib
olandır, ancak insanların çoğu bilmezler.
22- Erginlik çağına erişince, kendisine hüküm ve ilim verdik. İşte
biz, iyilik yapanları böyle ödüllendiririz.
23- Evinde kalmakta olduğu kadın, ondan murad almak istedi ve
kapıları sımsıkı kapatarak: 'İsteklerim senin içindir, gelsene' dedi. (Yusuf)
'Allah'a sığınırım” dedi “çünkü o benim efendimdir, yerimi güzel tutmuştur.
Gerçek şu ki, zalimler kurtuluşa ermez.'
24- Andolsun kadın onu arzulamıştı, -eğer Rabbinin (zinayı yasaklayan) kesin kanıt (burhan)ını
görmeseydi- o da (Yusuf da) onu
arzulamıştı. Böylelikle biz ondan kötülüğü ve fuhşu geri çevirmek için (ona
delil gönderdik). Çünkü o, muhlis kullarımızdandı.
25- Kapıya doğru ikisi de koştular. Kadın gömleğini arkadan çekip
yırttı. (Tam) Kapının yanında kadının efendisiyle karşılaştılar. Kadın dedi ki:
'Ailene kötülük isteyenin, zindana atılmaktan veya acı bir azabtan başka cezası
ne olabilir?'
26- (Yusuf) Dedi ki: 'Onun kendisi benden murad almak istedi.'
Kadının yakınlarından bir şahid şahitlik etti: 'Eğer onun gömleği ön taraftan
yırtılmışsa bu durumda kadın doğruyu söylemiştir, kendisi ise yalan
söyleyenlerdendir.
27- Yok eğer onun gömleği arkadan çekilip-yırtılmışsa, bu durumda kadın yalan söylemiştir ve kendisi doğruyu
söyleyenlerdendir.'
28- Onun gömleğinin arkadan çekilip-yırtıldığını gördüğü zaman (kocası): 'Doğrusu, bu sizin düzeninizden
(biri)dir. Gerçekten sizin düzeniniz büyüktür' dedi.
29- 'Yusuf, sen bundan yüz çevir. Sen de (kadın) günahın
dolayısıyla bağışlanma dile. Doğrusu sen günahkârlardan oldun.'
30- Şehirde (birtakım) kadınlar: 'Aziz (Vezir)'in karısı kendi
uşağının nefsinden murad almak istiyormuş. Öyle ki sevgi onun bağrına sinmiş.
Doğrusu onu açıkça bir sapıklık içinde görüyoruz.' dedi.
31- (Kadın) Onların düzenlerini işitince, onlara (bir davetçi)
yolladı, oturup dayanacakları yerler hazırladı ve her birinin eline
(önlerindeki meyveleri soymaları için) bıçak verdi. (Yusuf'a da:) 'Çık, onlara
(görün)' dedi. Böylece onu (olağanüstü güzellikte) görünce (insanüstü bir
varlıkmış gibi gözlerinde) büyüttüler, (şaşkınlıklarından) ellerini kestiler
ve: 'Allah'ı tenzih ederiz; bu bir beşer değildir. Bu, ancak üstün bir
melektir' dediler.
32- Kadın dedi ki: 'Beni kendisi dolayısıyla kınadığınız (erkek)
işte budur. Andolsun onun nefsinden ben murad istedim, o ise (kendini) korudu.
Ve andolsun, eğer o kendisine emrettiğimi yapmayacak olursa, mutlaka zindana
atılacak ve elbette küçük düşürülenlerden olacak.'
33- (Yusuf) Dedi ki: 'Rabbim, zindan, bunların beni kendisine
çağırdıkları şeyden bana daha sevimlidir. Kurdukları düzeni benden
uzaklaştırmazsan, onlara (korkarım) eğilim gösterir, (böylece) cahillerden
olurum.'
34- Böylece Rabbi, duasını kabul etti ve onların hileli düzenlerini
kendisinden uzaklaştırdı. Çünkü O, işitendir, bilendir.
35- Sonra onlarda (Yusuf'un iffetine ilişkin) delilleri
görmelerinin ardından, mutlaka onu belli bir vakte kadar zindana atmak
(görüşü)ağır bastı.
36- Onunla birlikte iki genç de zindana girmişti. Biri: 'Ben
(rüyamda) kendimi şarap sıkıyorken gördüm.' dedi. Öbürü: 'Ben de kendimi
başımın üstünde ekmek taşıyorken gördüm; kuş da ondan yemekteydi' dedi. 'Bunun
yorumundan bize haber ver. Doğrusu biz seni, iyilik yapanlardan görmekteyiz.'
37- Dedi ki: 'Size rızıklanacağınız bir yemek gelecek olsa, ben
mutlaka size daha gelmeden önce onun ne olduğunu haber veririm. Bu, rabbimin
bana öğrettiklerindendir. Doğrusu ben, Allah'a iman etmeyen, ahireti de
tanımayanların ta kendileri olan bir topluluğun dinini terkettim.'
38- 'Atalarım İbrahim'in, İshak'ın ve Yakub'un dinine uydum.
Allah'a hiç bir şeyle şirk koşmamız bizim için olacak şey değildir. Bu, bize ve
insanlara Allah'ın lütuf ve ihsanındandır, ancak insanların çoğu şükretmezler.'
39- 'Ey zindan arkadaşlarım, birbirinden ayrı (bir sürü) Rabler mi
daha hayırlıdır, yoksa kahhar (kahredici) olan bir tek Allah mı?'
40- 'Sizin Allah'tan başka taptıklarınız, Allah'ın kendileri
hakkında hiç bir delil indirmediği, sizin ve atalarınızın ad olarak
adlandırdıklarınızdan başkası değildir. Hüküm, yalnızca Allah'ındır. O,
kendisinden başkasına kulluk etmemenizi emretmiştir. Dosdoğru din işte budur,
ancak insanların çoğu bilmezler.'
41- 'Ey zindan arkadaşlarım, ikinizden biri efendisine şarap
içirecek, diğeri ise asılacak, kuş onun başından yiyecek. İşte hakkında fetva
istemekte olduğunuz iş (artık) olup bitmiştir.'
42- Kurtulacağını sandığı kişiye dedi ki: 'Efendinin katında beni
hatırla.' Fakat şeytan, efendisine hatırlatmayı ona unutturdu, böylece daha
nice yıllar (Yusuf) zindanda kaldı.
43- Hükümdar:' Ben (rüyamda) yedi besili inek görüyorum, onları
yedi zayıf inek yiyor; bir de yedi yeşil başak ve diğerleri ise kupkuru. Ey
önde gelen (kahin-bilginler,) eğer
rüya yorumluyorsanız benim bu rüyamı çözüverin' dedi.
44- Dediler ki: '(Bunlar) Karmakarışık düşlerdir. Biz böyle
düşlerin yorumunu bilenler değiliz.'
45- O (zindandan) kurtulmuş olanı, nice zaman sonra hatırladı ve:
'Ben bunun yorumunu size haber veririm, hemen beni (zindana) gönderin' dedi.
46- (Zindana gidip:) 'Yusuf, ey doğru (sözlü insan).. Yedi besili
ineği yedi zayıf (ineğin) yediği ve yedi yeşil başakla diğerleri kuru olan
(rüya) konusunda bize fetva ver. Umarım ki insanlara da (senin söylediklerinle)
dönerim, belki onlar (bunun anlamını) öğrenmiş olurlar.'
47- Dedi ki: 'Siz yedi yıl, önceleri (ektiğiniz) gibi ekin ekin,
yediğinizin az bir kısmı dışında (kalanını) biçtiklerinizi başağında bırakın.'
48- Sonra bunun arkasından (kuraklığı) zorlu yedi yıl gelecektir,
sakladığınız az bir miktar dışında, daha önce biriktirdiğinizi yiyip
bitirecektir.'
49- Sonra bunun arkasından bir yıl gelecektir ki, insanlar onda bol
bol yağmura kavuşturulacak ve onda sıkıp-sağacaklar.'
50- Hükümdar dedi ki: 'Onu bana getirin.' Ona elçi geldiğinde
(Yusuf:) 'Efendine dön de ona sor: 'Ellerini kesen o kadınların durumu neydi?
Doğrusu benim Rabbim, onların hileli düzenlerini gerçekten bilendir.'
51- (Hükümdar topladığı o kadınlara:) 'Yusuf'un nefsinden murad
almak istediğinizde durumunuz neydi?' dedi. Onlar: 'Allah için, haşa' dediler.
'Biz ondan hiç bir kötülük görmedik.' Aziz (Vezir)in karısı da dedi ki: 'İşte
şu anda gerçek orta yere çıktı; onun nefsinden ben murad almak istemiştim. O
ise gerçekten doğruyu söylenlerdendir.'
52- (Yusuf aracıya şunu söyledi:) 'Bu, (itiraf Vezirin) yokluğunda
gerçekten kendisine ihanet etmediğimi ve gerçekten Allah'ın ihanet edenlerin
hileli-düzenlerini başarıya
ulaştırmadığını kendisinin de bilip öğrenmesi içindi.'
53- '(Yine de) Ben nefsimi temize çıkaramam. Çünkü gerçekten nefis,
-Rabbimin kendisini esirgediği
dışında- var gücüyle kötülüğü
emredendir. Şüphesiz, benim Rabbim, bağışlayandır, esirgeyendir.'
54- Hükümdar dedi ki: 'Onu bana getirin, kendime bağlı kılayım.'
Onunla konuştuğunda da (şöyle) dedi: 'Sen bugün bizim yanımızda (artık) önemli
bir yer sahibisin, güvenilir (bir danışman-yönetici)sin.'
55- (Yusuf) Dedi ki: 'Beni (bu) yerin (ülkenin) hazineleri üzerinde
(bir yönetici) kıl. Çünkü ben, (bunları iyi) bir koruyucuyum, (yönetim işlerini
de) bilenim.'
56- İşte böylece biz yeryüzünde Yusuf'a güç ve imkan (iktidar)
verdik. Öyle ki, orada (Mısır'da) dilediği yerde konakladı. Biz kime dilersek
rahmetimizi nasib ederiz ve iyilik yapanların ecrini kayba uğratmayız.
57- Ahiretin karşılığı ise, iman edenler ve takvada bulunanlar için
daha hayırlıdır.
58- (Kuraklık başlayınca) Yusuf'un kardeşleri gelip yanına
girdiler, onu tanımadıkları halde kendisi onları hemen tanıdı.
59- Onların erzak yüklerini hazırlayınca dedi ki: 'Bana babanızdan
olan kardeşinizi getirin. Görmüyor musunuz, ben ölçüyü tam tutarım ve ben
konukseverlerin en hayırlısıyım.'
60- 'Eğer onu bana getirmeyecek olursanız, artık benim katımda
sizin için bir ölçek (erzak) yoktur ve bana da yaklaşmayın.'
61- Dediler ki: 'Onu babasından istemeye çalışacağız ve herhalde
bunu yapabileceğiz.'
62- Yardımcılarına dedi ki: 'Sermayelerini (erzak bedellerini) yüklerinin
içine koyun. İhtimal ki ailelerine döndüklerinde bunun farkına varırlar da
belki geri dönerler.'
63- Böylelikle babalarına döndükleri zaman, dediler ki: 'Ey
babamız, ölçek bizden engellendi. Bu durumda kardeşimizi bizimle gönder de
erzağı alalım. Onu mutlaka koruyacağız.'
64- Dedi ki: 'Daha önce kardeşi konusunda size güvendiğimden başka
(bir şekilde) onun hakkında size güvenir miyim? Allah en hayırlı koruyucudur ve
O, esirgeyenlerin esirgeyicisidir.'
65- Erzak yüklerini açıp da sermayelerinin kendilerine geri
verilmiş olduğunu gördüklerinde, dediler ki: 'Ey Babamız, daha neyi arıyoruz,
işte sermayemiz bize geri verilmiş; (bununla yine) ailemize erzak getiririz,
kardeşimizi koruruz ve bir deve yükünü de ilave ederiz. Bu (aldığımız) az bir ölçektir.'
66- 'Bana etrafınızın çepeçevre kuşatılması dışında, onu ne olursa
olsun mutlaka bana getireceğinize dair Allah adına kesin bir söz verinceye
kadar, onu sizinle asla gönderemem.' dedi. Böylelikle ona kesin bir söz verince
dedi ki: 'Allah, söylediklerimize vekildir.'
67- Ve dedi ki: 'Ey çocuklarım, tek bir kapıdan girmeyin, ayrı ayrı
kapılardan girin. Ben size Allah'tan hiç bir şeyi sağlayamam (gideremem). Hüküm
yalnızca Allah'ındır. Ben O'na tevekkül ettim. Tevekkül edenler de yalnızca
O'na tevekkül etmelidirler.'
68- Babalarının kendilerine emrettiği yerden (Mısır'a)
girdiklerinde, (bu,) -Yakub'un
nefsindeki dileği açığa çıkarması dışında-
onlara Allah'tan gelecek olan hiç bir şeyi (gidermeyi) sağlamadı. Gerçekten o,
kendisine öğrettiğimiz için bir ilim sahibiydi. Ancak insanların çoğu
bilmezler.
69- Yusuf'un yanına girdikleri zaman, kardeşini bağrına bastı;
'Ben' dedi. 'Senin gerçekten kardeşinim. Artık onların yaptıklarına üzülme.'
70- Erzak yüklerini kendilerine hazırlayınca da, su kabını
kardeşinin yükü içine bıraktı, sonra bir münadi (şöyle) seslendi: 'Ey kafile,
sizler gerçekten hırsızsınız.'
71- Onlara doğru yönelerek: 'Neyi kaybettiniz?' dediler.
72- Dediler ki: 'Hükümdarın su tasını kaybettik, kim onu (bulup)
getirirse, (ona armağan olarak) bir deve yükü vardır. Ben de buna kefilim.'
73- 'Allah adına, hayret' dediler. 'Siz de biliyorsunuz ki, biz
(bu) yere bozgunculuk çıkarmak amacıyla gelmedik; biz hırsız değiliz.'
74- 'Öyleyse' dediler. 'Eğer yalan söylüyorsanız (bunun) cezası
nedir?'
75- 'Bunun cezası“ dediler, “(su tası) yükünde bulunanın
kendisidir. İşte biz zulmedenleri böyle cezalandırırız.'
76- Böylece (Yusuf) kardeşinin kabından önce onların kablarını
(yoklamaya) başladı, sonra onu kardeşinin kabından çıkardı. İşte biz Yusuf için
böyle bir plan düzenledik. (Yoksa) Hükümdarın dininde (yürürlükteki kanuna
göre) kardeşini (yanında) alıkoyamazdı. Ancak Allah'ın dilemesi başka. Biz
dilediğimizi derecelerle yükseltiriz. Ve her bilgi sahibinin üstünde daha iyi
bir bilen vardır.
77- Dediler ki: 'Şayet çalmış bulunuyorsa, bundan önce onun kardeşi
de çalmıştı.' Yusuf bunu kendi içinde saklı tuttu ve bunu onlara açıklamadı (ve
içinden): 'Siz daha kötü bir konumdasınız' dedi. 'Sizin düzmekte olduklarınızı
Allah daha iyi bilir.'
78- Dediler ki: 'Ey Vezir, gerçek şu ki, bunun yaşlı (ve) büyük bir
babası var; onun yerine bizden birisini alıkoy. Doğrusu biz, seni iyilik
yapanlardan görüyoruz.'
79- Dedi ki: 'Eşyamızı kendisinde bulduğumuzun dışında, birisini
alıkoymamızdan Allah'a sığınırız. Yoksa bu durumda kuşkusuz biz zalim oluruz.'
80- Ondan umutlarını kestikleri zaman, (durumu) kendi aralarında
görüşmek üzere bir yana çekildiler. Büyükleri dedi ki: 'Babanızın size karşı
Allah adına kesin bir söz aldığını ve daha önce Yusuf konusunda yaptığımız
aşırılığı (işlediğimiz suçu) bilmiyor musunuz? Artık (bundan böyle) ben, ya
babam bana izin verinceye veya Allah bana ilişkin hüküm verinceye kadar (bu)
yerden kesin olarak ayrılamam. O, hüküm verenlerin en hayırlısıdır.'
81- 'Dönün babanıza ve deyin ki: '-Ey babamız, senin oğlun gerçekten hırsızlık etti. Biz,
bildiğimizden başkasına şahitlik etmedik. Biz gaybın kollayıcıları değiliz.'
82- 'İçinde (yaşamakta) olduğumuz şehre sor, hem kendisinde
geldiğimiz kervana da. Biz gerçekten doğruyu söylüyoruz.'
83- (Şehre dönüp durumu babalarına aktarınca o:) 'Hayır' dedi.
'Nefsiniz sizi yanıltıp (böyle) bir işe sürüklemiş. Bundan sonra (bana düşen)
güzel bir sabırdır. Umulur ki Allah (pek yakın bir gelecekte) onların tümünü
bana getirir. Çünkü O, bilenin, hüküm ve hikmet sahibi olanın kendisidir.'
84- Ve onlardan yüz(ünü) çevirdi ve: 'Ey Yusuf'a karşı (artan
dayanılmaz) kahrım' dedi ve gözleri üzüntüsünden (ağardıkça) ağardı. Ki
yutkundukça yutkunuyordu.'
85- 'Allah adına, hayret' dediler. 'Hâlâ Yusuf'u anıp duruyorsun.
Sonunda (ya kahrından) hastalanacaksın ya da helake uğrayanlardan olacaksın.'
86- Dedi ki: 'Ben, dayanılmaz kahrımı ve üzüntümü yalnızca Allah'a
şikayet ediyorum. Ben Allah'tan (bir bilgi olarak) sizin bilmediğinizi de
biliyorum.'
87- 'Oğullarım, gidin de Yusuf ile kardeşinden (etraflı bir
araştırma yapıp) bir haber getirin ve Allah'ın rahmetinden umut kesmeyin. Çünkü
kâfirler topluluğundan başkası Allah'ın rahmetinden umut kesmez.'
88- Böylece onun (Yusuf'un) huzuruna girdikleri zaman, dediler ki:
'Ey Vezir, bize ve ailemize şiddetli bir darlık dokundu; önemi olmayan bir
sermaye ile geldik. Bize artık (yine) ölçeği tam olarak ver ve bize ilave bir
bağışta bulun. Şüphesiz Allah, tasaddukta bulunanlara karşılığını verir.'
89- (Yusuf) Dedi ki: 'Sizler, cahiller iken Yusuf'a ve kardeşine
neler yaptığınızı biliyor musunuz?'
90- 'Sen gerçekten Yusuf musun, sensin öyle mi?' dediler. 'Ben
Yusuf'um' dedi. 'Ve bu da kardeşimdir. Doğrusu Allah bize lütufda bulundu.
Gerçek şu ki, kim sakınır ve sabrederse, şüphesiz Allah, iyilikte bulunanların
karşılığını boşa çıkarmaz.'
91- Dediler ki: 'Allah adına, hayret, Allah seni gerçekten bize
karşı tercih edip-seçmiştir ve biz
de gerçekten hataya düşenler idik.'
92- Dedi ki: 'Bugün size karşı sorgulama, kınama yoktur. Sizi Allah
bağışlasın. O, merhametlilerin (en) merhametlisidir.'
93- 'Bu gömleğimle gidin de, babamın yüzüne sürün. Gözü (yine)
görür hale gelir. Bütün ailenizi de bana getirin.'
94- Kafile (Mısır'dan) ayrılmaya başladığı zaman, babaları dedi ki:
'Eğer beni bunamış saymıyorsanız, inanın Yusuf'un kokusunu (burnumda tüter)
buluyorum.'
95- 'Allah adına, hayret' dediler. 'Sen hâlâ geçmişteki
yanlışlığındasın.'
96- Müjdeci gelip de onu (gömleği) onun yüzüne sürdüğü zaman, gözü
görür olarak (sağlığına) dönüverdi. (Yakub) Dedi ki: 'Ben, size bilmediğinizi
Allah'tan gerçekten biliyorum demedim mi?'
97- (Çocukları da:) 'Ey babamız, bizim için günahlarımızın
bağışlanmasını dile. Biz gerçekten hataya düşenler idik' dediler.
98- 'İlerde sizin için Rabbimden bağışlanma dilerim. Çünkü O,
bağışlayandır, esirgeyendir' dedi.
99- Böylece onlar (gelip) Yusuf'un yanına girdikleri zaman, anne ve
babasını bağrına bastı ve dedi ki: 'Allah'ın dilemesiyle Mısır'a güvenlik
içinde giriniz.'
100- Babasını ve annesini tahta çıkarıp oturttu; onun için secdeye
kapandılar. Dedi ki: 'Ey Babam, bu, daha önceki rüyamın yorumudur. Doğrusu
Rabbim onu gerçek kıldı. Bana iyilik etti, çünkü beni zindandan çıkardı. Şeytan
benimle kardeşlerimin arasını açtıktan sonra, (O,) çölden sizi getirdi.
Şüphesiz benim Rabbim, dilediğini pek ince düzenleyip tedbir edendi. Gerçekten
bilen, hüküm ve hikmet sahibi O'dur.'
101- 'Rabbim, Sen bana mülkten (birPAY ve onu yönetme imkanını) verdin, sözlerin
yorumundan (bir bilgi) öğrettin. Göklerin ve yerin yaratıcısı, dünyada ve
ahirette benim velim Sensin. Müslüman olarak benim hayatıma son ver ve beni
salihlerin arasına kat.'
12-Hz. Eyyûb
55-Sâd
41- Kulumuz Eyyub'u da hatırla. Hani o: 'Herhalde şeytan, bana
kahredici bir acı ve azab dokundurdu' diye Rabbine seslenmişti.
42- 'Ayağını depret. İşte yıkanacak ve içecek soğuk (su, diye
vahyettik.).
43- Katımızdan ona bir rahmet ve temiz akıl sahiplerine bir öğüt
olmak üzere ailesini ve onlarla birlikte bir benzerini de bağışladık.
44- 'Ve eline bir deste (sap) al, böylece onunla vur ve andını
bozma.' Gerçekten, Biz onu sabredici bulduk. O, ne güzel kuldu. Çünkü o, (daima
Allah'a) yönelip-dönen biriydi.
79-Enbiyâ
83- Eyüp de; hani o Rabbine çağrıda bulunmuştu: 'Şüphesiz bu dert
(ve hastalık) beni sarıverdi. Sen merhametlilerin en merhametli olanısın.'
84- Böylece onun duasına icabet ettik. Kendisinden o derdi
giderdik; ona katımızdan bir rahmet ve ibadet edenler için bir zikir olmak
üzere ailesini ve onlarla birlikte bir katını daha verdik.
13-Hz. Şuayb
51-Şuârâ
176- Eyke halkı da, gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
177- Hani onlara Şuayb: 'Sakınmaz mısınız?' demişti.
178- 'Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir elçiyim.'
179- 'Artık Allah'tan korkup-sakının
ve bana itaat edin.'
180- 'Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim
yalnızca alemlerin Rabbine aittir.'
181- 'Ölçüyü tam tutun ve eksiltenlerden olmayın.'
182- 'Dosdoğru olan terazi ile tartın.'
183- 'İnsanların eşyasını değerden düşürüp-eksiltmeyin ve yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık
çıkarmayın.'
184- 'Sizi ve önceki yaratılmışları yaratandan sakının”.
185- Dediler ki: 'Sen ancak büyülenmişlerdensin”.
186- 'Sen, yalnızca benzerimiz olan bir beşerden başkası değilsin
ve senin gerçekte yalancılardan olduğunu sanıyoruz.'
187- 'Eğer doğru söylüyorsan, bu durumda gökten üstümüze bir parça
düşürüver.'
188- Dedi ki: 'Rabbim yaptıklarınızı daha iyi bilir.
189- Sonunda onu yalanladılar, böylece onları o gölgelik-gününün azabı yakaladı. Gerçekten o,
büyük bir günün azabıydı.
56-A’raf
85- Medyen (halkına da) kardeşleri Şuayb'ı (elçi olarak gönderdik.
Şuayb onlara:) Dedi ki: 'Ey kavmim, Allah'a kulluk edin, sizin O'ndan başka
ilahınız yoktur. Size Rabbinizden apaçık bir belge (mucize) gelmiştir. Ölçüyü
ve tartıyı tam tutun, insanların (hakları olan mallarını) eşyasını değerinden
düşürüp-eksiltmeyin ve düzene (ıslaha)
konulmasından sonra yeryüzünde bozgunculuk (fesad) çıkarmayın. Bu sizin için
daha hayırlıdır, eğer inanıyorsanız.'
86- 'O'na iman edenleri tehdit ederek, Allah'ın yolundan alıkoymak
için ve onda çarpıklık arayarak (böyle) her yolun (başını) kesip-oturmayın. Hatırlayın ki siz azınlıkta
(ve güçsüz) iken O, sizi çoğalttı. Bozgunculuk çıkaranların nasıl bir sona
uğradıklarına bir bakın.'
87- 'İçinizden bir grup, kendisiyle gönderildiğim şeye inanmışken
diğer bir grup inanmadığına göre, artık Allah, aramızda hüküm verinceye kadar
sabredin. O hüküm verenlerin en hayırlısıdır.'
88- Kavminin önde gelenlerinden büyüklük taslayanlar (müstekbirler)
dediler ki: 'Ey Şuayb, seni ve seninle birlikte iman edenleri ya ülkemizden
sürüp-çıkaracağız veya mutlaka bizim
dinimize geri döneceksiniz.' (Şuayb:) 'Biz istemesek de mi?' dedi.
89- 'Allah bizi ondan kurtardıktan sonra, bizim tekrar sizin
dininize dönmemiz Allah'a karşı yalan yere iftira düzmemiz olur. Rabbimiz olan
Allah'ın dilemesi dışında, ona geri dönmemiz bizim için olacak iş değildir.
Rabbimiz, ilim bakımından her şeyi kuşatmıştır. Biz Allah'a tevekkül ettik.
'Rabbimiz, bizimle kavmimiz arasında 'Sen hak ile hüküm ver,' Sen 'hüküm
verenlerin' en hayırlısısın.'
90- Kavminin önde gelenlerinden inkâr edenler, dediler ki:
'Andolsun, Şuayb'a uyacak olursanız, kuşkusuz kayba uğrayanlardan olursunuz.'
91- Bunun üzerine onları dayanılmaz bir sarsıntı tuttu da, kendi
yurtlarında diz üstü çökmüş olarak sabahladılar.
92- Şuayb'ı yalanlayanlar, sanki orada 'hiç refah içinde
yaşamamışlar' gibi oldular: Şuayb'ı yalanlayanlar, asıl büyük hüsrana
uğradılar.
93- O da onlardan yüz çevirdi ve (şöyle) dedi: 'Ey kavmim andolsun,
size Rabbimin risaletini tebliğ ettim ve size öğüt verdim. Şimdi ben, inkâra
sapan bir topluluğa nasıl üzülebilirim?'
70-Hûd
84- Medyen (halkına da) kardeşleri Şuayb'ı (elçi gönderdik). Dedi
ki: 'Ey kavmim, Allah'a ibadet edin, O'ndan başka ilahınız yoktur. Ölçüyü ve
tartıyı eksik tutmayın; gerçekten sizi bir 'bolluk ve refah (hayır)' içinde
görüyorum. Doğrusu sizi çepeçevre kuşatacak olan bir günün azabından
korkuyorum.'
85- 'Ey kavmim, ölçüyü ve tartıyı -adaleti gözeterek- tam
tutun ve insanların eşyasını değerden düşürüp- eksiltmeyin ve yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın.'
86- 'Eğer mü'minseniz, Allah'ın bıraktığı (helal işlerden olan
kazanç) sizin için daha hayırlıdır. Ben üzerinizde bir gözetleyici değilim.'
87- Dediler ki: 'Ey Şuayb, atalarımızın taptığı şeyleri bırakmamızı
ya da mallarımız konusunda dilediğimiz gibi davranmaktan vazgeçmemizi senin
namazın mı emrediyor? Çünkü sen, gerçekte yumuşak huylu, aklı başında (reşid
bir adam)sın.'
88- Dedi ki: 'Ey kavmim görüşünüz nedir söyler misiniz? Ya ben
Rabbimden apaçık bir belge üzerinde isem ve O da beni kendisinden güzel bir
rızık ile rızıklandırmışsa? Ben, size yasakladığım şeylere (kendim sahiplenmek
suretiyle) size aykırı düşmek istemiyorum. Benim istediğim, gücüm oranında
yalnızca ıslah etmektir. Benim başarım ancak Allah iledir; O'na tevekkül ettim
ve O'na içten yönelip-dönerim.'
89- 'Ey kavmim, bana karşı gelişiniz, sakın Nuh kavminin ya da Hud
kavminin veya Salih kavminin başlarına gelenlerin bir benzerini size de isabet
ettirmesin. Üstelik Lut kavmi size pek uzak değil.'
90- 'Rabbinizden bağışlanma dileyin, sonra O'na tevbe edin.
Gerçekten benim Rabbim, esirgeyendir, sevendir.'
91- 'Ey Şuayb' dediler. 'Senin söylediklerinin çoğunu biz 'kavrayıp
anlamıyoruz'. Doğrusu biz seni içimizde zayıf biri görüyoruz. Eğer yakın-çevren olmasaydı, gerçekten seni taşa
tutar-öldürürdük. Sen bize karşı
güçlü ve üstün değilsin.'
92- Dedi ki: 'Ey kavmim, sizce benim yakın-çevrem, Allah'tan daha mı üstündür ki, O'nu arkanızda-unutuluvermiş (önemsiz) bir şey
edindiniz. Şüphesiz benim Rabbim, yapmakta olduklarınızı sarıp-kuşatandır.'
93- 'Ey kavmim, bütün yapabileceğinizi yapın; şüphesiz, ben de
yapacağım. Kime aşağılatıcı azab gelecek ve yalancı kimdir, yakında
bileceksiniz. Siz gözetleyip durun, ben de sizinle birlikte gözetleyeceğim.'
94- Emrimiz geldiği zaman, tarafımızdan bir rahmetle Şuayb'ı ve
O’nunla birlikte iman edenleri kurtardık; o zulmedenleri dayanılmaz bir ses
sarıverdi de kendi yurtlarında dizüstü çökmüş olarak sabahladılar.
95- Sanki orada hiç refah içinde yaşamamışlar gibi. Haberiniz olsun;
Semud (halkına) nasıl bir uzaklık verildiyse Medyen (halkına da Allah'ın
rahmetinden öyle) bir uzaklık (verildi).
89-Ankebût
36- Medyen'e de kardeşleri Şuayb'ı (elçi olarak gönderdik) Böylece
dedi ki: 'Ey kavmim, Allah'a kulluk edin ve ahiret gününü umud edin ve
yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın.'
37- Ancak onu yalanladılar; bunun üzerine onları amansız bir
sarsıntı yakaladı, böylelikle kendi yurtlarında diz üstü çökmüş olarak
sabahladılar.
14-Hz. Mûsa
43-Meryem
51-Kitap'ta Musa'yı da zikret. Çünkü o, ihlasa erdirilmiş ve
gönderilmiş (Resul) bir peygamberdi.
52-Ona, Tur'un sağ yanından seslendik ve onu (kendisiyle) gizlice
söyleşmek için yakınlaştırdık.
53-Ona rahmetimizden kardeşi Harun'u da bir peygamber olarak
armağan ettik.
44-Tâ-hâ
9-Sana Musa'nın haberi geldi mi?
10-Hani bir ateş görmüştü de, ailesine şöyle demişti: 'Durun, bir
ateş gördüm; umulur ki size ondan bir kor getiririm veya ateşin yanında bir
yol-gösterici bulurum.'
11-Nitekim ona gidince, kendisine seslenildi: 'Ey Musa.'
12-'Gerçekten Ben, Ben senin Rabbinim. Ayakkabılarını çıkar; çünkü
sen, kutsal vadi olan Tuva'dasın.'
13-'Ben seni seçmiş bulunuyorum; bundan böyle vahyolunanı dinle.'
14-'Gerçekten Ben, Ben Allah'ım, Ben'den başka ilah yoktur; şu
halde Bana ibadet et ve beni zikretmek için dosdoğru namaz kıl.'
17-'Sağ elindeki nedir ey Musa?'
18-Dedi ki: 'O, benim asamdır; ona dayanmakta, onunla davarlarım
için ağaçlardan yaprak düşürmekteyim, onda benim için daha başka yararlar da
var.'
19-Dedi ki: 'Onu at, ey Musa.'
20-Böylece, onu attı; (bir de ne görsün) o hemen hızla koşan
(kocaman) bir yılan (oluvermiş).
21-Dedi ki: 'Onu al ve korkma, biz onu ilk durumuna çevireceğiz.'
22-'Elini koltuğuna sok, bir hastalık olmadan, başka bir mucize
(ayet) olarak bembeyaz bir durumda çıksın.'
23-'Öyle ki, sana büyük mucizelerimizden (birini) göstermiş
olalım.'
24-'Firavun'a git, çünkü o azmış bulunuyor.'
25-Dedi ki: 'Rabbim, benim göğsümü aç.'
26-'İşimi kolaylaştır.'
27-'Dilimden düğümü çöz;'
28-'Ki söyleyeceklerimi kavrasınlar.'
29-'Ailemden bana bir yardımcı kıl,'
30-'Kardeşim Harun'u'
31-'Onunla arkamı kuvvetlendir.'
32-'Onu işimde ortak kıl,'
33-'Böylece seni çok tesbih edelim.'
34-'Ve seni çok zikredelim.'
35-'Şüphesiz Sen bizi görüyorsun.'
36-(Allah) Dedi ki: 'Ey Musa istediğin sana verilmiştir.'
37-'Andolsun, biz sana bir defa daha lütufta bulunmuştuk.'
38-'Hani, annene vahyolunan şeyi vahyetmiştik, (şöyle ki:)'
39-'Onu sandığın içine koy, suya bırak, böylece su onu sahile
bıraksın; onu benim de düşmanım, onun da düşmanı olan biri alacaktır. Gözümün
önünde yetiştirilmen için, kendimden sana bir sevgi yönelttim.'
40-'Hani kız kardeşin gezinip; 'Onu(n bakımını) üstlenecek birini
size haber vereyim mi?' demekteydi. Böylece, seni annene geri çevirmiş olduk
ki, gözü aydın olsun ve üzülmesin. Sen bir insan öldürmüştün de, biz seni
tasadan kurtarmış ve seni 'esaslı bir denemeden geçirip-denemiştik.' Medyen
halkı arasında da yıllarca kalmıştın, sonra bir kader üzerine (buraya) geldin
ey Musa.'
41-'Seni kendim için seçtim.'
42-'Sen ve kardeşin ayetlerimle gidin ve beni zikretmede gevşek
davranmayın.
43-'İkiniz Firavun'a gidin, çünkü o, azmış bulunuyor.'
44-'Ona yumuşak söz söyleyin, umulur ki öğüt alıp-düşünür veya içi
titrer-korkar.'
45-Dediler ki: 'Rabbimiz, gerçekten, onun bize karşı 'taşkın bir
tutum takınmasından' ya da 'azgın davranmasından' korkuyoruz.'
46-Dedi ki: 'Korkmayın, çünkü Ben sizinle birlikteyim; işitiyorum
ve görüyorum.'
47-'Haydi ona gidin de deyin ki: Biz senin Rabbinin elçileriyiz,
İsrailoğullarını bizimle birlikte gönder ve onlara (artık) azab verme. Sana
Rabbinden bir ayetle geldik. Selam, hidayete tabi olanların üzerine olsun.'
48-'Gerçekten bize vahyolundu ki: Doğrusu azab, yalanlayan ve yüz
çevirenlerin üstünedir.'
49-(Ona gidip aynı bunları söylediklerinde, Firavun onlara) Dedi
ki: 'Sizin Rabbiniz kimdir ey Musa?'
50-Dedi ki: 'Bizim Rabbimiz, her şeye yaratılışını veren, sonra
doğru yolunu gösterendir.'
51-(Firavun) Dedi ki: 'İlk çağlardaki nesillerin durumu nedir öyleyse?'
52-Dedi ki: 'Bunun bilgisi Rabbimin katında bir kitaptadır. Benim
Rabbim şaşırmaz ve unutmaz.'
56-Andolsun, biz ona ayetlerimizin tümünü gösterdik; fakat o,
yalanladı ve ayak diretti.
57-Dedi ki: 'Ey Musa, sen bizi sihrinle yurdumuzdan sürüp çıkarmaya
mı gelmiş bulunuyorsun?'
58-'Madem böyle, biz de sana buna benzer bir sihirle geleceğiz;
şimdi bir 'buluşma zamanı ve yeri' tesbit et, bizim de, senin de karşı
olamayacağımız açık, geniş bir yer olsun' dedi.
59-(Musa) Dedi ki: 'Buluşma zamanımız, (ülkenin ulusal) bayram günü
ve insanların toplanacağı kuşluk vakti (olsun).'
60-Böylelikle Firavun arkasını dönüp gitti, hileli düzenini
(yürütecek büyücüleri) bir araya getirdi, sonra geldi.
61-Musa onlara dedi ki: 'Size yazıklar olsun, Allah'a karşı yalan
düzüp uydurmayın, sonra bir azab ile kökünüzü kurutur. Yalan düzüp uyduran
gerçekten yok olup gitmiştir.'
62-Bunun üzerine, kendi aralarında durumlarını tartışmaya ve gizli
konuşmalara başladılar.
63-Dediler ki: 'Bunlar her halde iki sihirbazdır, sizi sihirleriyle
yurdunuzdan sürüp-çıkarmak ve örnek olarak tutturduğunuz yolunuzu (dininizi)
yok etmek istiyorlar.'
64-'Bundan ötürü, tuzaklarınızı bir araya getirin, sonra gruplar
halinde gelin; bugün üstünlük sağlayan, gerçekten kurtulmuştur.'
65-'Ey Musa' dediler. Ya sen (asanı) at veya önce biz atalım.'
66-Dedi ki: 'Hayır, siz atın.' Sonra hemen (ne görsün),
sihirlerinden dolayı ipleri ve asaları kendisine gerçekten koşuyormuş gibi
göründü.
67-Musa, bu yüzden kendi içinde bir tür korku duymaya başladı.
68-'Korkma' dedik. 'Muhakkak sen üstün geleceksin.'
69-'Sağ elindekini atıver, onların yaptıklarını yutacaktır; çünkü
onların yaptıkları yalnızca bir büyücü hilesidir. Büyücü ise nereye varsa
kurtulamaz.'
70-Bunun üzerine büyücüler, secdeye kapandılar: 'Harun'un ve
Musa'nın Rabbine iman ettik' dediler.
71-(Firavun) Dedi ki: 'Ben size izin vermeden önce O'na inandınız
öyle mi? Şüphesiz o, size büyüyü öğreten büyüğünüzdür. O halde ben de
ellerinizi ve ayaklarınızı çapraz olarak keseceğim ve sizi hurma dallarında
sallandıracağım. Siz de elbette, hangimizin azabı daha şiddetliymiş ve daha
sürekliymiş öğrenmiş olacaksınız.'
72-Dediler ki: 'Bize gelen apaçık delillere ve bizi yaratana seni
asla 'tercih edip-seçmeyiz.' Neyde hükmünü yürütebileceksen, durmaksızın
hükmünü yürüt; sen, yalnızca bu dünya hayatında hükmünü yürütebilirsin.'
73-'Gerçekten biz Rabbimize iman ettik; günahlarımızı ve sihir
dolayısıyla bizi kendisine karşı zorlayarak-sürüklediğin (suçumuzu) bağışlasın.
Allah, daha hayırlıdır ve daha süreklidir.'
77-Andolsun, biz Musa'ya vahyetmiştik: 'Kullarımı geceleyin
yürüyüşe geçir, onlara denizde kuru bir yol aç, yetişilmekten korkmadan ve
endişeye kapılmadan.'
78-Firavun, ordularıyla peşlerine düştü; sulardan onları
kaplayıveren kaplayıverdi.
83-'Seni kavminden 'çarçabuk ayrılmaya iten' nedir ey Musa?'
84-Dedi ki: 'Onlar arkamda izim üzerindedirler, hoşnut kalman için,
Sana gelmekte acele ettim Rabbim.'
85-Dedi ki: 'Biz senden sonra kavmini deneme (fitne)den geçirdik,
Samiri onları şaşırtıp-saptırdı.'
86-Bunun üzerine Musa, kavmine oldukça kızgın, üzgün olarak döndü.
Dedi ki: 'Ey kavmim, Rabbiniz size güzel bir vaadde bulunmadı mı? Size
(verilen) söz (ya da süre) pek uzun mu geldi? Yoksa Rabbinizden üzerinize
kaçınılmaz bir gazabın inmesini mi istediniz de bana verdiğiniz sözden
caydınız?'
87-Dediler ki: 'Biz sana verdiğimiz sözden kendiliğimizden
dönmedik, ancak o kavmin (Mısır halkının) süs eşyalarından birtakım yükler
yüklenmiştik, onları (ateşe) attık, böylece Samiri de attı.'
88-Böylece onlara böğüren bir buzağı heykeli döküp çıkardı, 'İşte
bu sizin ilahınız, Musa'nın ilahı da budur; fakat (Musa) unuttu' dediler.
90-Andolsun, Harun bundan önce onlara: 'Ey kavmim, gerçekten siz
bununla fitneye düşürüldünüz (denendiniz). Sizin asıl Rabbiniz Rahman (olan
Allah)dır; şu halde bana uyun ve emrime itaat edin' demişti.
91-Demişlerdi ki: 'Musa bize geri gelinceye kadar ona (buzağıya)
karşı bel büküp önünde eğilmekten kesinlikle ayrılmayacağız.'
92-(Musa da gelince:) 'Ey Harun' demişti. 'Onların saptıklarını
gördüğün zaman seni (onlara müdahale etmekten) alıkoyan neydi?'
93-'Niye bana uymadın, emrime baş mı kaldırdın?'
94-Dedi ki: 'Ey annemin oğlu, sakalımı ve başımı tutup-yolma. Ben,
senin: 'İsrailoğulları arasında ayrılık çıkardın, sözümü önemsemedin' demenden
endişe edip korktum.'
95-(Musa) Dedi ki: 'Ya senin amacın nedir ey Samiri?'
96-Dedi ki: 'Ben onların görmediklerini gördüm, böylece elçinin
izinden bir avuç alıp atıverdim; böylelikle bana bunu nefsim hoşa giden (bir
şey) gösterdi.'
97-Dedi ki: “Haydi çekip git, artık senin hayatta (hakettiğin ceza:
'Bana dokunulmasın') deyip yerinmendir.' Ve şüphesiz senin için kendisinden
asla kaçınamayacağın (azab dolu) bir buluşma zamanı vardır. Üstüne kapanıp bel
bükerek önünde eğildiğin ilahına bir bak; biz onu mutlaka yakacağız, sonra
darmadağın edip denizde savuracağız.'
48-Nâziât
15-Musa'nın haberi sana geldi mi?
16-Hani Rabbi ona, kutsal vadi Tuva'da seslenmişti:
17-'Firavun'a git; çünkü o, azdı.'
18-Ona de ki: “Temizlenmek ister misin?'
19-'Seni Rabbine yönelteyim, böylece (O'ndan) korkmuş olursun.'
20-(Musa) Ona büyük mucizeyi gösterdi.
21-Fakat o, yalanladı ve isyan etti.
22-Sonra (karşı yönde) çaba harcayıp sırtını döndü.
23-Sonunda (yardımcı güçlerini) topladı, seslendi;
24-'Sizin en yüce Rabbiniz benim' dedi.
25-Böylelikle Allah onu, ahiret ve dünya azabıyla yakaladı.
51-Şuârâ
10- Hani Rabbin, Musa'ya seslenmişti: 'Zulmetmekte olan kavme git;'
11- Firavun'un kavmine, hâlâ sakınmıyorlar mı?'
12- Dedi ki: 'Rabbim, gerçekten beni yalanlamalarından korkuyorum.'
13- 'Göğsüm sıkışıyor, dilim dönmüyor; bundan dolayı Harun'a da
(elçilik görevini bildirmesi için Cibril'i) gönder.'
14- 'Üstelik, onların bana karşı (davasını savunacakları bir
cinayet) suçu(m) var; bundan dolayı beni öldürmelerinden korkuyorum.'
15- (Allah:) 'Hayır,' dedi. 'İkiniz de ayetlerimle gidin, şüphesiz
sizinle birlikteyiz (ve) işitmekteyiz.'
16- 'Gecikmeksizin Firavun'a giderek deyin ki: Gerçekten biz,
alemlerin Rabbi'nin elçisiyiz,'
17- 'İsrailoğullarını bizimle birlikte göndermen için (sana
geldik).'
18- (Gittiler ve Firavun:) Dedi ki: 'Biz seni içimizde daha
çocukken yetiştirip büyütmedik mi? Sen ömrünün nice yıllarını aramızda
geçirmedin mi?'
19- 'Ve yapacağın işi (cinayeti) de işledin; sen nankörlerdensin.'
20- (Musa) Dedi ki: 'Ben onu yaptığım zaman şaşkınlardandım.'
21- 'Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım; sonra Rabbim bana
hüküm (ve hikmet) verdi ve beni gönderilen (elçilerden) kıldı.'
22- 'Bana karşı lütuf-dediğin
nimet de, İsrailoğullarını köle kılmandan dolayıdır.'
23- Firavun dedi ki: 'Alemlerin Rabbi nedir?'
24- Dedi ki: 'Göklerin, yerin ve bu ikisi arasında olan her şeyin
Rabbidir. Eğer 'kesin bilgiyle inanıyorsanız' (böyledir).'
25- Çevresindekilere dedi ki: 'İşitiyor musunuz?'
26- (Musa:) Dedi ki: 'O sizin de Rabbiniz, geçmişteki atalarınızın
da Rabbidir.'
27- (Firavun) Dedi ki: 'Şüphesiz size gönderilmiş bulunan elçiniz,
gerçekten bir delidir.'
28- 'Eğer aklınızı kullanabiliyorsanız, O, doğunun da, batının da
ve bunlar arasında olan her şeyin Rabbidir' dedi (Musa).
29- (Firavun) dedi ki: 'Andolsun, benim dışımda bir ilah edinecek
olursan, seni mutlaka hapse atacağım.'
30- (Musa) Dedi ki: 'Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?'
31- (Firavun) Dedi ki: 'Eğer doğru söylüyorsan, onu getir.'
32- Bunun üzerine asasını bırakıverdi, bir de (ne görsünler) o,
açıkça bir ejderha oluverdi.
33- Elini de çekip çıkardı, bir de (ne görsün) o, bakanlar için
'parlayıp aydınlanıvermiş'.
34- (Firavun,) Çevresindeki önde gelenlere: 'Bu” dedi, 'Doğrusu çok
bilen bir büyücüdür.'
35- 'Büyüsüyle sizi yurdunuzdan sürüp çıkarmak istiyor; ne
buyurursunuz?'
36- Dediler ki: 'Bunu ve kardeşini oyala, şehirlere de toplayıcılar
gönder,'
37- 'Bütün uzman-bilgin
büyücüleri sana getirsinler.'
38- Böylelikle büyücüler, bilinen bir günün belli vaktinde bir
araya getirildi.
39- Ve insanlara da: 'Siz de toplanıyor musunuz? dendi.'
40- 'Umarız ki, eğer galip gelirse biz de büyücülere uyarız.'
41- Büyücüler geldiklerinde, Firavun'a: 'Şayet biz galip gelirsek,
bize bir ücret var gerçekten, değil mi?' dediler.
42- 'Evet' dedi. 'Üstelik şüphesiz en yakın(larım) kılınanlardan
olacaksınız.'
43- Musa onlara dedi ki: 'Atacağınızı atın.'
44- Onlar da, iplerini ve asalarını atıverdiler ve: 'Firavun'un
üstünlüğü adına, hiç tartışmasız, üstün olanlar gerçekten bizleriz' dediler.
45- Böylelikle Musa da asasını bırakıverdi, bir de (ne görsünler)
o, uydurmakta olduklarını yutuveriyor.
46- Anında büyücüler secdeye kapandılar.
47- (Ve:) 'Alemlerin Rabbine iman ettik' dediler.
48- 'Musa'nın ve Harun'un Rabbine.'
49- (Firavun) Dedi ki: 'Ona, ben size izin vermeden önce mi
inandınız? Gerçek şu ki, o, size büyüyü öğreten büyüğünüzdür; öyleyse yakında
bileceksiniz. Şüphesiz ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim ve
hepinizi gerçekten asıp-sallandıracağım.'
50- 'Hiç zararı yok' dediler. 'Çünkü biz gerçekten Rabbimize
dönücüleriz.'
51- 'Doğrusu biz, iman edenlerin ilki olduğumuzdan dolayı
Rabbimizin hatalarımızı bağışlayacağını umuyoruz.'
52- Musa'ya: 'Kullarımı gece yürüyüşe geçir, çünkü izleneceksiniz'
diye vahyettik.
53- Bunun üzerine Firavun şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi.
54- 'Gerçek şu ki bunlar azınlık olan bir topluluktur;'
55- 'Ve elbette bize karşı da büyük bir öfke beslemektedirler.'
56- 'Biz ise uyanık bir grubuz' (dedi).
57- Böylelikle biz onları (Firavun ve kavmini) bahçelerden ve
pınarlardan sürüp çıkardık;
58- Hazinelerden ve soylu makam(lar)dan da.
59- İşte böyle; bunlara İsrailoğullarını mirasçı kıldık.
60- Böylece (Firavun ve ordusu) güneşin doğuş vakti onları izlemeye
koyuldular.
61- İki topluluk birbirini gördükleri zaman Musa'nın adamları:
'Gerçekten yakalandık' dediler.
62- (Musa:) 'Hayır' dedi. 'Şüphesiz Rabbim, benimle beraberdir;
bana yol gösterecektir.'
63- Bunun üzerine Musa'ya: 'Asanla denize vur' diye vahyettik.
(Vurdu ve) Deniz hemencecik yarılıverdi de her parçası kocaman bir dağ gibi
oldu.
64- Ötekileri de buraya yaklaştırdık.
65- Musa'yı ve onunla birlikte olanların hepsini kurtarmış olduk.
66- Sonra ötekileri suda boğduk.
67- Şüphesiz, bunda bir ayet vardır. Ama onların çoğu iman etmiş
değildirler.
53-Neml
7- Hani Musa ailesine: 'Şüphesiz ben bir ateş gördüm' demişti.
'Size ondan ya bir haber veya ısınmanız için bir kor ateş getireceğim.'
8- Oraya gittiğinde, kendisine seslenildi: 'Ateş (yerin)de olanlar
da, çevresinde bulunanlar da kutlu kılınmıştır. Alemlerin Rabbi olan Allah
yücedir.
9- 'Ey Musa, gerçekten Ben, güçlü ve üstün, hüküm ve hikmet sahibi
olan Allah'ım.'
10- 'Asanı bırak;' (Bıraktı ve) onun çevik bir yılan gibi hareket
etttiğini görünce, geriye doğru kaçtı ve arkasına bakmadı. “Ey Musa, korkma;
şüphesiz Ben(im); Benim yanımda gönderilen (elçiler) korkmaz.'
11- 'Ancak zulmeden başka; sonra kötülüğün ardından iyiliğe
çevirirse, artık şüphesiz Ben, bağışlayanım, esirgeyenim.'
12- 'Ve elini koynuna sok, kusursuz olarak bembeyaz çıkıversin,
(bu,) Firavun ve kavmine olan dokuz ayet (mucize) içinde(n biri)dir. Gerçekten
onlar, fasık olan bir kavimdir.'
13- Ayetlerimiz onlara, gözler önünde sergilenmiş olarak gelince
dediler ki: 'Bu, apaçık bir büyüdür.'
14- Vicdanları kabul ettiği halde, zulüm ve büyüklenme dolayısıyla
bunları inkar ettiler. Artık sen, bozguncuların nasıl bir sona uğratıldıklarına
bir bak.
56-A’raf
103- Sonra bunların (peygamberlerin) ardından Musa'yı ayetlerimizle
Firavun'a ve önde gelen çevresine gönderdik; onlar ona (ayetlerimize) haksızlık
ettiler. İşte bozgunculuk çıkaranların nasıl bir sona uğradıklarına bir bak.
104- Musa dedi ki: 'Ey Firavun, gerçekten, ben alemlerin Rabbinden
(gönderilme) bir elçiyim.'
105- 'Benim üzerimdeki yükümlülük, Allah'a karşı ancak gerçeği
söylemektir. Rabbinizden size apaçık bir belge ile geldim. Artık
İsrailoğullarını benimle gönder.'
106- (Firavun) Dedi ki: 'Eğer gerçekten bir ayet getirmişsen ve
doğru söylüyrsan, bu durumda onu getir (bakalım).'
107- Böylelikle (Musa) asasını fırlatınca, anında apaçık bir ejderha
oluverdi.
108- (Bir de) Elini sıyırdı, o da anında bakanlara bembeyaz
(görünüverdi).
109- Firavun kavminin önde gelenleri dediler ki: 'Bu gerçekten
bilgin bir büyücüdür.';
110- 'Sizi topraklarınızdan sürüp-çıkarmak istiyor. Bu duruma ne buyuruyorsunuz?'
111- Dediler ki: 'Onu ve kardeşini şimdilik beklet (vereceğin
cezayı ertele), şehirlere de toplayıcılar yolla';
112- 'Bütün bilgin büyücüleri sana getirsinler.'
113- Sihirbazlar Firavun'a gelip dediler ki: 'Eğer üstün gelen biz
olursak, herhalde bize bir karşılık (armağan) var, değil mi?'
114- 'Evet' dedi. '(O zaman) Siz en yakın(larım) kılınanlardan
olacaksınız.'
115- Dediler ki: 'Ey Musa (ilkin) sen mi atmak istersin, yoksa biz
mi atalım?'
116- (Musa:) 'Siz atın' dedi. (Asalarını) atıverince, insanların
gözlerini büyüleyiverdiler, onları dehşete düşürdüler ve (ortaya) büyük bir
sihir getirmiş oldular.
117- Biz de Musa'ya: 'Asanı fırlat' diye vahyettik. (O da
fırlatınca) bir de baktılar ki, o bütün uydurduklarını toplayıp yutuyor.
118- Böylece hak yerini buldu, onların bütün yaptıkları geçersiz
kaldı.
119- Orada yenilmiş oldular ve küçük düşmüşler olarak tersyüz
çevrildiler.
120- Ve sihirbazlar secdeye kapandılar.
121- 'Alemlerin Rabbine iman ettik' dediler.
122- 'Musa'nın ve Harun'un Rabbine…'
123- Firavun: 'Ben size izin vermeden önce O'na iman ettiniz, öyle
mi? Mutlaka bu, halkı burdan sürüp-çıkarmak
amacıyla şehirde planladığınız bir tuzaktır. Öyleyse siz (buna karşılık ne
yapacağımı) bileceksiniz.'
124- Muhakkak ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama keseceğim ve
hepinizi idam edeceğim.'
125- (Onlar da:) 'Biz de şüphesiz Rabbimize döneceğiz' dediler.
126- Oysa sen, yalnızca, bize geldiğinde Rabbimizin ayetlerine
inanmamızdan başka bir nedenle bizden intikam almıyorsun. 'Rabbimiz, üstümüze
sabır yağdır ve bizi müslüman olarak öldür.'
127- Firavun kavminin önde gelenleri, dediler ki: 'Musa ve kavmini
bu toprakta (Mısır'da) bozgunculuk çıkarmaları, seni ve ilahlarını terketmeleri
için mi (serbest) bırakacaksın?' (Firavun) Dedi ki: 'Erkek çocuklarını
öldüreceğiz ve kadınlarını sağ bırakacağız. Hiç şüphesiz biz, onlara karşı
kahir bir üstünlüğe sahibiz.'
128- Musa kavmine: 'Allah'tan yardım dileyin ve sabredin. Gerçek şu
ki, arz Allah'ındır; ona kullarından dilediğini mirasçı kılar. En güzel sonuç
muttakiler içindir.' dedi.
129- Dediler ki: 'Sen bize gelmeden önce de, geldikten sonra da
eziyete uğratıldık.' (Musa:) 'Umulur ki, Rabbiniz düşmanınızı helak edecek ve
sizleri yeryüzünde halifeler (egemenler) kılacak, böylece nasıl davranacağınızı
gözleyecek' dedi.
130- Andolsun, biz de Firavun aile (çevre)sini belki öğüt alıp
düşünürler diye yıllar yılı kuraklığa ve ürün kıtlığına uğrattık.
131- Onlara bir iyilik geldiği zaman 'Bu bizim için' dediler;
onlara bir kötülük isabet ettiğinde (bunu da) Musa ve beraberindekilerin bir
uğursuzluğu olarak yorumlarlardı. Haberiniz olsun, Allah katında asıl uğursuz
olanlar kendileridir; ama onların çoğu bilmezler.
132- Onlar: 'Bizi büyülemek için mucize (ayet) olarak her ne
getirirsen getir, yine de biz sana inanacak değiliz' dediler.
133- Bunun üzerine, ayrı ayrı mucizeler (ayetler) olarak üzerlerine
tufan, çekirge, buğday güvesi, kurbağa ve kan musallat ettik. Yine büyüklük
tasladılar ve suçlu-günahkar bir
kavim oldular.
134- Başlarına iğrenç bir azab çökünce, dediler ki: 'Ey Musa,
Rabbine -sana verdiği ahid adına- bizim için dua et. Eğer bu iğrenç
azabı üzerimizden çekip-giderirsen,
andolsun sana iman edeceğiz ve İsrailoğullarını seninle göndereceğiz.
135- Ne zaman ki, erişebilecekleri bir süreye kadar, o iğrenç azabı
üzerlerinden çekip-giderdik, onlar
yine andlarını bozdular.
136- Biz de onlardan intikam aldık ve ayetlerimizi yalanlamaları ve
onlardan habersizmişler (gibi) olmaları nedeniyle onları suda boğduk.
137- Bereketler kıldığımız yerin doğusuna ve batısına o hor kılınıp-zayıf bırakılanları (müstaz'afları)
mirasçılar kıldık. Rabbinin İsrailoğullarına olan o güzel sözü (vaadi),
sabretmeleri dolayısıyla tamamlandı (yerine geldi). Firavun ve kavminin
yaptıklarını ve yükselttiklerini (iktidarlarını ve saraylarını) da yerle bir
ettik.
138- İsrailoğullarını denizden geçirdik. Putları önünde bel büküp
eğilmen bir topluluğa rastladılar. Musa'ya dediler ki: 'Ey Musa, onların
ilahları (var; onların ki) gibi, sen de bize bir ilah yap.' O: 'Siz gerçekten
cahillik etmekte olan bir kavimsiniz' dedi.
139- Onların içinde bulundukları şey (din) mahvolucudur ve yapmakta
oldukları şeyler (ibadetler) de geçersizdir.'
140- 'O sizi alemlere üstün kılmışken, ben size Allah'tan başka bir
ilah mı arayacağım?'
141- 'Hani size dayanılmaz işkenceler yapan, kadınlarınızı sağ
bırakıp erkek çocuklarınızı öldüren Firavun ailesinden sizi kurtarmıştık. Bunda
Rabbinizden sizin için büyük bir imtihan vardı.'
142- Musa ile otuz gece için sözleştik ve ona bir on daha ekledik.
Böylece Rabbinin belirlediği süre, kırk geceye tamamlandı. Musa, kardeşi
Harun'a 'Kavmimde benim yerime geç, ıslah et ve bozguncuların yolunu tutma'
dedi.
143- Musa tayin edilen sürede gelince ve Rabbi O’nunla konuşunca:
'Rabbim, bana göster, Seni göreyim' dedi. (Allah:) 'Beni asla göremezsin, ama
şu dağa bak; eğer o yerinde karar kılabilirse, sen de beni göreceksin.' Rabbi
dağa tecelli edince, onu param parça etti. Musa bayılarak yere düştü. Kendine
geldiğinde: 'Sen yücesin (Rabbim). Sana tevbe ettim ve ben iman edenlerin
ilkiyim' dedi.
144- (Allah:) 'Ey Musa' dedi. 'Sana verdiğim risaletimle ve seninle
konuşmamla seni insanlar üzerinde seçkin kıldım. Sana verdiklerimi al ve
şükredenlerden ol.'
145- Biz ona Levhalar'da her şeyden bir öğüt ve her şeyin yeterli
bir açıklamasını yazdık. (Ve:) 'Şimdi bunlara sıkıca sarıl ve kavmine de emret
ki en güzeliyle (buna) sarılsınlar. Size fasıkların yurdunu pek yakında
göstereceğim' (dedik).
148- (Tura gitmesinin) Ardından Musa'nın kavmi süs eşyalarından
böğürmesi olan bir buzağı heykelini (tapılacak ilah) edindiler. Onun
kendileriyle konuşmadığını ve onları bir yola da yöneltip-iletmediğini (hidayete erdirmediğini) görmediler mi? Onu (tanrı)
edindiler de, zulmedenler oldular.
149- Ne zaman ki (yaptıklarından dolayı pişmanlık duyup, başları)
elleri arasına düşürüldü ve kendilerinin gerçekten şaşırıp-saptıklarını görünce: 'Eğer Rabbimiz bize merhamet etmez ve bizi
bağışlamazsa kesin olarak hüsrana uğrayanlardan olacağız' dediler.
150- Musa kavmine oldukça kızgın, üzgün olarak döndüğünde onlara:
'Beni arkamdan, ne kötü temsil ettiniz? Rabbinizin emrini çabuklaştırdınız,
öyle mi?' dedi. Levhaları bıraktı ve kardeşini başından tutup kendisine doğru
çekiyordu (ki Harun ona:) 'Annemin oğlu, bu topluluk beni zayıflattı
(hırpalayıp güçsüzleştirdi), neredeyse beni öldürecektiler. Bari sen düşmanları
sevindirecek bir şey yapma ve beni bu zalimler topluluğuyla birlikte kılma
(sayma)' dedi.
151- (Musa yalvarıp) Dedi ki: 'Rabbim, beni ve kardeşimi bağışla,
bizi rahmetine kat. Sen merhamet edenlerin en merhametlisisin.'
154- Musa kabaran öfkesi (gazabı) yatışınca Levhalar'ı aldı. (Onlardan bir) Nüshasında 'Rablerinden korkanlar için bir hidayet ve bir rahmet vardır' (yazılıydı.)
155- Musa, belirlediğimiz buluşma zamanı için kavminden yetmiş adam
seçip-ayırdı. Bunları da 'dayanılmaz
bir sarsıntı' tutuverince, dedi ki: 'Rabbim, eğer dileseydin, onları ve beni
daha önceden helak ederdin. (Şimdi) İçimizdeki beyinsizlerin yaptıklarından
dolayı bizi helak edecek misin? O da Senin denemenden başkası değildir. Onunla
sen dilediğini saptırır, dilediğini hidayete erdirirsin. Bizim velimiz Sensin.
Öyleyse bizi bağışla, bizi esirge; Sen bağışlayanların en hayırlısısın.'
156- Bize bu dünyada da, ahirette de iyilik yaz, şüphesiz ki biz
Sana yöneldik. Dedi ki: 'Azabımı dilediğime isabet ettiririm, rahmetim ise her
şeyi kuşatmıştır; onu korkup-sakınanlara,
zekatı verenlere ve bizim ayetlerimize iman edenlere yazacağım.'
159- Musa'nın kavminden hakka yönelten ve onunla adaletle davranan
bir topluluk vardır.
160- Biz onları (İsrailoğullarını) ayrı ayrı oymaklar olarak on iki
topluluk (ümmet) olarak ayırdık. Kavmi kendisinden su istediğinde Musa'ya:
'Asan'la taşa vur' diye vahyettik. Ondan on iki pınar sızıp-fışkırdı; böylece her bir insan- topluluğu su içeceği yeri öğrenmiş oldu. Üzerlerine bulutla gölge
çektik ve onlara kudret helvası ile bıldırcın indirdik. (Sonra da şöyle dedik:)
'Size rızık olarak verdiklerimizin temiz olanlarından yiyin.' Onlar bize
zulmetmedi, ancak kendi nefislerine zulmediyorlardı.
161- Onlara: 'Bu şehirde oturun, ondan istediğiniz yerden yeyin,
'dileğimiz bağışlanmadır' deyin ve kapısından secde ederek girin, (biz de)
hatalarınızı bağışlayalım. İyilik yapanların (armağanlarını) arttıracağız'
denildiğinde,
162- Onlardan zulmedenler, sözü kendilerine söylenenden başka bir
şeyle değiştirdiler. Biz de bunun üzerine zulmetmeleri dolayısıyla gökten
'iğrenç bir azab' indirdik.
62-Kehf
60- Hani Musa genç yardımcısına demişti: 'İki denizin birleştiği
yere ulaşıncaya kadar gideceğim ya da uzun zamanlar geçireceğim.'
61- Böylece ikisi, iki (deniz)in birleştiği yere ulaşınca
balıklarını unutuverdiler; (balık) denizde bir akıntıya doğru (veya bir menfez
bulup) kendi yolunu tuttu.
62- (Varmaları gereken yere gelip) Geçtiklerinde (Musa) genç-yardımcısına dedi ki: 'Yemeğimizi
getir bize, andolsun, bu yaptığımız-yolculuktan
gerçekten yorulduk.'
63- (Genç-yardımcısı)
Dedi ki: 'Gördün mü, kayaya sığındığımızda balığı unuttum. Onu hatırlamamı
Şeytan'dan başkası bana unutturmadı; o da şaşılacak tarzda denizde kendi yolunu
tuttu.'
64- (Musa) Dedi ki: 'Bizim de aradığımız buydu.' Böylelikle ikisi
izleri üzerinde geriye doğru gittiler.
65- Derken, katımızdan kendisine bir rahmet verdiğimiz ve
tarafımızdan kendisine bir ilim öğrettiğimiz kullarımızdan bir kulu buldular.
66- Musa ona dedi ki: 'Doğru yol (rüşd) olarak sana öğretilenden
bana öğretmen için sana tabi olabilir miyim?'
67- Dedi ki: 'Gerçekten sen, benimle birlikte olma sabrını
göstermeye güç yetiremezsin.'
68- (Böyleyken) 'Özünü kavramaya kuşatıcı olamadığın şeye nasıl
sabredebilirsin?'
69- (Musa:) 'İnşaallah, beni sabreden (biri olarak) bulacaksın. Hiç
bir işte sana karşı gelmeyeceğim' dedi.
70- Dedi ki: 'Eğer bana uyacak olursan, hiç bir şey hakkında bana
soru sorma, ben sana öğütle-anlatıp
söz edinceye kadar.'
71- Böylece ikisi yola koyuldu. Nitekim bir gemiye binince, o bunu
(gemiyi) deliverdi. (Musa) Dedi ki: 'İçindekilerini batırmak için mi onu
deldin? Andolsun, sen şaşırtıcı bir iş yaptın.'
72- Dedi ki: 'Gerçekten benimle birlikte olma sabrını göstermeye
kesinlikle güç yetiremeyeceğini sana söylemedim mi?'
73- (Musa:) 'Beni, unuttuğumdan dolayı sorgulama ve bu işimden
dolayı bana zorluk çıkarma' dedi.
74- Böylece ikisi (yine) yola koyuldular. Nitekim bir çocukla
karşılaştılar, o hemen tutup onu öldürdü. (Musa) Dedi ki: 'Bir cana karşılık
olmaksızın, tertemiz bir canı mı öldürdün? Andolsun, sen kötü bir iş yaptın.'
75- Dedi ki: 'Gerçekte benimle birlikte olma sabrını göstermeye
kesinlikle güç yetiremeyeceğini sana söylemedim mi?'
76- (Musa:) 'Bundan sonra sana bir şey soracak olursam, artık
benimle arkadaşlık etme. Benden yana bir özre ulaşmış olursun' dedi.
77- (Yine) Böylece ikisi yola koyuldu. Nihayet bir kasabaya gelip
yemek istediler, fakat (kasaba halkı) onları konuklamaktan kaçındı. Onda
(kasabada) yıkılmaya yüz tutmuş bir duvar buldular, hemen onu inşa etti. (Musa)
Dedi ki: 'Eğer isteseydin gerçekten buna karşılık bir ücret alabilirdin.'
78- Dedi ki: 'İşte bu, benimle senin aranda ayrılma (zamanı)mız.
Sana, üzerinde sabır göstermeye güç yetiremeyeceğin bir yorumu haber vereceğim.
79- 'Gemi, denizde çalışan yoksullarındı, onu kusurlu yapmak istedim,
(çünkü) ilerilerinde, her gemiyi zorbalıkla ele geçiren bir kral vardı.'
80- 'Çocuğa gelince, anne ve babası mü'min kimselerdi. Bundan
dolayı, onun kendilerine azgınlık ve inkâr zorunu kullanmasından endişe edip-korktuk.'
81- Böylece, onlara Rablerinin ondan temiz olmak bakımından daha
hayırlısı, merhamet bakımından da daha yakın olanını vermesini diledik.'
82- 'Duvar ise, şehirde iki öksüz çocuğundu, altında onlara ait bir
define vardı; babaları salih biriydi. Rabbin diledi ki, onlar erginlik çağına
erişsinler ve kendi definelerini çıkarsınlar; (bu,) Rabbinden bir rahmettir.
Bunları ben, kendi işim (özel görüşüm) olarak yapmadım. İşte, senin sabır
göstermeye güç yetiremediğin şeylerin yorumu.'
65-İbrâhim
5- Andolsun Musa'yı: 'Kavmini karanlıklardan nura çıkar ve onlara
Allah'ın günlerini hatırlat' diye ayetlerimizle göndermiştik. Şüphesiz bunda
çokça sabreden ve şükreden herkes için gerçekten ayetler vardır.
6- Hani Musa kavmine şöyle demişti: 'Allah'ın üzerinizdeki nimetini
hatırlayın; hani O sizi Firavun ailesinden kurtarmıştı, onlar sizi en
dayanılmaz işkencelere uğratıyor, kadınlarınızı sağ bırakıp erkek çocuklarınızı
boğazlıyorlardı. Bunda sizin için Rabbinizden büyük bir sınav vardır.'
8- Musa demişti ki: 'Eğer siz ve yeryüzündekilerin tümü inkâr
edecek olsanız bile şüphesiz Allah hiç bir şeye muhtaç değildir, övülmüştür.'
66-Sâffât
114- Andolsun, biz Musa’ya ve Harun’a lütufta bulunduk.
115- Onları ve kavimlerini o büyük üzüntüden kurtardık.
116- Onlara yardım ettik, böylece üstün gelenler oldular.
117- Ve ikisine anlatımı-açık
kitabı verdik.
118- Onları dosdoğru yola yöneltip-ilettik.
119- Sonra gelenler arasında da ikisine (hayırlı ve şerefli bir
isim) bıraktık.
120- Musa’ya ve Harun’a selam olsun.
121- Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
122- Şüphesiz ikisi, bizim mü’min olan kullarımızdandılar.
67-Kasas
3- Mü'min olan bir kavim için hak olmak üzere, Musa ve Firavun'un
haberinden (bir bölümünü) sana okuyacağız.
4- Gerçek şu ki, Firavun yeryüzünde (Mısır'da) büyüklenmiş ve
oranın halkını birtakım fırkalara ayırıp bölmüştü; onlardan bir bölümünü güçten
düşürüyor, erkek çocuklarını boğazlayıp kadınlarını diri bırakıyordu. Çünkü o,
bozgunculardandı.
5- Biz ise, yeryüzünde güçten düşürülenlere lütufta bulunmak,
onları önderler yapmak ve mirasçılar kılmak istiyorduk.
6- Ve (istiyorduk ki) onları yeryüzünde 'iktidar sahipleri olarak
yerleşik kılalım', Firavun'a, Haman'a ve askerlerine, onlardan sakındıkları
şeyi gösterelim.
7- Musa'nın annesine: 'Onu emzir, şayet onun için korkacak olursan,
onu suya bırak, korkma ve üzülme; çünkü onu biz sana tekrar geri vereceğiz ve
onu gönderilen (elçilerden) kılacağız' diye vahyettik (bildirdik).
8- Nihayet Firavun'un ailesi, onu (ileride bilmeksizin) kendileri
için bir düşman ve üzüntü konusu olsun diye sahipsiz görüp aldılar. Gerçekte
Firavun, Haman ve askerleri bir yanılgı içindeydi.
9- Firavun'un karısı dedi ki: 'Benim için de, senin için de bir göz
bebeği; onu öldürmeyin; umulur ki bize yararı dokunur veya onu evlat ediniriz.'
Oysa onlar (başlarına geleceklerin) farkında değillerdi.
10- Musa'nın annesi ise, yüreği boşluk içinde sabahladı. Eğer
mü'minlerden olması için kalbi üzerinde (sabrı ve dayanıklılığı) pekiştirmemiş
olsaydık, neredeyse onu(n durumunu) açığa vuracaktı.
11- Kız kardeşine: 'Onu izle,' dedi. Böylece o da, kendileri
farkında değilken onu uzaktan gözetledi.
12- Biz, daha önce ona süt analarını haram etmiştik. (Kız kardeşi:)
'Ben, sizin adınıza bakımını üstlenecek ve ona öğüt verecek (veya eğitecek) bir
aileyi size bildireyim mi?' dedi.
13- Böylelikle, gözünün aydın olması, üzülmemesi ve gerçekten
Allah'ın va'dinin hak olduğunu bilmesi için, onu annesine geri vermiş olduk.
Ancak onların çoğu bilmezler.
14- Erginlik çağına ulaşıp olgunlaşınca, ona bir 'hüküm ve hikmet'
ve ilim verdik. Biz iyilikte bulunanları işte böyle ödüllendiririz.
15- (Musa) Halkının haberi olmadığı bir zamanda şehre girdi, orda
kavga etmekte olan iki adam buldu; bu kendi taraftarlarından, şu da
düşmanlarından. Derken taraftarlarından olan, düşmanlarından olana karşı ondan
yardım istedi. Bunun üzerine ona bir yumruk attı ve işini bitiriverdi. (Sonra
da:) 'Bu şeytanın işindendir; o, gerçekten açıkca saptırıcı bir düşmandır'
dedi.
16- Dedi ki: 'Rabbim, gerçekten, kendi nefsime zulmettim, artık
beni bağışla.' Böylece (Allah) onu bağışladı. Şüphesiz. O, bağışlayandır,
esirgeyendir.
17- Dedi ki: 'Rabbim, bana verdiğin nimetler adına, artık suçlu
günahkarlara destekçi olmayacağım.'
18- Böylece şehirde korku içinde (çevreyi) gözetleyerek sabahladı.
Derken, bir de baktı ki, dün kendisinden yardım isteyen (kişi, bugün de)
kendisine yardım için bağırıyor. Musa, ona dedi ki: 'Sen açıkca bir azgınsın.'
19- Sonunda ikisinin de düşmanı olan (adam)ı yakalamak isterken
(adam ona) dedi ki: 'Ey Musa dün birini öldürdüğün gibi, bugün de beni mi
öldürmek istiyorsun? Sen yeryüzünde yalnızca bir zorba olmak istiyorsun, ıslah
edicilerden olmak istemiyorsun.'
20- Şehrin öbür yakasından bir adam koşarak gelip dedi ki: 'Ey
Musa, önde gelenler, seni öldürmek konusunda aralarında görüşmektedirler, artık
çık git; gerçekten ben sana öğüt verenlerdenim.'
21- Böylece oradan korku içinde (çevreyi) gözetleyerek çıkıp gitti:
'Rabbim, zalimler topluluğundan beni kurtar' dedi.
22- Medyen'e doğru yöneldiğinde de: 'Umarım Rabbim, beni doğru bir
yola yöneltip iletir' dedi.
23- Medyen suyuna vardığı zaman, su almakta olan bir insan
topluluğu buldu. Onların gerisinde de (hayvanları su başına götürmekten çekinen)
iki kadın buldu. Dedi ki: 'Bu durumunuz ne?' 'Çobanlar sürülerini sulamadıkça,
biz sürülerimizi sulayamayız; babamız, yaşı ilerlemiş bir ihtiyardır.' dediler.
24- Hemencecik sürülerini suladı, sonra yine gölgeye çekilerek dedi
ki: 'Rabbim, doğrusu bana indirdiğin her hayra muhtacım.'
25- Çok geçmeden, o iki (kadın)dan biri, (utana utana) yürüyerek
ona geldi. 'Babam, bizim için sürüleri sulamana karşılık sana mükafaat vermek
üzere seni davet etmektedir.' dedi. Bunun üzerine ona gelip de olup bitenleri
anlatınca o: 'Korkma' dedi. 'Zalimler topluluğundan kurtulmuş oldun.'
26- O (kadın)lardan biri dedi ki: 'Ey babacığım, onu ücretli olarak
tut; çünkü ücretle tuttuklarının en hayırlısı gerçekten o kuvvetli, güvenilir
(biri)dir.'
27- (Babaları) Dedi ki: 'Doğrusu ben, sekiz yıl bana hizmet etmene
karşılık olmak üzere, şu iki kızımdan birini sana nikahlamak istiyorum; şayet
on (yıl)a tamamlayacak olursan, artık o da senden. Ben sana zorluk çıkarmak
istemem; beni de inşaallah salih olanlardan bulacaksın.'
28- (Musa) Dedi ki: 'Bu, benimle senin aranda olan (bir
antlaşma)dır. Bu durumda iki süreden hangisini yerine getirirsem, artık bana
karşı bir haksızlık söz konusu olamaz. Allah söylediklerimize vekildir.'
29- Böylelikle Musa, süreyi tamamlayıp ailesiyle birlikte yola
koyulunca, Tur tarafında bir ateş gördü. Ailesine: 'Durun, gerçekten bir ateş
gördüm; umarım ondan ya bir haber ya da ısınmanız için bir kor parçası
getiririm.' dedi.
30- Derken oraya geldiğinde, o kutlu yerdeki vadinin sağ yanında olan
bir ağaçtan: 'Ey Musa, Alemlerin Rabbi olan Allah benim;' diye seslenildi.
31- 'Asanı bırak.' (Attıktan hemen sonra) onun şimdi bir yılan gibi
hareket ettiğini görünce, arkasına dönüp bakmaksızın kaçmaya başladı. 'Ey Musa,
dön ve korkma. Şüphesiz güvendesin.'
32- 'Elini koynuna sok, kusursuz olarak bembeyaz çıksın. Ve (her
türlü) dehşetten yana kanatlarını kendine doğru çek. İşte bunlar, senin
Rabbinden Firavun ve önde gelen adamlarına iki kesin-kanıt (mucize)dır. Gerçekten onlar, fasık bir topluluktur.'
33- Dedi ki: 'Rabbim, gerçekten onlardan bir kişi öldürdüm, beni
öldürmelerinden korkuyorum.'
34- 'Ve kardeşim Harun; dil bakımından o benden daha düzgün
konuşmaktadır, onu da benimle birlikte bir yardımcı olarak gönder, beni
doğrulasın. Çünkü onların beni yalanlamalarından korkuyorum.'
35- (Allah) Dedi ki: 'Pazunu kardeşinle pekiştirip güçlendireceğiz;
sizin ikinize de öyle bir 'güç ve yetki' vereceğiz ki, ayetlerimiz sayesinde
size erişemeyecekler. Siz ve size uyanlar galip olanlarsınız.'
36- Musa, onlara apaçık ayetlerimizle geldiği zaman: 'Bu, düzüp
uydurulmuş bir büyüden başkası değildir. Biz geçmiş atalarımızdan bunu
işitmemiştik' dediler.
37- Musa dedi ki: 'Rabbim, kimin kendisinden bir hidayetle
geldiğini ve bu (dünya) yurdun(un) sonucunun kime ait olacağını daha iyi bilir.
Gerçekten zulmedenler, felah bulmazlar.'
38- Firavun dedi ki: 'Ey önde gelenler, sizin için benden başka
ilah olduğunu bilmiyorum. Ey Haman, çamurun üstünde bir ateş yak da, bana
yüksekçe bir kule inşa et, belki Musa'nın ilahına çıkarım çünkü gerçekten ben
onu yalancılardan (biri) sanıyorum.'
39- O ve askerleri, yeryüzünde haksız yere büyüklendiler ve
gerçekten bize döndürülmeyeceklerini sandılar.
40- Bunun üzerine, onu ve askerlerini tutup suya attık. Böylelikle
zulmedenlerin nasıl bir sona uğradıklarına bir bak.
41- Biz, onları ateşe çağıran önderler kıldık; kıyamet günü yardım
görmezler.
42- Bu dünya hayatında arkalarına lanet düşürdük; kıyamet gününde
de, ’kendilerinden nefret edilen ve çirkinleştirilmiş’ olanlardır.
43- Andolsun, ilk nesilleri yıkıma uğrattıktan sonra, Musa'ya,
insanlar için (gözleri hikmetle açıp aydınlatacak) basiretler, hidayet ve
rahmet olmak üzere Kitap verdik. Umulur ki öğüt alıp-düşünürler diye.
68-İsrâ
101- Andolsun, biz Musa'ya apaçık dokuz ayet (mucize) vermiştik;
işte İsrailoğullarına sor; onlara geldiği zaman Firavun ona: 'Gerçekten ben
seni büyülenmiş sanıyorum' demişti.
102- O da: 'Andolsun, bunları görülecek belgeler olarak göklerin ve
yerin Rabbinden başkasının indirmediğini sen de bilmişsin; gerçekten ben de
seni yıkılmış-harab olmuş sanıyorum'
demişti.
103- Böylelikle, onları o yerden sürüp-sarsıntıya uğratmayı istedi, biz de onu ve beraberindekileri hep- birlikte boğuverdik.
69-Yûnus
75- Sonra bunların ardından Firavun'a ve onun önde gelen çevresine
Musa'yı ve Harun'u ayetlerimizle gönderdik. Fakat onlar büyüklendiler. Onlar
suçlu-günahkar bir kavimdi.
76- Onlara katımızdan hak geldiği zaman, dediler ki: 'Bu, kuşkusuz
apaçık bir büyüdür.'
77- Musa: 'Size hak geldiğinde (böyle) mi söylersiniz? Bu bir büyü
müdür? Oysa büyücüler, kurtuluşa ermezler' dedi.
78- Onlar: 'Siz ikiniz, bizi atalarımızı üzerinde bulduğumuz
(yol)dan çevirmek ve yeryüzünde büyüklük sizin olsun diye mi bize geldiniz? Biz,
sizin ikinize inanacak değiliz' dediler.
79- Firavun: 'Bana bütün bilgin büyücüleri getirin' dedi.
80- Büyücüler geldiğinde Musa: 'Atacağınız şeyleri atın” dedi.
81- Onlar atınca, Musa dedi ki: 'Sizlerin (ortaya) getirdiğiniz
büyüdür. Doğrusu Allah onu geçersiz kılacaktır. Şüphesiz Allah, bozgunculuk
çıkaranların işini düzeltmez.'
82- Allah, suçlu-günahkarlar
istemese de, hakkı (hak olarak) kendi kelimeleriyle gerçekleştirecektir.
83- Sonunda Musa'ya kendi kavminin bir zürriyetinden (gençlerinden)
başka -Firavun ve önde gelen
çevresinin kendilerini belalara çarptırmaları korkusuyla- iman eden olmadı. Çünkü Firavun, gerçekten yeryüzünde büyüklenen
bir zorba ve gerçekten ölçüyü taşıranlardandı.
84- Musa dedi ki: 'Ey kavmim, eğer siz Allah'a iman edip müslüman
olmuşsanız artık yalnızca O'na tevekkül edin.'
85- Dediler ki: 'Biz Allah'a tevekkül ettik; Rabbimiz, bizi
zulmeden bir kavim için bir fitne (konusu) kılma.'
86- 'Ve bizi, kâfirler topluluğundan rahmetinle kurtar.'
87- Musa ve kardeşine (şöyle) vahyettik: 'Mısır'da kavminiz için
evler hazırlayın, evlerinizi namaz kılınan (ve kıbleye dönük) yerler yapın ve
namazı dosdoğru kılın. Mü'minleri de müjdele.'
88- Musa dedi ki: 'Rabbimiz, şüphesiz Sen, Firavun'a ve önde gelen
çevresine dünya hayatında bir çekicilik (güç, ihtişam) ve mallar verdin.
Rabbimiz, Senin yolundan saptırmaları için (mi?) Rabbimiz, mallarını yerin
dibine geçir ve onların kalblerinin üzerini şiddetle bağla; onlar acı azabı
görecekleri zamana kadar iman etmeyecekler.'
89- (Allah) Dedi ki: 'İkinizin duası kabul olundu. Öyleyse dosdoğru
yolda devam edin ve bilgisizlerin yoluna uymayın.'
90- Biz, İsrailoğullarını denizden geçirdik; Firavun ve askerleri
azgınlıkla ve düşmanlıkla peşlerine düştü. Sular onu boğacak düzeye erişince
(Firavun): 'İsrailoğullarının kendisine inandığı (ilahtan) başka ilah
olmadığına inandım ve ben de müslümanlardanım' dedi.
91- Şimdi, öyle mi? Oysa sen önceleri isyan etmiştin ve bozgunculuk
çıkaranlardandın.
92- Bugün ise, senden sonrakilere bir ayet (tarihi bir belge,
ibret) olman için seni yalnızca bedeninle kurtaracağız (herkese cesedini
göstereceğiz). Gerçekten insanlardan çoğu, bizim ayetlerimizden habersizdirler.
70-Hûd
96- Andolsun, Musa'yı ayetlerimizle ve apaçık olan bir delille
gönderdik.
97- Firavun'a ve onun önde gelen çevresine. Onlar Firavun'un emrine
uymuşlardı. Oysa Firavun'un emri doğruya-götürücü
(irşad edici) değildi.
98- O, kıyamet günü kavminin önderliğine geçer, böylece onları
ateşe götürmüş olur. Sonunda vardıkları yer, ne kötü bir yerdir..
99- Onlar, burda da, kıyamet gününde de
lanete tabi tutuldular. (Bu) Verilen bağış, ne kötü bir bağıştır.
78-Mü’min
23- Andolsun, biz Musa'yı ayetlerimizle ve apaçık bir delille
gönderdik;
24- Firavun'a, Haman'a ve Karun'a. Ama onlar: (Bu,) Yalan söyleyen
bir büyücüdür' dediler.
25- Böylece, o, katımızdan kendilerine bir hak ile geldiği zaman,
dediler ki: 'Onunla birlikte iman edenlerin erkek çocuklarını öldürün;
kadınlarını ise sağ bırakın.' Ancak kafirlerin hileli-düzeni boşa çıkmakta olandan başkası değildir.
26- Firavun dedi ki: 'Bırakın beni, Musa'yı öldüreyim de o (gitsin)
Rabbine yalvarıp-yakarsın. Çünkü
sizin dininizi değiştirmesinden ya da yeryüzünde fesat çıkarmasından
korkuyorum.'
27- Musa dedi ki: 'Gerçekten ben, hesap gününe iman etmeyen her
mütekebbirden, benim de Rabbim, sizin de Rabbinize sığınırım.'
79-Enbiyâ
48- Andolsun, biz Musa'ya ve Harun'a, takva sahipleri için bir
aydınlık ve bir öğüt (zikir) olarak, hak ile batılı birbirinden ayıran
(furkan)ı verdik.
80-Mü’minûn
45- Sonra Musa ve kardeşi Harun'u ayetlerimizle ve apaçık bir
delille gönderdik.
46- Firavun'a ve ileri gelen çevresine; fakat onlar büyüklendiler.
Onlar, 'büyüklenen-zorba' bir
topluluktu.
47- Dediler ki: 'Bizim benzerimiz olan iki beşere mi inanacak
mışız? Kaldı ki, onların kavimleri bize kullukta (kölelikte) bulunmaktadırlar.'
48- Böylece onları yalanladılar ve yıkıma uğrayanlardan oldular.
49- Andolsun, biz Musa’ya kitabı verdik, belki hidayete ererler
diye.
81-Fussilet
45- Andolsun, Musa'ya kitabı verdik, fakat onda anlaşmazlığa
düşüldü. Eğer Rabbinden (daha önce) bir söz geçmiş (verilmiş) olmasaydı,
mutlaka aralarında hüküm verilmiş (iş bitirilmiş)ti. Gerçekten onlar, bundan
yana kuşku verici bir tereddüt içindedirler.
83-Zuhrûf
46- Andolsun, Biz Musa'yı, Firavun'a ve onun 'önde gelen çevresine'
ayetlerimizle gönderdik. O da, dedi ki: 'Gerçekten ben, alemlerin Rabbinin
elçisiyim.'
47- Fakat onlara ayetlerimizle geldiği zaman, bir de ne görsün, onlar
bunlara (alay edip) gülüyorlar.
48- Biz onlara biri ötekinden daha büyük olmayan hiç bir ayet
göstermedik. Belki dönerler diye, onları azabla yakalayıverdik.
49- Ve onlar dediler ki: 'Ey büyücü, sende olan ahdi (sana verdiği
sözü) adına bizim için Rabbine dua et; gerçekten biz hidayete gelmiş olacağız.'
50- Fakat onlardan azabı çekip-giderince,
bir de görürsün ki onlar andlarını bozuyorlar.
51- Firavun, kendi kavmi içinde bağırdı; dedi ki: 'Ey kavmim,
Mısır'ın mülkü ve şu altımda akmakta olan nehirler benim değil mi? Yine de
görmeyecek misiniz?'
52- 'Yoksa ben, şundan daha hayırlı değil miyim ki o, aşağı
(sınıftan) bir zavallı ve neredeyse (sözü) açıklamadan yoksun olan (biri)dir.'
53- 'Bu durumda (eğer doğruysa), üzerine altından bilezikler
atılmalı ya da yakınında yer almış vaziyette onunla birlikte melekler gelmeli
değil miydi?'
54- Böylelikle kendi kavmini küçümsedi, onlar da ona boyun eğdiler.
Gerçekten onlar, fasık olan bir kavimdi.
55- Sonunda bizi öfkelendirince, biz de onlardan intikam aldık,
böylece onları toplu olarak suda boğduk.
56- Bu suretle onları, sonradan gelecekler için bir selef ve bir
örnek kıldık.
84-Duhân
17- Andolsun, biz kendilerinden önce, Firavun'un kavmini de
denedik. Onlara kerim bir elçi gelmişti;
18- 'Allah'ın kullarını bana teslim edin; gerçekten ben, sizin için
güvenilir bir elçiyim' (demişti).
19- 'Allah'a karşı büyüklenmeyin; şüphesiz size apaçık, bir delil
getiriyorum.'
20- 'Doğrusu beni taşa tutmanızdan benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz
olan (Allah)a sığındım.'
21- 'Eğer bana inanmıyorsanız, bu durumda benden kopup-ayrılın.'
22- Sonunda Rabbine: 'Gerçekten bunlar, suçlu-günahkar bir kavimdirler' diye dua etti.
23- (Allah da:) 'Öyleyse, kullarımı geceleyin yürüyüşe geçir, muhakkak
takip edileceksiniz.' (diye duasını kabul edip cevap verdi).
24- 'Denizi durgun ve açık bırak. Çünkü suda boğulacak bir
ordudur.'
25- Onlar nice bahçeler ve pınarlar terketmişlerdi;
26- (Nice) Ekinler, güzel konaklar,
27- Ve içlerinde 'sevinç ve mutluluk içinde' yaşadıkları nimetler,
28- İşte böyle; Biz bunları başka bir kavime miras olarak verdik.
29- Onlar için ne gök, ne yer ağladı ve onlar (ın azabı)
ertelenmedi.
87-Zâriyât
38- Musa (olayın)da da (düşündürücü ayetler vardır). Hani Biz onu
açık bir delille Firavun'a göndermiştik;
39- Fakat o, 'bütün kişisel ve askeri gücüyle' yüz çevirdi ve:
'(Bu,) Ya bir büyücü veya bir delidir' dedi.
40- Bunun üzerine, Biz onu ve
ordularını yakalayıp denize attık; (ki o,) 'kınanacak işler yapıyordu.'
94-Bakara
51- Hani Musa ile kırk gece için sözleşmiştik. Ama sonra siz, onun
arkasından buzağıyı (tanrı) edinmiş ve (böylece) zalimler olmuştunuz.
52- Bundan sonra, (artık) şükredersiniz diye sizi bağışladık.
53- Ve hidayete erersiniz diye Musa'ya Kitab’ı ve Furkan’ı verdik.
54- Hani Musa, kavmine: 'Ey kavmim, gerçekten siz, buzağıyı (tanrı)
edinmekle kendinize zulmettiniz. Hemen, kusursuzca yaratan (gerçek ilah)ınıza
tevbe edip nefislerinizi öldürün: bu, yaratıcınız katında sizin için daha
hayırlıdır' demişti. Bunun üzerine (Allah) tevbelerinizi kabul etti. Şüphesiz O
tevbeleri kabul edendir, esirgeyendir.
55- Ve demiştiniz ki: 'Ey Musa, biz Allah'ı apaçık görünceye kadar
sana inanmayız.' Bunun üzerine yıldırım sizi (kendinizden) almıştı. Ve siz
bakıp duruyordunuz.
56- Sonra şükredersiniz diye, sizi ölümünüzden sonra dirilttik.
57- Bulutları üzerinize gölge kıldık ve size kudret helvası ve
bıldırcın indirdik. Size rızık olarak verdiklerimizin temizinden yiyin (dedik).
Onlar bize zulmetmediler, ancak kendi nefislerine zulmettiler.
58- Ve hatırlayın, demiştik ki: 'Şu şehre girin, orada istediğiniz
yerde bol bol yiyin, yalnızca secde ederek kapısından girerken 'dileğimiz
bağışlanmadır' deyin; (biz de) hatalarınızı bağışlayalım; iyilik yapanların
(ecirlerini) arttıracağız.'
59- Ama zulmedenler, kendilerine söylenen sözü bir başkasıyla
değiştirdiler. Biz de o zalimlerin yaptıkları bozgunculuğa karşılık, üzerlerine
gökten iğrenç bir azab indirdik.
60- (Yine) Hatırlayın; Musa kavmi için su aramıştı, o zaman biz
ona: 'Asanı taşa vur' demiştik de ondan oniki pınar fışkırmıştı, böylece her
bir topluluk içeceği yeri bilmişti. Allah'ın verdiği rızıktan yiyin, için ve
yeryüzünde bozgunculuk (fesad) yaparak karışıklık çıkarmayın.
61- Siz (ise şöyle) demiştiniz: 'Ey Musa, biz bir çeşit yemeğe
katlanmayacağız, Rabbine yalvar da, bize yerin bitirdiklerinden bakla, acur,
sarmısak, mercimek ve soğan çıkarsın.' (O zaman Musa:) 'Hayırlı olanı, şu
değersiz şeyle mi değiştirmek istiyorsunuz? (Öyleyse) Mısır'a inin, çünkü
(orada) kendiniz için istediğiniz vardır' demişti. Onların üzerine horluk ve
yoksulluk (damgası) vuruldu ve Allah'tan bir gazaba uğradılar. Bu, kuşkusuz,
Allah'ın ayetlerini tanımazlıkları ve peygamberleri haksız yere öldürmelerindendi.
(Yine) bu, isyan etmelerinden ve sınırı çiğnemelerindendi.
67- Hani Musa kavmine: 'Allah, muhakkak sizin bir sığır kesmenizi
emrediyor' demişti. 'Bizi alaya mı alıyorsun?' dediler. (Musa) 'Cahillerden
olmaktan Allah'a sığınırım' dedi.
68- 'Rabbine adımıza yalvar da, bize niteliklerini açıklasın'
dediler. (Musa, Rabbine yalvardıktan sonra) 'Şüphesiz Allah diyor ki: O ne pek
geçkin, ne de pek genç, ikisi arası dinç(likte bir sığır olmalı)dır. Artık
emrolunduğunuz şeyi yerine getirin' dedi.
69- (Bu sefer) dediler ki: 'Rabbine adımıza yalvar da, bize rengini
bildirsin.' O: '(Rabbim) diyor ki: O, bakanların içini ferahlatan sarı bir
inektir' dedi.
70- (Onlar yine:) 'Rabbine adımıza yalvar da, bize onun
niteliklerini açıklasın. Çünkü bize göre sığırlar birbirine benzer. İnşaallah
(Allah dilerse) biz doğruyu buluruz' dediler.
71- (Bunun üzerine Musa, “Rabbim) diyor ki: O, yeri sürmek ve ekini
sulamak için boyunduruğa alınmayan, salma ve alacası olmayan bir inektir' dedi.
(O zaman): 'Şimdi gerçeği bildirdin” dediler. Böylece ineği kestiler; ama
neredeyse (bunu) yapmayacaklardı.
99-Saff
5- Hani Musa, kavmine demişti ki: 'Ey
kavmim, gerçekten benim sizin için Allah'tan gönderilmiş bir elçi olduğumu
bildiğiniz halde, niçin bana eziyet ediyorsunuz?' İşte onlar eğrilip-sapınca Allah da onların kalplerini
eğriltip saptırmış oldu. Allah, fasık bir kavmi hidayete erdirmez.
105-Ahzâb
69- Ey iman edenler, Musa'ya eziyet edenler gibi olmayın; ki
sonunda Allah onu, demekte olduklarından temize çıkardı. O, Allah katında
vecihti.
106-Nîsâ
153- Kitap Ehli, senden kendilerine gökten bir kitap indirmeni
istiyor. Musa'dan bundan daha büyüğünü istemişlerdi. Demişlerdi ki: 'Bize
Allah'ı açıkça göster.' Böylece zulümlerinden dolayı onlara yıldırım çarpmıştı.
Ardından kendilerine apaçık belgeler geldikten sonra, buzağıyı (ilah)
edinmişlerdi. Yine bundan dolayı onları affettik ve Musa'ya apaçık olan
ispatlayıcı bir delil verdik.
154- Kesin söz vermeleri dolayısıyla Tur'u üstlerine yükselttik ve
onlara: 'Bu kapıdan secde ederek girin' dedik ve onlara: 'Cumartesi (günü)
haddi aşmayın' da dedik. Ve onlardan kesin bir söz aldık.
108-Mâide
20- Hani, Musa kavmine (şöyle) demişti: 'Ey kavmim, Allah'ın
üzerinizdeki nimetini anın; içinizden peygamberler çıkardı, sizi yöneticiler
kıldı ve alemlerden hiç kimseye vermediğini size verdi.'
21- 'Ey kavmim, Allah'ın sizin için yazdığı (girmenizi emrettiği)
kutsal yere girin ve gerisin geri arkanıza dönmeyin; yoksa kayba uğrayanlar
olarak çevrilirsiniz.'
22- Dediler ki: 'Ey Musa, orda zorba bir kavim vardır, onlar
çıkmadıkları sürece biz oraya kesinlikle girmeyiz. Şayet oradan çıkarlarsa, biz
de elbette gireriz.
23- Korkanlar arasında olup da Allah'ın kendilerine nimet verdiği
iki kişi: 'Onların üzerine kapıdan girin. Girerseniz, şüphesiz sizler
galibsiniz. Eğer mü'minlerdenseniz, yalnızca Allah'a tevekkül edin.' dedi.
24- Dediler ki: 'Ey Musa biz, onlar durduğu sürece hiç bir zaman
oraya girmeyeceğiz. Sen ve Rabbin git, ikiniz savaşın. Biz burda duracağız.'
25- (Musa:) 'Rabbim, gerçekten kendimden ve kardeşimden başkasına
malik olamıyorum. Öyleyse bizimle fasıklar topluluğunun arasını Sen ayır.'
dedi.
26- (Allah) Dedi: 'Artık orası kendilerine kırk yıl haram
kılınmıştır. Onlar yeryüzünde 'şaşkınca dönüp duracaklar.' Sen de o fasıklar
topluluğuna üzülme.'
15-Hz. Hârûn
66-Sâffât
114- Andolsun, biz Musa’ya ve Harun’a lütufta bulunduk.
115- Onları ve kavimlerini o büyük üzüntüden kurtardık.
116- Onlara yardım ettik, böylece üstün gelenler oldular.
117- Ve ikisine anlatımı-açık
kitabı verdik.
118- Onları dosdoğru yola yöneltip-ilettik.
119- Sonra gelenler arasında da ikisine (hayırlı ve şerefli bir
isim) bıraktık.
120- Musa’ya ve Harun’a selam olsun.
121- Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
122- Şüphesiz ikisi, bizim mü’min olan kullarımızdandılar.
79-Enbiyâ
48- Andolsun, biz Musa'ya ve Harun'a, takva sahipleri için bir
aydınlık ve bir öğüt (zikir) olarak, hak ile batılı birbirinden ayıran
(furkan)ı verdik.
16-Hz. Zülkifl
55-Sâd
48- İsmail'i, Elyesa'ı ve Zülkifl'i de hatırla. Hepsi de hayırlı
olanlardandır.
79-Enbiyâ
85- İsmail, İdris ve Zü'l-Kifl,
hepsi sabredenlerdendi.
86- Onları rahmetimize soktuk, şüphesiz onlar salih kimselerdi.
17-Hz. Davûd
55-Sâd
21- Sana o davacıların haberi geldi mi? Hani mihraba (Davud'un
bulunduğu yere girmek için) yüksek duvardan tırmanmışlardı.
22- Davud(un yanın)a girdiklerinde, onlardan ürkmüştü; dediler ki:
'Korkma, iki davacıyız, birimiz diğerimize haksızlıkta bulundu. Şimdi sen
aramızda hak ile hükmet, kararında haktan ayrılma ve bize tam doğruyu göster.'
23- 'Bu benim kardeşimdir, doksan dokuz koyunu vardır, benimse bir
tek koyunum var. Buna rağmen 'Onu da benim payıma (koyunlarıma) kat' dedi ve
bana, konuşmada üstün geldi.'
24- (Davud) Dedi ki: 'Andolsun senin koyununu, kendi koyunlarına
(katmak) istemekle sana zulmetmiştir. Doğrusu, (emek ve mali güçlerini)
birleştirip katan (ortak)lardan çoğu, birbirlerine karşı tecavüz ederler; ancak
iman edip salih amellerde bulunanlar başka. Onlar da ne kadar azdır.' Davud,
gerçekten bizim onu imtihan ettiğimizi sandı, böylece Rabbinden bağışlanma
diledi ve rüku ederek yere kapandı ve (bize gönülden) yönelip-döndü.
25- Böylece onu bağışladık. Şüphesiz onun Bizim katımızda gerçekten
bir yakınlığı ve varılacak güzel bir yeri vardır.
26- 'Ey Davud, gerçek şu ki, Biz seni yeryüzünde halife (yönetici)
kıldık. Öyleyse insanlar arasında hak ile hükmet, istek ve tutkulara (hevaya)
uyma; sonra seni Allah'ın yolundan saptırır. Şüphesiz Allah’ın yolundan
sapanlara, hesap gününü unutmalarından dolayı şiddetli bir azab vardır.'
76-Sebe’
10- Andolsun, biz Davud'a tarafımızdan bir fazl (üstünlük) verdik.
'Ey dağlar, onunla birlikte (Beni tesbih edip) yankıyla ses verin' (dedik) ve
kuşlara da (aynısını emrettik). Ve ona demiri yumuşattık.
11- 'Geniş zırhlar yap, (onları) düzenli bir biçime sok ve hepiniz
salih ameller yapın. Gerçekten ben, yaptıklarınızı görenim' (diye vahyettik).
79-Enbiyâ
78- Davud ve Süleyman da; hani kavmin hayvanlarının içine girip
yayıldığı ekin-tarlaları konusunda
hüküm yürütüyorlardı. Biz onların hükmüne şahid idik.
79- Biz bunu (hükmü) Süleyman’a kavrattık, her birine hüküm ve ilim
verdik. Davud ile birlikte tesbih etsinler diye, dağlara ve kuşlara boyun
eğdirdik. (Bunları) Yapanlar biz idik.
80- Ve sizin için ona, zorlu-savaşınızda
sizi korusun diye, '(madeni) giyim-sanatını'
öğrettik. Buna rağmen siz şükredenler misiniz?
94-Bakara
251- ..Davud Calut'u öldürdü. Allah da ona mülk ve hikmet verdi;
ona dilediğinden öğretti..
108-Mâide
78- İsrailoğullarından inkâr edenlere, Davud ve Meryem oğlu İsa
diliyle lanet edilmiştir. Bu, isyan etmeleri ve haddi aşmaları nedeniyledir.
18-Hz. Süleyman
53-Neml
16- Süleyman, Davud'a mirasçı oldu ve dedi ki: 'Ey insanlar, bize
kuşların konuşma-dili öğretildi ve
bize her şeyden (bol bir nimet) verildi. Gerçekten bu, açık bir üstünlüktür.'
17- Süleyman'a cinlerden, insanlardan ve kuşlardan orduları
toplandı ve bunlar bölükler halinde dağıtıldı.
18- Nihayet karınca vadisine geldiklerinde, bir dişi karınca dedi
ki: 'Ey karınca topluluğu, kendi yuvalarınıza girin, Süleyman ve orduları,
farkında olmaksızın sizi kırıp-geçmesin.'
19- (Süleyman) Bu sözü üzerine tebessüm edip güldü ve dedi ki:
'Rabbim, bana, anne ve babama verdiğin nimete şükretmemi ve hoşnut olacağın
salih bir amelde bulunmamı ilham et ve beni rahmetinle salih kulların arasına
kat.'
20- Kuşları denetledikten sonra dedi ki: 'Hüdhüd'ü neden
göremiyorum, yoksa kaybolanlardan mı oldu?'
21- 'Onu gerçekten şiddetli bir azabla azablandıracağım ya da onu
boğazlayacağım veya o, bana apaçık olan bir delil getirmelidir.'
22- Derken uzun zaman geçmeden geldi ve dedi ki: 'Senin
kuşatamadığın (öğrenemediğin) şeyi, ben kuşattım ve sana Saba'dan kesin bir haber
getirdim.'
23- 'Gerçekten ben, onlara hükmetmekte olan bir kadın buldum ki,
ona her şeyden (bolca) verilmiştir ve büyük bir tahtı var.'
24- 'Onu ve kavmini, Allah'ı bırakıp da güneşe secde etmektelerken
buldum, şeytan onlara yaptıklarını süslemiştir, böylece onları (doğru) yoldan
alıkoymuştur; bundan dolayı onlar hidayet bulmuyorlar.'
27- (Süleyman:) 'Bakacağız, doğru mu söyledin, yoksa yalancılardan
mı oldun?' dedi.
28- 'Bu mektubumla git, onu kendilerine bırak sonra onlardan
(biraz) uzaklaş, böylelikle bir bakıver, neye başvuracaklar?'
29- (Hüdhüd'ün mektubu götürüp bırakmasından sonra Saba melikesi
Belkıs:) Dedi ki: 'Ey önde gelenler gerçekten bana oldukça önemli bir mektup
bırakıldı.'
30- 'Gerçek şu ki, bu, Süleyman'dandır ve 'Şüphesiz Rahman ve Rahim
Olan Allah'ın Adıyla' (başlamakta)dır.'
31- (İçinde de:) 'Bana karşı büyüklük göstermeyin ve bana müslüman
olarak gelin' diye (yazılmaktadır).
32- Dedi ki: 'Ey önde gelenler, bu işimde bana görüş belirtin, siz
(her şeye) şahidlik etmedikçe ben hiç bir işte kesin (karar veren biri)
değilim.'
33- Dediler ki: 'Biz kuvvet sahibiyiz ve zorlu savaşçılarız. İş
konusunda karar senindir, artık sen bak, neyi emredersen (biz uygularız).
34- Dedi ki: 'Gerçekten hükümdarlar (krallar) bir ülkeye girdikleri
zaman, orasını bozguna uğratırlar ve halkından onur sahibi olanları hor ve
aşağılık kılarlar; işte onlar, öyle yaparlar.'
35- 'Onlara bir hediye göndereyim de, bir bakayım elçiler neyle
dönerler.'
36- (Elçi hediyelerle) Süleyman'a geldiği zaman: 'Sizler bana mal
ile yardımda mı bulunacaksınız? Allah'ın bana verdiği, size verdiğinden daha
hayırlıdır; hayır, siz, hediyenizle sevinip öğünebilirsiniz' dedi.
37- 'Onlara dön, biz onlara öyle ordularla geliriz ki, karşı
koymaları mümkün değil ve biz onları ordan horlanmış-aşağılanmış ve küçük düşürülmüşler olarak sürüp çıkarırız.'
38- (Elçinin gitmesinden sonra Süleyman:) 'Ey önde gelenler, onlar
bana teslim olmuş (müslüman)lar olarak gelmeden önce, sizden kim onun tahtını
bana getirebilir?' dedi.
39- Cinlerden İfrit: 'Sen daha makamından kalkmadan, onu sana
getirebilirim, ben gerçekten buna karşı kesin olarak güvenilir bir güce
sahibim.' dedi.
40- Yanında kitaptan ilmi olan biri dedi ki: 'Ben, (gözünü açıp
kapamadan) onu sana getirebilirim.' Derken (Süleyman) onu kendi yanında durur
vaziyette görünce dedi ki: 'Bu Rabbimin fazlındandır, O'na şükredecek miyim,
yoksa nankörlük edecek miyim diye beni denemekte olduğu için (bu olağanüstü
olay gerçekleşti). Kim şükrederse, artık o kendisi için şükretmiştir, kim
nankörlük ederse, gerçekten benim Rabbim Gani (hiç bir şeye ve kimseye ihtiyacı
olmayan)dır, Kerim olandır.
41- Dedi ki: 'Onun tahtını değişikliğe uğratın, bir bakalım doğru
olanı bulabilecek mi, yoksa bulmayanlardan mı olacak?
42- Böylece (Belkıs) geldiği zaman ona: 'Senin tahtın böyle mi?'
denildi. Dedi ki: 'Tıpkı kendisi. Bize ondan önce ilim verilmişti ve biz
müslüman olmuştuk.'
43- Allah'tan başka tapmakta olduğu şeyler onu (müslüman olmaktan)
alıkoymuştu. Gerçekte o, inkâr eden bir kavimdendi.
44- Ona: 'Köşke gir' denildi. Onu görünce derin bir su sandı ve
(eteğini çekerek) ayaklarını açtı. (Süleyman:) Dedi ki: 'Gerçekte bu, saydam
camdan olma düzeltilmiş bir köşk-zemindir.'
Dedi ki: 'Rabbim, gerçekten ben kendime zulmettim; (artık) ben Süleyman'la
birlikte alemlerin Rabbi olan Allah'a teslim oldum.'
55-Sâd
30- Biz Davud'a Süleyman'ı armağan ettik. O, ne güzel kuldu. Çünkü
o, (daima Allah'a) yönelip-dönen
biriydi.
31- Hani ona akşama yakın, bir ayağını tırnağı üstüne diken, öbür
üç ayağıyla toprağı kazıyan, yağız atlar sunulmuştu.
32- O da demişti ki: 'Gerçekten ben, mal (veya at) sevgisini
Rabbimi zikretmekten dolayı tercih ettim.' Sonunda bu atlar (koştular ve toz)
perdesinin arkasına saklandılar.
33- 'Onları bana geri getirin' (dedi). Sonra bacaklarını ve
boyunlarını okşamaya başladı.
34- Andolsun, biz Süleyman'ı imtihan ettik, tahtının üstünde bir
ceset bıraktık. Sonra (eski durumuna) döndü.
35- 'Rabbim, beni bağışla ve benden sonra hiç kimseye nasib olmayan
bir mülkü bana armağan et. Şüphesiz sen, karşılıksız armağan edensin.'
36- Böylece rüzgarı emrine verdik. Onun emriyle dilediği yöne
yumuşakça eserdi.
37- Şeytanları da; her bina ustasını ve dalgıçı.
38- Ve (kötülük yapmamaları için) sağlam kementlerle birbirine
bağlanmış diğerlerini.
39- 'İşte bu, bizim vergimizdir. (Ey Süleyman) Artık sen de hesaba
vurmaksızın, ver ya da tut.'
40- Şüphesiz, onun Bizim katımızda gerçekten bir yakınlığı ve
varılacak güzel bir yeri vardır.
76-Sebe’
12- Süleyman için de, sabah gidişi bir ay, akşam dönüşü bir ay
(mesafe) olan rüzgara (boyun eğdirdik); erimiş bakır madenini ona sel gibi
akıttık. Eli altında Rabbinin izniyle iş gören bir kısım cinler vardı. Onlardan
kim bizim emrimizden çıkıp-sapacak olsa,
ona çılgın ateşin azabından taddırırdık.
13- Ona dilediği şekilde kaleler, heykeller, havuz büyüklüğünde
çanaklar ve yerinden sökülmeyen kazanlar yaparlardı. 'Ey Davud ailesi,
şükrederek çalışın.' Kullarımdan şükredenler azdır.
14- Böylece onun (Süleymanın) ölümüne karar verdiğimiz zaman,
ölümünü, onlara, asasını yemekte olan bir ağaç kurdundan başkası haber vermedi.
Artık o, yere yıkılıp-düşünce,
açıkca ortaya çıktı ki, şayet cinler gaybı bilmiş olsalardı böylesine
aşağılanıcı bir azab içinde kalıp-yaşamazlardı.
79-Enbiyâ
78- Davud ve Süleyman da; hani kavmin hayvanlarının içine girip
yayıldığı ekin-tarlaları konusunda
hüküm yürütüyorlardı. Biz onların hükmüne şahid idik.
79- Biz bunu (hükmü) Süleyman’a kavrattık, her birine hüküm ve ilim
verdik. Davud ile birlikte tesbih etsinler diye, dağlara ve kuşlara boyun
eğdirdik. (Bunları) Yapanlar biz idik.
80- Ve sizin için ona, zorlu-savaşınızda
sizi korusun diye, '(madeni) giyim-sanatını'
öğrettik. Buna rağmen siz şükredenler misiniz?
81- Süleyman için de, fırtına biçiminde esen rüzgara (boyun
eğdirdik) ki, kendi emriyle, içinde bereketler kıldığımız yere akıp giderdi.
Biz her şeyi bilenleriz.
82- Onun için denizde dalgıçlık yapan ve bundan başka iş(ler) de
gören şeytanlardan kimseleri de (emrine verdik). Biz onların koruyucuları idik.
19-Hz. İlyas
66-Sâffât
123- Gerçekten İlyas da, gönderilmiş (peygamber)lerdendi.
124- Hani kendi kavmine demişti ki: “Siz korkup sakınmaz mısınız?”
125- “Siz Ba’le tapıp da yaratıcıların en güzeli (olan Allah’ı) mı
bırakıyorsunuz?”
126- “Allah ki, sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da
Rabbidir.”
127- Fakat onu yalanladılar; bundan dolayı gerçekten onlar, (azab
için getirilip) hazır bulundurulacak olanlardır.
128- Ancak, muhlis olan Allah’ın kulları başka.
129- Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim)
bıraktık.
130- İlyas’a selam olsun.
131- Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
132- Şüphesiz o, bizim mü’min olan kullarımızdandı.
20-Hz. Elyesa
55-Sâd
48- İsmail'i, Elyesa'ı ve Zülkifl'i de hatırla. Hepsi de hayırlı
olanlardandır.
21-Hz. Yûnus
7-Kalem
48-Şimdi sen, Rabbinin hükmüne sabret ve balık sahibi (Yunus) gibi
olma; hani o, içi kahır dolu olarak (Rabbine) çağrıda bulunmuştu.
49-Eğer Rabbinden bir nimet ona ulaşmasaydı, mutlaka yerilmiş ve
çıplak bir durumda (karaya) atılmış olacaktı.
50-Fakat Rabbi onu seçti ve onu salihlerden kıldı.
66-Sâffât
139- Şüphesiz Yunus da gönderilmiş (elçi)lerdendi.
140- Hani o, dolu bir gemiye kaçmıştı.
141- Böylece kur’aya katılmıştı da, kaybedenlerden olmuştu.
142- Derken onu balık yutmuştu, oysa o kınanmıştı.
143- Eğer (Allah’ı çokça) tesbih edenlerden olmasaydı,
144- Onun karnında (insanların) dirilip-kaldırılacakları güne kadar kalakalmıştı.
145- Sonunda o hasta bir durumdayken çıplak bir yere (sahile)
attık.
146- Ve üzerine, sık-geniş
yaprakla (kabağa benzer) türden bir ağaç bitirdik.
147- Onu yüzbin veya (sayısı) daha da artan (bir topluluk)a
(peygamber olarak) gönderdik.
148- Sonunda ona iman ettiler, biz de onları bir süreye kadar
yararlandırdık.
79-Enbiyâ
87- Balık sahibi (Yunus'u da); hani o, kızmış vaziyette gitmişti
ki; bundan dolayı kendisini sıkıntıya düşürmeyeceğimizi sanmıştı. (Balığın
karnındaki) Karanlıklar içinde: 'Senden başka ilah yoktur, sen yücesin,
gerçekten ben zulmedenlerden oldum' diye çağrıda bulunmuştu.
88- Bunun üzerine duasına icabet ettik ve onu üzüntüden kurtardık.
İşte biz, iman edenleri böyle kurtarırız.
22-Hz. Zekeriyya
43-Meryem
1-Kaf, He, Ye, Ayn, Sâd.
2-(Bu,) Rabbinin, kulu Zekeriya'ya rahmetinin zikridir.
3-Hani o, Rabbine gizlice seslendiği zaman;
4-Demişti ki: “Rabbim, şüphesiz benim kemiklerim gevşedi ve baş,
yaşlılık aleviyle tutuştu; ben sana dua etmekle mutsuz olmadım”.
5-“Doğrusu ben, arkamdan gelecek yakınlarım adına korkuya kapıldım,
benim karım bir kısır (kadın)dır. Artık bana kendi katından bir yardımcı
armağan et”.
6-“Bana mirasçı olsun. Yakup oğullarına da mirasçı olsun. Rabbim,
onu (kendisinden) razı olunan(lardan) kıl”.
7-(Allah buyurdu:) “Ey Zekeriya, şüphesiz biz seni, adı Yahya olan
bir çocukla müjdelemekteyiz; biz bundan önce ona hiç bir adaş kılmamışız”.
8-Dedi ki: “Rabbim, karım kısır (bir kadın) iken, benim nasıl oğlum
olabilir? Ben de yaşlılığın son basamağındayım”.
9-(Ona gelen melek:) “İşte böyle” dedi. “Rabbin dedi ki: - Bu benim
için kolaydır, daha önce sen hiç bir şey değil iken, seni yaratmıştım”.
10-Dedi ki: “Rabbim, bana bir alamet (ayet) ver”. Dedi ki: “Senin
alametin, sapasağlam iken, üç tam gece insanlarla konuşmamandır”.
11-Böylelikle (Zekeriya) mescidten kavminin karşısına çıkıp onlara
(şu anlamları) işaret etti: “Sabah akşam tesbih edin”.
79-Enbiyâ
89- Zekeriya da; hani Rabbine çağrıda bulunmuştu: 'Rabbim, beni
yalnız başıma bırakma, sen mirasçıların en hayırlısısın.'
90- Onun duasına icabet ettik, kendisine Yahya'yı armağan ettik,
eşini de doğurmaya elverişli kıldık. Gerçekten onlar hayırlarda yarışırlardı,
umarak ve korkarak bize dua ederlerdi. Bize derin saygı gösterirlerdi.
98-
Âl-i İmrân
38- Orada Zekeriya Rabbine dua etti: 'Rabbim, bana katından
tertemiz bir soy armağan et. Doğrusu Sen, duaları işitensin' dedi.
39- O mihrapta namaz kılarken, melekler ona seslendi: 'Allah, sana
Yahya'yı müjdeler. O, Allah'tan olan bir kelimeyi (İsa'yı) doğrulayan, efendi,
iffetli ve salihlerden bir peygamberdir.'
40- Dedi ki: 'Rabbim, bana gerçekten ihtiyarlık ulaşmışken ve karım
da kısırken nasıl bir oğlum olabilir?' '(Bu) Böyledir' dedi, 'Allah dilediğini
yapar.'
41- (Zekeriya) 'Rabbim, bana bir alamet (ayet) ver.' dedi. 'Sana
alamet, işaretleşme dışında, insanlarla üç gün konuşmamandır. Rabbini çokça
zikret ve akşam sabah O’nu tesbih et.' dedi.
23-Hz. Yahyâ
43-Meryem
7- (Allah buyurdu:) 'Ey Zekeriya, şüphesiz biz seni, adı Yahya olan
bir çocukla müjdelemekteyiz; biz bundan önce ona hiç bir adaş kılmamışız.'
12- (Çocuğun doğup büyümesinden sonra ona dedik ki:) 'Ey Yahya,
Kitabı kuvvetle tut.' Daha çocuk iken ona hikmet verdik.
13- Katımızdan ona bir sevgi duyarlılığı ve temizlik (de verdik).
O, çok takva sahibi biriydi.
14- Ana ve babasına itaatkardı ve isyan eden bir zorba değildi.
15- Ona selam olsun; doğduğu gün, öleceği gün ve diri olarak
yeniden-kaldırılacağı gün de.
73-En-âm
85- Zekeriya'yı, Yahya'yı, İsa'yı ve İlyas'ı da (hidayete
eriştirdik.) Onların hepsi salihlerdendir.
98-Âl-i İmrân
39- O mihrapta namaz kılarken, melekler ona seslendi: 'Allah, sana
Yahya'yı müjdeler. O, Allah'tan olan bir kelimeyi (İsa'yı) doğrulayan, efendi,
iffetli ve salihlerden bir peygamberdir.'
24-Hz. Îsâ
80-Mü’minûn
50- Biz, Meryem'in oğlunu ve annesini bir ayet
kıldık ve ikisini barınmaya elverişli ve akar suyu olan bir tepede
yerleştirdik.
83-Zuhrûf
57- Meryem oğlu (İsa) bir örnek olarak verilince, senin kavmin
hemen ondan (keyifle söz edip) kahkahalarla gülüyorlar.
58- Dediler ki: 'Bizim ilahlarımız mı daha hayırlı, yoksa o mu?'
Onu yalnızca bir tartışma-konusu
olsun diye (örnek) verdiler. Hayır, onlar 'tartışmacı ve düşman' bir kavimdir.
59- O, yalnızca bir kuldur; kendisine nimet verdik ve onu
İsrailoğullarına bir örnek kıldık.
61- Şüphesiz o, kıyamet-saati
için bir ilimdir. Öyleyse ondan (kıyametten) yana hiç bir kuşkuya kapılmayın ve
bana uyun. Dosdoğru yol budur.
63- İsa, açık belgelerle gelince, dedi ki: 'Ben size bir hikmetle
geldim ve hakkında ihtilafa düştüklerinizin bir kısmını size açıklamak için de.
Öyleyse Allah'tan sakının ve bana itaat edin.'
64- 'Şüphesiz Allah, O, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir; şu
halde O'na kulluk edin. Dosdoğru yol budur.'
94-Bakara
253- İşte bu elçiler; bir kısmını bir kısmına
üstün kıldık. Onlardan, Allah'ın kendileriyle konuştuğu ve derecelerle
yükselttiği vardır. Meryem oğlu İsa'ya apaçık belgeler verdik ve O'nu
Ruhu'l-Kudüs'le destekledik. Şayet Allah dileseydi, kendilerine apaçık belgeler
geldikten sonra, onların peşinden gelen (ümmet)ler, birbirlerini öldürmezdi.
Ancak ihtilafa düştüler; onlardan kimi inandı, kimi inkâr etti. Allah dileseydi
birbirlerini öldürmezlerdi. Ama Allah dilediğini yapandır.
98-Âl-i
İmrân
49- “İsrailoğullarına elçi kılacak”. (O, İsrailoğullarına şöyle
diyecek:) 'Gerçek şu, ben size Rabbinizden bir ayetle geldim. Ben size çamurdan
kuş biçiminde bir şey oluşturur, içine üfürürüm, o da hemencecik Allah'ın
izniyle kuş oluverir. Ve Allah'ın izniyle doğuştan kör olanı, alaca hastalığına
tutulanı iyileştirir ve ölüyü diriltirim. Yediklerinizi ve biriktirdiklerinizi
size haber veririm. Şüphesiz, eğer inanmışsanız bunda sizin için kesin bir ayet
vardır.'
50- 'Benden önceki Tevrat'ı doğrulamak ve size haram kılınan bazı
şeyleri helal kılmak üzere size Rabbinizden bir ayetle geldim. Artık Allah'tan
korkup bana itaat edin.'
51- 'Gerçekten Allah, benim de Rabbim, sizin de Rabbinizdir.
Öyleyse O'na ibadet edin. Dosdoğru olan yol işte budur.'
52- Nitekim İsa, onlarda inkârı sezince, dedi ki: 'Allah için bana
yardım edecekler kimdir?' Havariler: 'Allah'ın yardımcıları biziz; biz Allah'a
inandık, bizim gerçekten müslümanlar olduğumuza şahid ol' dediler.
53- 'Rabbimiz, biz indirdiğine inandık ve elçiye uyduk. Böylece
bizi şahidlerle beraber yaz.'
54- Onlar (inanmayanlar) bir düzen (hile ve tuzak) kurdular. Allah
da (buna karşılık) bir düzen kurdu. Allah, düzen kurucuların en hayırlısıdır.
55- Hani Allah, İsa'ya demişti: 'Ey İsa, doğrusu senin hayatına Ben
son vereceğim, seni Kendime yükselteceğim, seni inkâr edenlerden temizleyeceğim
ve sana uyanları kıyamete kadar inkâra sapanların üstüne geçireceğim. Sonra
dönüşünüz yalnızca Banadır, hakkında anlaşmazlığa düştüğünüz şeyde aranızda Ben
hükmedeceğim.'
56- 'İnkâr edenleri ise, dünyada ve ahirette şiddetli bir azabla
azablandıracağım. Onların hiç yardımcıları yoktur.'
57- 'İman edip salih amellerde bulunanların ecirleri eksiksiz
ödenecektir. Allah, zalim olanları sevmez.'
58- Bunları biz sana ayetlerden ve hikmetli zikr'den (Kur’ân'dan)
okuyoruz.
59- Şüphesiz, Allah katında İsa'nın durumu, Adem'in durumu gibidir.
Onu topraktan yarattı, sonra ona 'ol' demesiyle o da hemen oluverdi.
99-Saff
6- Hani Meryem oğlu İsa da: "Ey
İsrailoğulları, gerçekten ben, sizin için Allah'tan gönderilmiş bir elçiyim.
Benden önceki Tevrat'ı doğrulayıcı ve benden sonra ismi "Ahmed" olan
bir elçinin de müjdeleyicisiyim" demişti. Fakat o, onlara apaçık
belgelerle gelince: "Bu, açıkça bir büyüdür" dediler.
14-
Ey iman edenler, Allah'ın
yardımcıları olun: Meryem oğlu İsa'nın havarilere: "Allah'a (yönelirken)
benim yardımcılarım kimlerdir?" demesi gibi. Havariler de demişlerdi ki:
"Allah'ın yardımcıları bizleriz." Böylece İsrailoğullarından bir
topluluk iman etmiş, bir topluluk da inkâr etmişti. Sonunda Biz iman edenleri
düşmanlarına karşı destekledik, onlar da üstün geldiler.
106-Nîsâ
156- (Bir de) İnkâra sapmaları ve Meryem'in aleyhinde büyük
bühtanlar söylemeleri,
157- Ve: 'Biz, Allah'ın Resulü Meryem oğlu Mesih İsa'yı gerçekten
öldürdük' demeleri nedeniyle de (onlara böyle bir ceza verdik.) Oysa onu
öldürmediler ve onu asmadılar. Ama onlara (bir) benzeri gösterildi. Gerçekten
onun hakkında anlaşmazlığa düşenler, kesin bir şüphe içindedirler. Onların
zanna uymaktan başka buna ilişkin hiç bir bilgileri yoktur. Onu kesin olarak
öldürmediler.
158- Hayır; Allah onu kendine yükseltti. Allah üstün ve güçlüdür,
hüküm ve hikmet sahibidir.
171- Ey Kitap Ehli, dininiz konusunda taşkınlık etmeyin, Allah'a
karşı gerçek olandan başkasını söylemeyin. Meryem oğlu Mesih İsa, ancak
Allah'ın elçisi ve kelimesidir. Onu (‘OL’ kelimesini) Meryem'e yöneltmiştir ve
O'ndan bir ruhtur. Öyleyse Allah'a ve elçisine inanınız; 'üçtür' demeyiniz.
(Bundan) kaçının, sizin için hayırlıdır. Allah, ancak bir tek ilahtır. O, çocuk
sahibi olmaktan yücedir. Göklerde ve yerde her ne varsa O'nundur. Vekil olarak
Allah yeter.
172- Mesih ve yakınlaştırılmış (yüksek derece sahibi) melekler,
Allah'a kul olmaktan kesinlikle kaçınmazlar. Kim O'na ibadet etmekten kaçınırsa
ve büyüklenirse (bilmeli ki,) onların tümünü huzurunda toplayacaktır.
108-Mâide
17-
Andolsun, "Şüphesiz, Allah
Meryem oğlu Mesih'tir." diyenler küfre düşmüştür. De ki: "O, eğer
Meryem oğlu Mesih'i, onun annesini ve yeryüzündekilerin tümünü helak (yok)
etmek isterse, Allah'tan (bunu önlemeye) kim birşeye malik olabilir? Göklerin,
yerin ve bunlar arasındakilerin tümünün mülkü Allah'ındır; dilediğini yaratır.
Allah her şeye güç yetirendir.
72- Andolsun, "Şüphesiz Allah, Meryem oğlu
Mesih'tir" diyenler küfre düşmüştür. Oysa Mesih'in dediği (şudur:)
"Ey İsrailoğulları, benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a ibadet
edin. Çünkü O, kendisine ortak koşana şüphesiz cenneti haram kılmıştır, onun
barınma yeri ateştir. Zulmedenlere yardımcı yoktur."
75- Meryem oğlu Mesih, yalnızca bir elçidir.
Ondan önce de elçiler gelip geçti. Onun annesi dosdoğrudur, ikisi de yemek
yerlerdi. Bir bak, onlara ayetleri nasıl açıklıyoruz? (Yine) bir bak, onlar ise
nasıl da çevriliyorlar?
78- İsrailoğullarından inkâr edenlere, Davud ve
Meryem oğlu İsa diliyle lanet edilmiştir. Bu, isyan etmeleri ve haddi aşmaları
nedeniyledir.
110- Allah şöyle diyecek: 'Ey Meryemoğlu İsa, sana ve annene olan
nimetimi hatırla. Ben seni Ruhu'l-Kudüs
ile destekledim, beşikte iken de, yetişkin iken de insanlarla konuşuyordun.
Sana kitabı, hikmeti, Tevrat'ı ve İncil'i öğrettim. İznimle çamurdan kuş
biçiminde (bir şeyi) oluşturuyordun da (yine) iznimle ona üfürdüğünde bir kuş
oluveriyordu. Doğuştan kör olanı, alacalıyı iznimle iyileştiriyordun, (yine)
benim iznimle ölüleri (hayata) çıkarıyordun. İsrailoğullarına apaçık belgelerle
geldiğinde onlardan inkâra sapanlar, 'Şüphesiz bu apaçık bir sihirdir'
demişlerdi (de) İsrailoğullarını senden geri püskürtmüştüm.'
111- Hani Havarilere: 'Bana ve elçime iman edin' diye vahy (ilham)
etmiştim; onlar da: 'İman ettik, gerçekten müslümanlar olduğumuza sen de şahid
ol' demişlerdi.
112- Havariler: 'Ey Meryem oğlu İsa, Rabbin bize gökten bir sofra
indirebilir mi?' demişlerdi. O da: 'Eğer inanmışlarsanız Allah'tan korkup-sakının' demişti.
113- (Bu sefer Havariler:) 'Ondan yemek istiyoruz, kalplerimiz
tatmin olsun, senin de gerçekten bize doğru söylediğini bilelim ve buna
şahidlerden olalım' demişlerdi.
114- Meryem oğlu İsa: 'Allah'ım, Rabbimiz, bize gökten bir sofra
indir, öncemiz ve sonramız için bir bayram (şölen) ve Sen'den de bir belge
olsun. Bizi rızıklandır, Sen rızık vericilerin en hayırlısısın' demişti.
115- Allah demişti ki: 'Şüphesiz ben bunu size indireceğim. Artık
sonra sizden kim inkâr ederse, ben onu gerçekten alemlerden hiç kimseyi
azablandırmayacağım bir azabla azablandıracağım.'
116- Allah: 'Ey Meryem oğlu İsa, insanlara, beni ve anneni Allah'ı
bırakarak iki ilah edinin, diye sen mi söyledin?' dediğinde: 'Seni tenzih ederim,
hakkım olmayan bir sözü söylemek bana yakışmaz. Eğer bunu söyledimse mutlaka
sen onu bilmişsindir. Sen bende olanı bilirsin, ama ben Sen'de olanı bilmem.
Gerçekten, görünmeyenleri (gaybleri) bilen Sen'sin Sen.'
117- 'Ben onlara bana emrettiklerinin dışında hiç bir şeyi
söylemedim. (O da şuydu:) 'Benim de Rabbim, sizin de Rabbiniz olan Allah'a
kulluk edin.' Onların içinde kaldığım sürece, ben onların üzerinde bir şahidim.
Benim (dünya) hayatıma son verdiğinde, üzerlerindeki gözetleyici Sen'din. Sen her
şeyin üzerine şahid olansın.”
118- Eğer onları azablandırırsan, şüphesiz onlar Senin kullarındır,
eğer onları bağışlarsan, şüphesiz aziz olan, hakim olan Sen'sin Sen.'
114-Tevbe
30- Yahudiler: "Üzeyir Allah'ın
oğludur" dediler; hristiyanlar da: "Mesih Allah'ın oğludur"
dediler. Bu, onların ağızlarıyla söylemeleridir; onlar, bundan önceki inkâr
edenlerin sözlerini taklid ediyorlar. Allah onları kahretsin; nasıl da
çevriliyorlar?
31- Onlar, Allah'ı bırakıp bilginlerini ve
rahiplerini rablar (ilahlar) edindiler ve Meryem oğlu Mesih'i de.. Oysa onlar,
tek olan bir ilah'a ibadet etmekten başka bir şeyle emrolunmadılar. O'ndan
başka ilah yoktur. O, bunların şirk koştukları şeylerden yücedir.
25-Hz. Muhammed
92-Muhammed
2- İman edip salih amellerde bulunan ve
Muhammed'e indirilen (Kur’ân)a -ki o Rablerinden bir haktır- İman edenlerin
(Allah), kötülüklerini örtüp-bağışlamış, durumlarını düzeltip-ıslah etmiştir.
98-Âl-i
İmrân
103- Muhammed, yalnızca bir elçidir.
Ondan önce nice elçiler gelip geçmiştir. Şimdi o ölürse ya da öldürülürse, siz
topuklarınız üzerinde gerisin geriye mi döneceksiniz? İki topuğu üzerinde
gerisin geri dönen kimse, Allah'a kesinlikle zarar veremez. Allah, şükredenleri
pek yakında ödüllendirecektir.
105-Ahzâb
40- Muhammed, sizin erkeklerinizden
hiçbirinin babası değildir; ancak o, Allah'ın Resûlü ve peygamberlerin
sonuncusudur. Allah, her şeyi bilendir.
110-Fetih
29- Muhammed, Allah'ın elçisidir. Ve
onunla birlikte olanlar da kafirlere karşı zorlu, kendi aralarında ise
merhametlidirler. Onları, rüku edenler, secde edenler olarak görürsün; onlar,
Allah'tan bir fazl (lütuf ve ihsan) ve hoşnutluk arayıp isterler. Belirtileri,
secde izinden yüzlerindedir. İşte onların Tevrat'taki vasıfları budur.
İncil'deki vasıfları ise: Sanki bir ekin; filizini çıkarmış, derken onu
kuvvetlendirmiş, derken kalınlaşmış, sonra sapları üzerinde doğrulup boy atmış
(ki bu,) ekicilerin hoşuna gider. (Bu örnek,) Onunla kafirleri öfkelendirmek
içindir. Allah, içlerinden iman edip salih amellerde bulunanlara bir mağfiret
ve büyük bir ecir va'd etmiştir.
İsmi Kur’ân’da Geçtiği Hâlde
Peygamber Olup-Olmadığı Tartışmalı Olanlar
1-Uzeyr
114-Tevbe
30- Yahudiler: "Üzeyir Allah'ın
oğludur" dediler; hristiyanlar da: "Mesih Allah'ın oğludur"
dediler. Bu, onların ağızlarıyla söylemeleridir; onlar, bundan önceki inkâr
edenlerin sözlerini taklid ediyorlar. Allah onları kahretsin; nasıl da
çevriliyorlar?
2-Lukman
75-Lukman
12- Andolsun, Lukman'a 'Allah'a şükret' diye hikmet verdik. Kim
şükrederse, artık o, kendi lehine şükreder. Kim inkâr ederse, artık şüphesiz,
(Allah,) Gani (hiç kimseye ve hiç bir şeye muhtaç olmayan)dır, Hamid (hamd
yalnızca O'na ait)tir.
13- Hani Lukman oğluna -öğüt
vererek- demişti ki; 'Ey oğlum,
Allah'a şirk koşma. Şüphesiz şirk, gerçekten büyük bir zulümdür.'
16- 'Ey oğlum, (yaptığın iş) gerçekten bir hardal tanesi
ağırlığında olsa da, (bu,) ister bir kaya parçasından ya da göklerde veya
yer(in derinliklerinde) de bulunsa bile, Allah onu getirir (açığa çıkarır).
Şüphesiz Allah latif olandır, (her şeyden) haberdardır.'
17- 'Ey oğlum, namazı dosdoğru kıl, ma'rufu emret, münkerden
sakındır ve sana isabet eden (musibetler)e karşı sabret. Çünkü bunlar,
azmedilmesi gereken işlerdendir.
18- 'İnsanlara yanağını çevirip (büyüklenme) ve böbürlenmiş olarak
yeryüzünde yürüme. Çünkü Allah, büyüklük taslayıp böbürleneni sevmez.'
19- 'Yürüyüşünde orta bir yol tut, sesinden de (yüksek perdeleri)
eksilt. Çünkü, seslerin en çirkin olanı gerçekten eşeklerin sesidir.'
3-Zülkarneyn
62-Kehf
83-
Sana (Ey Muhammed,) Zu'l-Karneyn
hakkında sorarlar. De ki: 'Size, ondan 'öğüt ve hatırlatma olarak' (bazı
bilgiler) vereceğim.
84- Gerçekten, biz ona yeryüzünde sapasağlam bir iktidar verdik ve
ona her şeyden bir yol (sebep) verdik.
85- O da, bir yol tuttu.
86- Sonunda güneşin battığı yere kadar ulaştı ve onu kara çamurlu
bir gözede batmakta buldu, yanında bir kavim gördü. Dedik ki: 'Ey Zu'l-Karneyn, (istiyorsan onları) ya azaba
uğratırsın veya içlerinde güzelliği (geçerli ilke) edinirsin.'
87- Dedi ki: 'Kim zulmederse biz onu azablandıracağız, sonra
Rabbine döndürülür, O da onu görülmemiş bir azabla azablandırır.'
88- Kim iman eder ve salih amellerde bulunursa, onun için güzel bir
karşılık vardır. Ona buyruğumuzdan kolay olanını söyleyeceğiz.'
89- Sonra (yine) bir yol tuttu.
90- Sonunda güneşin doğduğu yere kadar ulaştı ve onu (güneşi),
kendileri için bir siper kılmadığımız bir kavim üzerine doğmakta iken buldu.
91- İşte böyle, onun yanında 'özü kapsayan bilgi olduğunu' (veya
yanında olup-biten her şeyi) biz
(ilmimizle) büsbütün kuşatmıştık.
92- Sonra bir yol (daha) tuttu.
93- İki seddin arasına kadar ulaştı, onların (sedlerin) önünde
hemen hemen hiç bir sözü kavramayan bir kavim buldu.
94- Dediler ki: 'Ey Zu'l-Karneyn,
gerçekten Ye'cuc ve Me'cuc, yeryüzünde bozgunculuk çıkarıyorlar, bizimle onlar
arasında bir sed inşa etmen için sana vergi verelim mi?'
95- Dedi ki: 'Rabbimin beni kendisinde sağlam bir iktidarla
yerleşik kıldığı (güç, nimet ve imkan), daha hayırlıdır. Madem öyle, bana
(insani) güçle yardım edin de, sizinle onlar arasında sapasağlam bir engel
kılayım.'
96- 'Bana demir kütleleri getirin', iki dağın arası eşit düzeye
gelince, 'Körükleyin' dedi. Onu ateş haline getirinceye kadar (bu işi yaptı,
sonra:) dedi ki: 'Bana getirin, üzerine eritilmiş bakır dökeyim.'
97- Böylelikle, ne onu aşabildiler, ne onu delmeye güç
yetirebildiler.
98- Dedi ki: 'Bu benim Rabbimden bir rahmettir. Rabbimin va'di
geldiği zaman, O, bunu dümdüz eder; Rabbimin va'di haktır.'
Sadakallâhülazîm..
En doğrusunu sâdece Allah bilir.
Hârûn
Görmüş
Aralık 2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder